శారద ఆ టైములో రావడం ఆశ్చర్యం అనిపించింది.
ఇంట్లో ఎవరూ లేరు. సుమతి కాలేజీకి వెళ్లిపోయింది. రఘు పొద్దున్నే డ్యూటీకి వెళ్లిపోయాడు. తను చేసేది ఆలిండియా రేడియోలో ఉద్యోగం.
నేనూ ఆఫీసుకు బయలుదెరే హడావుడిలో ఉన్నాను. 'ఇదేమిటమ్మా! ఈ వేళప్పుడు వచ్చావ్?' అనడిగాను భోజనానికి కూర్చోబోతూ.
మాట్లాడలేదు. తలొంచుకు కూర్చుంది అక్కడే ఉన్న కుర్చీలో. మాటి మాటికీ కళ్లు తుడుచుకోవడం గమనించాను.
విషయమేదో సీరియస్సే.
రెండు నిమిషాలు వెక్కిళ్లు పెట్టి చెప్పింది చివరికి 'వాడీ మధ్య ఆడపిల్లలతో తిరుగుతున్నాడన్నయ్యా!'
'వాడంటే ఎవరూ?'
'మురళి'
మురళి నా మేనల్లుడు. కంప్యూటరింజనీరింగ్ ఫైనల్ ఇయర్లో ఉన్నాడిప్పుడు. మనిషి మంచి చురుకు. కారెక్టర్ కూడా మంచిదేనే! కానీ, ఇదేమిటీ, కన్నతల్లే ఇట్లా చెబుతోంది.. వాడేదో తప్పు చేసినట్లు?!'
ఆడపిల్లలతో స్నేహం చేస్తేనే తప్పు పట్టేటంత సంకుచితంగా ఉండవే మా కుంటుంబాలలో ఆలోచనలు! ఇంకేదో ఉంది.
'విషయమేంటో చెప్పు! నా కవతల ఆఫీసుకు టైమవుతుంది' అన్నాను గాభరా అణుచుకుంటూ.
బట్టలు మార్చుకుని తన ఎదురుగా వచ్చి కూర్చున్న తరువాత చెప్పింది శారద 'ఈ టైములో అయితే ఇంట్లో ఎవరూ ఉండరని తెలిసి వచ్చానురా! మరీ లేటనుకుంటే ఓ గంట పర్మిషన్ తీసుకోరాదూ! ప్లీజ్.. నా కోసం! నీకు కాక ఇంకెవరికి చెప్పుకోవాలీ బాధ?' అంటూ మళ్లీ కళ్ల నీళ్లు పెట్టుకుందది. ఆఫీసుకు ఫోన్ చేసి వచ్చి కూర్చున్నాను 'ఇప్పుడు చెప్పు! మురళి మీద నీకు డౌటెందుకొచ్చిందసలు?' పొద్దున వాడి రూము సర్దుతుంటే వాడి పుస్తకాల మధ్య దొరికిందన్నయ్యా!' అంటూ పింక్ కలర్ కవరొకటి అందించింది శారద.
విప్పి చూస్తే ఉత్తరంతో పాటు ఓ ఫొటో, ఫొటో వెనక 'నీ శశి' అని రాసి కనిపించింది.ఉత్తరం ఆ శశి రాసిందని అర్థమవుతూనే ఉంది. దాన్నిండా లేటెస్ట్ మార్క్ శృంగారం ఒలకపోతే.
'ఎవరీ శశి?' అనడిగాను.
'నాకూ తెలీదురా. అడ్రస్ ఉందిగా! ఒకసారెళ్లి నాలుగు వాయించి వద్దామనుకుంటున్నా! నువ్వూ తోడు రావాలి. అందు కోసమే వచ్చా!'అంది.
'బావగారికేమీ చెప్పలేదా?' అనడిగాను.
