(ఈనాడు ఆదివారం అనుబంధం, 1, డిసెంబర్ 2002 ప్రశకునం -కథానిక -కర్లపాలెం హనుమంతరావు-చురితం)

 

 

పున్నారావు చచ్చిపోయాడన్న వార్త చెవినబడగానే 
 కొంత మంది 'అయ్యో' అన్నారు. కొంతమంది 'అమ్మయ్య!' అనుకున్నారు. ఈ 'అయ్యో'.. ' కు అమ్మయ్య' కు మధ్యనే మనిషి సాధించుకునే కీర్తి ప్రతిష్ఠలంతా. 

పున్నారావు ఒక ముఖ్యమైన గవర్నమెంటు ఆఫీసులో అతి ముఖ్యమైన సీటులో చాలా ఏళ్ల బట్టి పనిచేస్తున్న ప్రజాసేవకుడు. గవర్నమెంటాఫీసంటున్నావు!.. పనిచేస్తున్నాడంటున్నావు.. ప్రజాసేవకుడంటున్నావు! .. ఇదెలా సాధ్యమయ్యా పెద్దమనిషీ! అని  గద్దిస్తారని తెలుసు. ఎంత ప్రభుత్వ కార్యాలయమైనా ఎవరో ఒకరు.. ఎప్పుడో అప్పుడు.. ముత్తెమంత దస్త్రమయినా ముందుకూ వెనక్కూ కదిలించకపోతే ప్రభుత్వపాలన ఎట్లా నడిచినట్లు లెక్కా? అట్లా 'పని' చేసే వర్గం ప్రజాసేవకుడు కాబట్టే పున్నారావు పోయిన వార్త విన్న వెంటనే 'అయ్యో' అని కొంత మంది 'ప్రజలు' కంగారుపడింది. ఆఫీసు పనికి అతగాడు కుదిర్చిన రేటు అఫర్డ్ చేసుకునే శక్తిలేని దద్దమ్మలేమైనా 'అమ్మయ్య' అనుకోనుండవచ్చు. ఈ కథకు వాళ్లతో కాకుండా 'అమ్మయ్య' వర్గంతోనే ప్రసక్తం.ఆ 'అమ్మయ్య' అనుకున్న వర్గంలో ఇంకో రకం కూడా ఉన్నారు. వాళ్లను గురించే ఈ కథంతా!

***

యమధర్మరాజుగారు విగత జీవుల పాపపుణ్యాల లెక్కలను బేరీజు వేసుకుని  ఆత్మలకు స్వర్గమో, నరకమో మంజూరు చేస్తారన్న విశేషం అందరికీ తెలిసిందే! కాకపోతే ఈ మధ్యకాలంలో పాపుల సంఖ్య పగిలిన  పుట్టలోని చీమలకు మల్లే  పెరిగి పెరిగి నరకం నరకం కన్నా హీనంగా తయారైంది. పుణ్యాత్మల సంఖ్య మరీ పలచనయిపోయి వంద మంది పట్టే పుష్పక విమానం కూడా తొంభై తొమ్మిది మంది నిండేందుకే వందలొందల ఏళ్లు తీసుకుంటుంది. విమానం పూర్తిగా నిండితే తప్ప అది గాలిలోకి ఎగిరే ఏర్పాటు లేదు. ఎక్కువ మందిని ఒకే ట్రిప్పుల్లో తొక్కి స్వర్గానికి తోసేయకుండా విశ్వకర్మ చేసిన కొత్త ఏర్పాటది.  ఎంత మందెక్కినా ఇంకొకరికి అవకాశం ఉండే పాతకాలం ఏర్పాటు విమర్శల పాలవడం చేత విశ్వకర్మ కొత్త మోడల్ పుష్పకంలో త్రిమూర్తుల సలహా మీద ఈ తరహా ఏర్పాటుకు శ్రీకారం చుట్టాడు. ఇప్పుడీ కొత్త పద్ధతే పుణ్యాత్మల ప్రాణానికి సంకటం మారిన పరిస్థితి! మన్వంతరాల తరబడి విమానం ఎప్పుడు నిండుతుందా? అని కళ్లు చిల్లులు పడేటట్లు.. ఎక్కి కూర్చున్న పుణ్యాత్మలు ఎదురుచూడడమంటే.. మాటలా మరి! కాళ్లు పీక్కు పోయేటట్లు విమానంలోనే పడుంటం కన్నా నరకం మరేముంటుంది! 'స్వర్గం పీడాబాయిరి! తెలీక పుణ్యం చేసి చచ్చాం!' - అంటూ తలలు మోదుకునే ఆత్మలు రోజు రోజుకు ఎక్కువైపోతున్నాయి చిక్కుపోయిన విమానంలో.

