కవిత : నిరాశ-అత్యాశ కర్లపాలెం హనుమంతరావు

 

అన్నం పళ్ళెం బైట  పడ్డ మెతుకును నోట్లో వేసుకోవచ్చు. కానీ ఎందుకో ఊడ్చిఓ మూలకి .. వీలైతే చెత్తకుప్పలోకి తోసేస్తావు!

నట్టింటికి ఓ నల్ల వెంట్రుక కొట్టుకొచ్చినా అంతే.  మైల వస్తువు కంటబడ్డంత  చిరాకు. తప్పుకు  పోతావు. మరీ దయ పుడితే ఓ చీపురు సాయంతో ఓపిగ్గా  చెత్తబుట్ట శ్మశానంలో సమాధి చేస్తావు!

ఏ వెంకి నాయుడుబావకని ఎంతిష్టంగా వండిందో  సన్నన్నం  కూడు! వడ్డించే వేళ జారి  పడుంటుందీ  మెతుకు!

ఏ ఏడుమల్లెల  రాకుమారి ఒంటిస్థభం మేడ చివరంతస్తు కిటికీ ముందు నిలిచి ప్రియతముణ్ణి తలచుకుంటూ కురులారబోసుకుందో!

పిల్లగాలి అల్లరికి జారి భువిసీమకి దిగి వచ్చిందీ  జలతారు కారుతీగ!

 ఎన్నెన్ని మధుర భావనల్లో మునిగి తేలుతూ  ముగ్ధ ఎన్నేసి దినాలు ఎంత ప్రేమగా  ఎన్నిలక్షల  ప్రియక్షణాల నర్పించి నునుపు తేల్చిందో బంగారమూరే  అంగుళీయక శిరోభాగానికి  రంగుల కిరీటమద్దానికి!

ఒక కరకు కత్తెర మొరటు వేటు చాలు..  తల తెగి నేలబడి ఉత్తర క్షణమే  అశుభ సూచకంగా  భయపెట్టడానికి!

ప్రేమ అంటాం. ప్రణయమంటాం. ఎన్నెన్ని జన్మలకైనా విడదీయలేని అపురూప బంధమనుకుంటాం. ఈ నునుపు తేలిని వంటి తుంటరి భావానికి మరో మెరుపు తీగ వంటిమీదున్న అంటుని రంగరించి ఏవేవో ఊహించుకుంటాం!

ఆ చూపు మన మీదకి సోకనప్పుడు లోకం వట్టి శూన్యబిలమని దుఃఖమొస్తుంది. అటువైపు గాలి తగిలితే చాలు వళ్ళు పులకించి  తటాకం మీది తామరతూడులను ఆదిలించే చిరు కెరటమై మనసు అలలు అలలుగా పరుగులు పెడుతుంది. ఆ  ఊహ మనసునావరించిందా.. ఇహలోకమే 'ఇహ నా కవసరం లేనే లేదు పొమ్మ'నాలనిపిస్తుంది.

ఒకపలకరింపు, ఒక కంటి మెరుపు,  ఒక నవ్వు చూపు, ఒక ఒప్పుకోలు పెదవి వంపు, ఒక చెక్కిలి చిరుసిగ్గు ఎరుపు, ఒక చాటు చిలిపి తలవూపు చాలు.. ఎన్ని జన్మలు చాలవు  పదిలంగా  గుండెల్లో భద్రపర్చుకునేందుకు- అనుకుంటాం. 

కానీ

బతుకు పచ్చి సత్యం గెలుపు పరుగుపందెం ఉరుకు పరుగుల వత్తిళ్ళు వగర్పుల మధ్య.. ఒక చోట మనసుని ఒకరక్షణమైనా  నిలిపి ఉంచగలవా?

ఆ పాత స్మృతులెంత ఆపాత మధురాలైనా  ముచ్చట్లు పెట్టుకో గలవా.. 

ఎప్పుడో  ఓ పూట మధ్యర్థరాత్రి  నిద్రపొరల అడుగు మడతల్లోనుంచి  కలత మనసుతో ఆప్యాయంగా  తడుముకోడం తప్పించి!

తెల్లారి మెలుకువలో మళ్లీ తల్చుకుని చూడు.. ఆ ఊహంతా వట్టి గుప్పెట పట్టిన పొగ కుప్పేగా!

కంటికింపుగా  చిటారు కొమ్మకు వేళాడే గులాబి పువ్వు ను నువ్వు చూస్తున్నావు.

రేపు  వాడి వసై  నేల రాలే రేకులను చూస్తున్నాను నేను.

నాది అంతంమీది నిరాశ.

నీది అంతకు ముందటి అందంమీది అత్యాశ.

 -కర్లపాలెం హానుమంతరావు