'చెప్పాలనే చూశా! ఎవాయిడ్ చేస్తున్నారెందుకో! ఎంత సేపటికీ .. తనూ.. తన హాస్పిటలూ.. ఈ మనిషికి. ఈ రోజుల్లో ఇవన్నీ మామూలే! అని కొట్టిపారేస్తున్నారు కూడా' అందామె కళ్ళు మరోసారి తుడుచుకుంటూ.
'అదీ ఒక రకంగా నిజమేనేమో! నువ్వు వూరికే మురళి మీద అపోహ పడుతున్నావేమోనే!'
'కొన్ని రోజులుగా మురళిలో చాలా మార్పు వచ్చిందన్నయ్యా! ఇంటి పట్టున సరిగ్గా ఉండటం లేదు. ఉన్నా ఎంత సేపటికీ ఆ గదిలోనే మగ్గడం! ఎప్పుడు ఎవరితోనో ఫోనులో గుసగుసలు! వచ్చే ఫోన్లు కూడా అట్లాగే ఉంటాయి. ఫోన్లతోనే కాలమంతా గడచిపోతోంది. చదువు మీద శ్రద్ధ తగ్గింది. ఇట్లాగయితే కెరీరేం గాను?అడిగితే ఊరికే కస్సుబుస్సుమంటున్నాడు. చెల్లి ప్రీతితో ఎంతో ప్రేమగా ఉండేవాడు. ఇప్పుడైతే దాని పొడే గిట్టటం లేదన్నయ్యా! డబ్బు బాగా దుబారా చేసేస్తున్నాడు. రాత్రిళ్లు కూడా లేటుగా ఇంటికి రావడం. ఒక్కోసారైతే వాళ్ల నాన్నగారి కన్నా లేటుగా వస్తున్నాడు. అయినా ఆయనేమీ అడగడం లేదు. నాకు పిచ్చి పట్టినట్లుంటోదీ మధ్య!' వెక్కి వెక్కి ఏడిచే శారదను చూసి బాధేసింది.
'ఈ కాలంలో కుర్ర సజ్జంతా అంతేనమ్మాయ్! మా రఘుగాడితో మేమూ పడ్డాం కొన్నాళ్లు. వాళ్లమ్మ కూడా ఇదిగో ఇట్లాగే బెంబేలు పడిపోయిందప్పట్లో! ఇప్పుడంతా సర్దుకుపోలేదూ! ఇదీ అంతేనేమోలే!' సముదాయించడానికని ఏదో చెప్పాను.
'ముందు నేనూ అట్లాగే అనుకున్నానురా! కానీ రోజు రోజుకూ పెడసరితనం పెరుగుతున్నదే కాని .. తగ్గుముఖం పట్టే సూచనల్లేవు. తల్లిని.. నా మనస్సెట్లా ఊరుకుంటుంది చెప్పు! ఈ ఉత్తరమొక్కటే అయితే అదో దారిరా...' అని కొద్దిగా తటపటాయించి ఇంకో కవరిచ్చింది నా చేతికి. 'ఖర్మ! తల్లి నయినందుకు ఇవన్నీ భరించాలి కాబోలు. ఇప్పుడు కాదు. తర్వాత చూసుకో.. నేను పోయిన తర్వాత' అంది.
అప్పటికే ఆమె ముఖమంతా ఎర్రగా అయిపోయింది అవమానభారంతో.
చేత్తో తడిమితే అర్థమయింది.. అది నిరోధ్ పాకెట్!
'పొద్దున మురళి గాడి టేబుల్ సొరుగులొ దొరికింది. ఇక ఉండబట్ట లేక నీ దగ్గరకు పరుగెత్తుకొచ్చా' అని భోరుమంది. మురళీగాడు చాలా దూరం వెళ్లాడే! బావగారేమీ పట్టించుకోకపొవడం ఆశ్చర్యంగా ఉంది. చెల్లెలి కుటుంబాన్ని ఆదుకోవడం అన్నగా నా బాధ్యత అనిపించింది. 'రెండు రోజుల్లో నేను మేటర్ సెటిల్ చేస్తాగా! నువ్వురికే బాధ పడవాక' అన్నాను.