ఆత్మల ఘోష విని తట్టుకోలేక అక్కడికీ పాపాల చిట్టాలో నుంచి చాలా అఘాయిత్యాలను కొట్టిపారేయించారు యమధర్మరాజుగారు. ఇదివరకు పద్ధతుల్లోనే చాదస్తంగా పాపులను నిర్ధారిస్తు కూర్చుంటే  నరకం నడవడం ఎంత కష్టమో అనుభవం మీదట గానీ తెలిసిరాలేదు పాపం.. సమవర్తిగారికి. ఏదో  విధంగా అయినా వందో పుణ్యాత్మ దొరక్కపోతుందా అని ఆయన ఆశ. 

అందుకే ఇద్దరు పెళ్లాలుండటం ఇది వరకు లెక్క ప్రకారం మహానేరం. ఇప్పుడు.. ఆ ఇద్దర్నీ చక్కగా చూసుకుంటే పుణ్యాత్ముడి కిందే లెక్క. అబద్ధాలాడడం గతంలో పెద్ద శిక్షకు ప్రథమ దండన. ఇప్పుడు వంద కాదు.. అవసరమైతే అంశాల వారీగా  అవసరాన్ని బట్టి వెయ్యి వరకు హాయిగా ఎన్ని అసత్యాలైనా అలౌడ్. మరీ అవసరమయితే అసలు అసత్యమనేదే శిక్షార్హమైన నేరమేమీ కాదనే ఆలోచన చేసే ప్రతిపాదనా ఆలోచనలో ఉంది. సరుకుల్ని కల్తీ చెయ్యడం, శాల్తీలను మాయం చేసేయడంలాంటి పాపాలు చేసే కిరాతకులు గుడి కెళ్లి హూండీలో ఓ పదో పరకో  పడేసొస్తే చాలు.. పాప విముక్తులయే కొత్త శాసనం ఒకటి  జారీ అయివుంది. దొంగనోట్లు ముద్రించేవాళ్లూ, చెలామణీలో పెట్టేవాళ్లు ద్రవ్యోల్బణం  ప్రమాదం నుంచి దేశాన్ని కాపాడుతున్న పుణ్యాత్ముల కింద స్వర్గానికి వెళ్లే అర్హులలో ప్రత్యేక కోటాగా  ట్రీట్ చెయ్యబడుతున్నారీ మధ్య కాలంలో!  ప్రశ్నపత్రాలు లీక్ చేయించడం, దొంగ సర్టిఫికేట్ల ద్వారా ఉద్యోగాలిప్పించడం, మారుపేర్లతో ఆడపిల్లలకు పెళ్లిళ్లు చేసి విదేశాలకు తరలించేసెయ్యడం లాంటి అమానుష కార్యాలన్ని ఇప్పుడు విశ్వకళ్యాణార్థం నడుం బిగించి చేసే ప్రజాసేవ పద్దు లోకే మారిపోయాయి.

పున్నారావు పైసల కోసం కక్కుర్తి పడితే పడ్డాడు కానీ, ఒప్పుకున్న పనిని సాధ్యమైనంత నిజాయితీతో పూర్తిచేయడంలో నిబద్ధత పాటించే మనిషి. ఫేక్ స్కాలర్ షిప్పులు సృష్టించి ఎంతో మందిని ఆదుకున్నాడు. సర్కారు భూముల కూపీలు లాగి వాటిని తగు మొత్తంలో ప్రయివేట్ పార్టీలకు అప్పచెప్పాడు. చేసే ఏ పనిలో అయినా పిసరంత ప్రజాకళ్యాణం తొంగిచూస్తుండటంతో ఫోర్సులో ఉన్న రూల్సు ప్రకారం పున్నారావు కచ్చితంగా 'పుణ్యాత్మ' కేటగిరీలోకే రావడం న్యాయం. అందుకే పున్నారావు చచ్చిపోయాడన్న కబురు చెవినబడగానే పుష్పక విమానంలోని పుణ్యాత్మలన్నీ ముక్తకంఠంతో 'అమ్మయ్య' అనుకున్నాయి. మన్వంతరాల తరబడి విమానంలో  దిగబడిపోయిన పుణ్యాత్మలంతా ఇహనైనా తమకు విమాన విమోచనం ప్రాప్తించబోతున్నందుకు పరమానందంతో గంతులేశాయి.