ఆ ఆశతోనే ఇక్కడికొచ్చిందన్నయ్యా!'అని లేచి నిలబడింది శారద. శారదను వాళ్లింట్లో డ్రాప్ చేసి నేనాఫిసుకు వెళ్లిపోయాను.
సుబ్రహ్మన్యమనీ నా బాల్య స్నేహితుడు. ఆప్త మిత్రుడు కూడా. కమర్షియల్ ఆర్ట్ లైన్లో ఉన్నాడు. సాయంత్రం వాడిని కూర్చోబెట్టి వివరంగా అంతా చెప్పి సలహా ఆడిగాను. రెండు నిమిషాలు ఆలోచించి 'రేపు.. ఆదివారం. మనిద్దరం ఒకసారి ఆ పిల్ల ఇచ్చిన అడ్రస్ కు వెళ్లి వద్దాంరా' అన్నాడు సుబ్రహ్మణ్యం.
ఉత్తరంలోని అడ్రస్ కనిపెట్టడం కాస్త కష్టమయింది. ఇల్లు ఒక సన్నటి సందులో ఉంది. పెంకుటిల్లు. లోవర్ మిడిల్ క్లాస్ వాతావరణం. ఇంట్లో ఎవరెవరో ఉన్నారు. మేం వెళ్లి కూర్చున్న పది నిమిషాలకు గాని ఆ అమ్మాయి ఊడిపడలేదు. మా ముందుకు రావడానికి శ్రద్ధగా అలంకరణ చేసుకోవడానికి ఆ టైము పట్టినట్లు అర్థమయింది.
ఏ మాటకామాటే పిల్ల నదురుగా ఉంది. మురళి లాంటి వయసులో ఉన్న మగపిల్లలు ఆమె వలలో పడ్డంలో ఆశ్చర్యం లేదు. ఆ అమ్మాయి చొరవ చుస్తే అట్లాగుంది మరి.
'మీ మురళీని చూస్తే నాకు జలసీగా ఉంది గురూ!' అన్నాడు చిన్నగా ఆమె కాఫీలకని లోపలకు వెళ్లినప్పుడు సుబ్రహ్మణ్యం.
'నీ బొంద. ముందు వచ్చిన పని చూడు!' అని నేనే మందలించా వాడిని.
'నేనో టీ.వీ సీరియల్ చేస్తున్నాను. అందులో హీరోయిన్ రోలుకు మీరయితే బాగుంటుంది అనిపించింది' అన్నాడు సుబ్రహ్మణ్యం శశి కాఫీ కప్పులతో తిరిగొచ్చింతరువాత.
'మీరు నన్నెక్కడ చుశారు?' అని ఆశ్చర్యంగా అడిగిందా అమ్మాయి.
'డాక్టర్ కరుణాకర్ గారి హాస్పిటల్లో. నేను అక్కడ ట్రీట్ మెంట్ కని వచ్చినప్పుడు మిమ్మల్ని ఛూశాను. వాళ్లే ఇచ్చారు ఈ అడ్రస్. ఇతను నా పార్ట నర్. రామచంద్రరావు.మిమ్మల్ని చూపించినట్లుంటుంది. మీరు ఒప్పుకుంటే అతని ఎదుటే టర్మ్స్ మాట్లాడుకున్నట్లూ ఉంటుందని నేనే వెంటబెట్టుకొచ్చాను' అన్నాడు సుబ్రహ్మణ్యం.
సుబ్రహ్మణ్యం వడుపుగా విసిరిన వలలో పడినట్లే ఉంది చేప్పిల్ల. 'మీ టర్మ్స్ ఏమిటో చెప్పండి ముందు' అంది ఆమె కుతూహలంగా.
'మీ పెద్దవాళ్లను కూడా పిలవండి! మాట్లాడుకుందాం!' అన్నాడు సుబ్రహ్మణ్యం.
'అక్కర్లేదులేండి. నేనేం చేసినా మా అమ్మా నాన్నా కాదనరు. నిజానికి నాకు నాలుగు రాళ్లు ఎక్కువ వస్తాయంటే ముందు సంతోషపడేదీ వాళ్ళే! ఏట్లా వచ్చాయని కూడా అడగరు. అంత నమ్మకం నా మీద' అంది శశి.
అక్కడే మంచం మీద పడుకొని ఉన్నాడామె తండ్రి. దగ్గుతున్నాడు ఉండుండీ. ఏదో జబ్బులాగా ఉంది. కాఫీ కప్పులు తీసుకువెళ్లదానికని వచ్చిందామె తల్లి. కూతురు చూపులను అనుసరించి తహతహలాడుతూ ఆమె తిరగడాన్ని బట్టే అర్థమవుతుంది.. శశి ఆ ఇంట్లో పూర్తిగా స్వతంత్రురాలని.
'మీరు హాస్పిటల్లో చేసే ఉద్యోగానికి కొంత కాలం సెలవు పెట్టాల్సి వస్తుంది' అన్నాడు సుబ్రహ్మణ్యం.
'నో ప్రాబ్లం'
'డాక్టర్ గారు ఒప్పుకుంటారా?’
'ఒప్పుకుంటారు సాధారణంగా. ఒప్పుకోకపోతే ఆ నర్స్ జాబ్ కి రిజైన్ చెయ్యడానికైనా నేను రెడీనే!' అందామె దృఢంగా.
'బంగారంలాంటి ఉద్యోగాన్ని వదులుకోవడమెందుకు? లీవ్ తీసుకోండి.. సరిపోతుంది!'
'ఇలాంటి ఉద్యోగాలు వస్తూ ఉంటాయి. పోతు ఉంటాయి సార్! ఇది నా మొదటి ఉద్యోగం కాదు. ఇదే చివరిదీ కాబోదు. నాకు నా కెరేర్ ముఖ్యం'
కెరీర్ కోసం ఏమైనా చేసే తెగువ ఆమెలో కనిపిస్తూనే ఉంది. సుఖం కోసం, పై అంతస్తు కోసం పరితపిస్తున్నది కనకనే మురళి లాంటి హోదాగాల ఇంటి కుర్రాడికి వల విసిరింది.
మళ్లీ ఆదివారం కలుస్తామని చెప్పి వచ్చేశాం.
సుబ్రహ్మణ్యానికి నిజంగానే టీ.వీ సీరియల్ తీసే ఆలోచన ఉన్నట్లు అప్పుడు తెలిసింది నాకు. 'శశిని నిజంగానే బుక్ చేద్దామనుకుంటున్నానురా' అన్నాడు బైటికొచ్చిన తరువాత.
'షూటింగ్ కోసం బైట ఎక్కడెక్కడో తిరగాలి ఓ రెణ్ణెల్లు. ఈ లోపు ఆ పిల్ల మీ మురళిని పూర్తిగా మర్చిపోతుందిలే. నాదీ గ్యారంటీ' అని హామీ కూడా ఇచ్చేశాడు.
ఈ చల్లని కబురు శారద చెవిలో వేశాను.
'ఈ రెండు నెలలు మురళిని క్లోజ్ గా వాచ్ చెయ్యి! వాడు మళ్లీ మనుషుల్లో పడేటట్లు చూసే బాధ్యత నీదే! ఆ పిల్ల కాంటాక్ట్ లోకి రాకుండా చూసే పూచీ సుబ్రహ్మణ్యానిది. అలాగని వాడు హామీ ఇచ్చాడు కూడా!'అన్నాను. 'సుబ్రహ్మణ్యంగారికి నా తరుఫున థేంక్స్ చెప్పరా!' అంది శారద సంబరంగా.