***

పున్నారావు యమధర్మరాజుగారి ముందుకు రాగానే చిత్రగుప్తుడు చిట్టా తీశాడు. పై నుంచి కిందికి పుట నంతా భూతద్దాల కింద నుంచి ఒకటికి రెండుసార్లు పరిశీలించి తృప్తిగా తల ఆడించి 'ప్రభూ! ఇతగాడిని నిస్సందేహంగా పుష్పక విమానం ఎక్కించేయచ్చు. చిత్తగింజండి!' అంటూ పుట నొక్క సారి ప్రభువులవారికి అందించారు.

యమధర్మరాజులూ ఎంతో రిలీఫ్ ఫీలయ్యారు. చివరాఖరుకు 'వందో పుణ్యాత్మ' లభించినందుకు ఆయనకు అపరిమితమైన ఆనందం కలిగింది. విమానంలోని పుణ్యాత్మలూ తృప్తిగా సర్దుకుని కూర్చుని ప్రయాణానికి సంసిద్ధమైపోయాయి. పున్నారావు పెట్టే బేడా సర్దుకుని (కొత్త నిబందనల ప్రకారం భూలోకంలో కూడబెట్టిన ఆస్తిపాస్తుల్లో ఒక శాతం వెంట తెచ్చుకునే కొత్త సౌకర్యం ఆత్మలకిప్పుడు దఖలు పడింది) గర్వంగా విమానం వేపుకేసి బైలుదేరేందుకు సిద్ధమయాడు. పైలెట్ కింకరుడు కాక్ పిట్ లో కూర్చుని చివరి నిమిషం ఏర్పాట్లవీ పూర్తిచేశాడు. ఇంజన్ స్టార్ట్ చేసి ఇహ యమధర్మరాజుగారి ఆఖరి మౌఖిక ఆదేశమొక్కటే తరువాయ  అన్నట్లు సన్నివేశం క్లైమాక్సు కొచ్చిన సందట్లో...

***

'మ్యావ్ఁ' మంటూ అరుస్తో ఎక్కడి నుంచొచ్చిందో.. ఓ గండు పిల్లి పున్నారావు ఆత్మ గుండు మీద  కొచ్చిపడింది అకస్మాత్తుగా. పిల్లి మీద పడగానే పున్నారావు గుండె గతుక్కుమంది. ఉద్రేకమాపుకోలేకపోయాడు. పక్కనే ఉన్న కింకరుడి చేతిలోని ఈటె లాక్కుని పిల్లి వెంటపడ్డాడు. పిల్లి అంటే పున్నారావుకు అంతలావు అసహ్యం.. జుగుప్స!

'ఎక్కడికైనా బయలుదేరినప్పుడు పిల్లి గాని ఎదురయితే ఆ పని ఇంకావేళ  దుంపనాశనమయినట్లే లెక్క' అంటూ చిన్నప్పటి బట్టి ఆయన నాయనమ్మ నూరి పోసిన ఉద్బోధ ఫలితం! పెద్దయిన తరువాత కూడా ఆ ప్రభావం జిడ్డు అతగాడిని అంబాజీపేట ఆవదంలా వదిలిపెట్టింది కాదు. చచ్చి పైకొచ్చిన తరువాతా అతగాడి ఆత్మను 'పిల్లి ఫోబియా' వదిలిపెట్టలేదనడానికి .. ఇదిగో ఇప్పుడు పున్నారావు ప్రదర్శించే విచిత్రమైన మనస్తత్వమే ప్రత్యక్ష సాక్ష్యం.

శరీరాన్ని వదిలి వేసిన ఆత్మకు ఏ వికారాలు ఉండవంటారు. మరి  పున్నారావు ప్రవర్తనకు అర్థమేంటి?

యమధర్మరాజుగారికి మతిపోయినట్లయిందీ సంఘటన చూసి. 'మధ్యలో ఈ మార్జాల పితలాటకం ఏమిటి మహాశయా?' అన్నట్లు చిత్రగుప్తుల వైపు గుడ్లురిమి చూశారు యమధర్మరాజుగారు.

చిత్రగుప్తుడూ యమ కంగారుతో గబగబా చిట్టా తిరగేశాడు. 'చిత్రం మహాప్రభో! ఈ పిల్లి కూడా చచ్చి ఇక్కడి కొచ్చిన మరో ఆత్మే! పున్నారావు తరువాత విచారించవలసిందీ ఆత్మనే. పిలవక ముందే ఎందుకు హాజరయిందో మరి.. అర్థమవడం లేదు!'అన్నాడు మిణుకు మిణుకు చూస్తూ. పిల్లి వైపు గుడ్లెర్రచేసి చూశారు యమధర్మరాజు.