సుబ్రహ్మణ్యం షూటింగ్ మొదలుపెట్టాడు. వారం రోజుల్నుంచి వాళ్ళు అరకులో ఉన్నారు గానీ ఆచూకీ బైటవాళ్లకు తెలీకుండా జాగ్రత్తపడ్డాడు సుబ్రహ్మణ్యం..
ఒకరోజు సుబ్రహ్మణ్యం నుంచి ఓ కవరొచ్చింది. చింపి చూస్తే ఉత్తరంతో పాటు కొన్ని కాగితాలు.
'శశి దొరకడం నిజంగా చాలా అదృష్టంరా! బాగా యాక్ట్ చేస్తోంది. మీ బావగారి హాస్పిటల్ని పూర్తిగా మర్చిపోయింది. నిజంగా మీ బావగారికిది పెద్ద షాకే! దీంతో పాటే పంపించిన లవ్ లెటర్లు చూడు! నీకే తెలుస్తుందంతా! అడిగితే శశే ఇచ్చేసింది ఉత్తరాలు. ఇప్పుడు నేనేమడిగినా ఇచ్చే నిషాలో ఉందిలే ఈ అమ్మాయి. ఇవి ఈ పిల్ల దగ్గరుండడం డేంజరని నీకు పంపిస్తున్నా!' అని ఫోనులో చెప్పాడు సుబ్రహ్మణ్యం.
అవన్నీ ప్రేమలేఖల్లాంటి ఉత్తరాలే! శశికి మురళి రాసినవి కావు. మురళి తండ్రి డాక్టర్ కరుణాకర్ శశికి రాసినవి. పేరు లేకపోతేనేం.. దస్తూరీని బట్టి సులువుగా పోల్చుకోవచ్చు.
తన దగ్గర పనిచేసే నర్సును ప్రేమ పేరుతో లోబరుచుకోవాలనుకునే బావగారు.. కెరీర్ కోసం ఎంతకైనా తెగించే ఆ అమ్మాయి..
'పాపం.. శారద!' అనిపించింది నాకా క్షణంలో.
'ఇట్లాంటి సంగతులు అమ్మకెట్లా చెప్పాలో తెలీకే నేనో దొంగ ఉత్తరం సృష్టించి నా రూములో అమ్మ కంట పడేటట్లు పెట్టింది మామయ్యా! అమ్మకు తెలిస్తే ఎట్లాగూ ఊరుకోదు. ఆ రాక్షసిని వెళ్లగొట్టే దాకా ఏదో ఒకటి చెయ్యకుండా ఉండదని తెలుసు కనకనే ఇట్లా చేశాం నేనూ ప్రీతీ! అమ్మ వైపు ఉన్నట్లుంటూనే నేను చెప్పినట్లు నాటకం రసవత్తరంగా నడిపించింది చెల్లి. లేకపోతే నాకా దయ్యంతోనా గిల్లికజ్జాలు! నెవ్వర్!' అన్నాడు మురళి విడిగా నేను పిలిపించి ఆడిగినప్పుడు.. భళ్ళున నవ్వేస్తూ! నేను షాక్!
తేరుకుని 'ఈ సంగతి ఇప్పుడు మీ అమ్మకు తెలిస్తే..'
'ఏడుస్తుంది. అమ్మ అట్లా ఏడవకూడదనేగా ఇంత దరిద్రమైన నాటకానికి తెరలేపింది.. సారీ.. మామయ్యా ,, నాన్నను పూర్తిగా దారిలోకి తేవాలి ముందు. దానికి.. నీదీ నీ ఫ్రెండుదీ సహకారం ఎంతో అవసరం!' అన్నాడు మురళి. ఆప్యాయంగా దగ్గరకు తీసుకున్నా చెల్లి కొడుకును.
-కర్లపాలెం హనుమంతరావు
(ఆంధ్రభూమి సచిత్రమాస పత్రిక, అక్టోబర్, 2002 సంచికలో ప్రచురితం)