'క్షమించండి మహాప్రభో! మీ సమక్షంలోనే న్యాయానికి ఘోర పరాజయం జరుగుతుంటే చూస్తూ గమ్మునండలేకపోయాను. తొందరపడక తప్పిందికాదు'  మ్యావ్( అంది పిల్లి పిల్లిభాషలో. యమధర్మరాజులవారికి అన్ని భాషలూ కరతలామలకం. కనక ఇబ్బంది లేకపోయింది. 'వివరంగా చెప్పు' అని ఉరిమిచూశారాయన.

పిల్లి తన గోడు చెప్పుకోడం మొదలుపెట్టింది. 'రోజూ లాగే ఆ రోజూ నేను పెందలాడే  నిద్ర లేచి ఎలుకల వేటకని బైలుదేరాను మహాప్రభో! వాకిట్లోనే ఈ పున్నారావు మహాశయుడు ఎదురయ్యాడు. 'చచ్చాంరా! ఇవాళేదో మూడింది నాకు.' అని భయపడ్డాను. పొద్దున్నే లేచి ఈ పున్నారావులాంటి త్రాష్టులను చూస్తే మన కారోజు అన్నీ కష్టాలే!' అని మా అమ్మ చెప్పేది నాకు. ముందు నేను నమ్మలేదు, కానీ, రెండు మూడు దృష్టాంతాల తరువాత నమ్మక తప్పింది కాదు. ఈ మహానుభావుడు ఎదురయిన రోజున నాకు సరయిన ఆహారమైనా దొరికేది కాదు. లేకపోతే కుక్కల బారినన్నా పడేదాన్ని ఖాయంగా. అందుకని వీలయినంత వరకు ఈ పెద్దమనిషి ఎదురు అవకుండా తప్పించుకుని తిరిగడం అభ్యాసం చేసుకున్నాను. కానీ, ఆ రోజు నా ఖర్మ కాలింది. ఒక పొగరుబోతు ఎలుక వెంటబడిపోతూ  పొరపాటున ఈ మనిషికి ఎదురొచ్చేశాను.

వెనక్కు తిరిగి వెళ్లిపొదామనుకునే లోపలే నా వెన్ను మీద ఇంత పెద్ద ఇనుపరాడ్ తో బాదాడు ఈ కిరాతకుడు.   అది తగలరాని చోట తగిలి చాలా రోజులు విలవిలాకొట్టుకుంటూ .. చివరకు.. ఇదిగో  ఇప్పటికి ఇక్కడ  ఇలా తేలాను.. తమ సమ్ముఖంలో విచారణ ఎదుర్కోవడానికి. చూశారుగా! తమరి  సమక్షంలోనే ఈ రాక్షసుడు ఎంత అమానుషంగా ప్రవర్తించాడో! అభం శుభం తెలియని నన్ను, నా మానాన నా పనేదో నేను చేసుకుపోయే జంతువును.. నిష్కారణంగా నిర్దయగా చంపిన పున్నారావును ఎక్కడ పుణ్యాత్మ కింద లెక్కేసి విమానం ఎక్కించేస్తారో అన్న  కంగారులో ఆవేశపడి మీ ముందుకు దూకేశాను. క్షమించండి!' అని మ్యావ్ మంది పిల్లి.

యమధర్మరాజుగారు ఆలోచనలో పడ్డారు.

పుష్పకవిమానం ఇంజన్ రొద పెడుతోందవతల. ఆపమన్నాడాయన.  ఒకసారి స్వర్గం ల్యాండ్ టచ్ చేస్తే గానీ ఈ ఇంజన్ ఇక ఆగదు మహాప్రభో! ఇదీ ఈ విమానం లేటెస్ట్ మోడల్ ప్రత్యేకత' అంటూ తన నిస్సహాయతను  వెల్లడించాడా పుష్పకం నడపాల్సిన పైలెట్ కింకరుడు. వందో సీటు నిండితే గాని వాయువాహనానికి ఎగిరే యోగం లేదు. చూస్తూ చూస్తూ పున్నారావును విమానం ఎక్కించ  బుద్ధేయడంలేదు దర్మవర్తికి. పిల్లి కథ విన్న తరువాత ఆయన మనసు పూర్తిగా మళ్లిపోయింది.

'ఇప్పుడేంటి దారి మరి?' అన్నట్లు చిత్రగుప్తుడి దిక్కు మిణుకు మిణుకు చూశారాయన.

'నిందితుడి తరుఫు వాదనా విందాం మహాప్రభో! అదే న్యాయం కదా మన రాజ్యాంగం ప్రకరాం!' అని విన్నవించుకున్నాడు చిత్రగుప్తుడు.

పున్నారావు పిల్లి చెప్పిన ఉదంతం  మననం చేసుకునే ప్రయత్నం చేశాడు.

ఆ రోజూ ఎప్పటిలానే తాను ఆఫీసుకు బైలుదేరుతున్నాడు. ఈ దిక్కుమాలిన పిల్లే కాబోలు నా పనంతా సర్వనాశనం చేసేందుకు ఆ రోజు నాకు ఎదురుగా తయారైంది. బామ్మ చెప్పినట్లే ఇంటి నుంచి బైలుదేరినప్పుడు పిల్లి గాని ఎదురయిన రోజున పనులన్నీ సర్వనాశనమవడం ఖాయం. మూఢ నమ్మకం కింద కొట్టిపారేసేందుకు లేదు. ఒక సారైతే సరే.. ప్రతీ సారీ  పిల్లి శకునం నిజం కావడంతో పిల్లి భయం నుంచి బైటపడలేకపోయాడు తను.

ఆ రోజు ఆఫీసులో తనకు ఒక పెద్ద పార్టీతో ఫైనల్ డీలింగ్ ఉంది. దాదాపు లక్ష రూపాయల వ్యవహారం. సవ్యంగా సాగితే ముడుపు చెల్లిస్తానని దేవుడిక్కూడా మొక్కుకుని మంచి ముహూర్తం చూసుకుని ఇల్లు దాటి కాలు బైటపెట్టాడు తను.ఎన్ని జాగ్రత్తలు తీసుకున్నప్పటికి గడప దాటి కాలు బైటపెట్టేవేళకు ఎక్కడ నుంచి తగలడిందో.. ఈ శనిగ్రహం పిల్లి సరిగ్గా గుమ్మం ముందు నిలబడి మిర్రి మిర్రి చూస్తోంది తన వంకే. కోపం పట్టపగ్గాలు తెంచుకోదా మరి ఎంతటి శాంతపరుడికైనా అట్లాంటి క్షణాలలో! అందుకే అందుబాటులో ఉన్న ఇనప రాడ్ తో వెనక్కి తిరిగి అది వెళ్లిపోతున్నా కసి ఆపుకోలేక దాని నడ్డి  మీద శక్తినంతా కూడదీసుకుని ఒకట్రెండు గట్టిగా వడ్డించుకున్నది.  ఆ దెబ్బలకే ఇది చచ్చి ఇక్కడకు వచ్చి విచారణ కోసమై ఎదురుచూస్తున్నదన్న విషయం తనకెలా తెలుస్తుంది? ఎప్పుడో మర్చిపోయిన సిల్లీ పిల్లీ ఇన్సిడెంట్  ఇది. సరిగ్గా విచారణ పూర్తయి  స్వర్గానికి వెళ్లే పుష్పకం ఎక్కేందుకు పర్మిషన్ వచ్చే చివరి క్షణంలో ఇట్లా వెనక నుంచి వచ్చి హఠాత్తుగా మీద తన మీద పడేసరికి యమధర్మారాజుగారి ముందే మళ్లీ తన పాత ప్రవర్తన బైటపెట్టుకున్నాడు! పిల్లి రంగ ప్రవేశంతో ఇక్కడా మళ్లీ ఎప్పటిలానే పని సర్వనాశనం!. ఇహ తనకు స్వర్గలోక ప్రాప్తి హుళక్కి- అన్న విషయం అర్థమయిపోయింది పున్నారావుకు. మాటా మమ్తీ లేకుండా నిలబడిపోయాడు దర్మరాజుగారి సమక్షంలో.

రెండు నిమిషాలు గడచినా పున్నారావు నుంచి తగిన సంజాయిషీ రాకపోయేసరికి మౌనం అర్థాంగీకారంగా తీసేసుకున్నారు యమధర్మరాజుగారు.

'చుస్తూ చూస్తూ ఒక కిరాతకుడిని స్వర్గానికి పంపించడం ఎట్లా? పైలట్ అవతల ఒహటే గత్తర పెట్టేస్తున్నాడు. ఇంజను ఆపటం దానిని పుట్టించిన విశ్వకర్మ తరమే కానప్పుడు ఇహ కేవలం ధర్మాధర్మ విచక్షణాధికారాలు మాత్రమే కలిగిన తన వల్ల ఎలా అవుతుంది? వందో పుణ్యాత్మను గాలించి పట్టుకునే దాకా ఈ రొద ఇలాగే సాగితే త్రిమూర్తులకు తను ఏమని సమాధానం చెప్పుకోవాలి? విమానంలోని ఆత్మలు పెట్టే ఘోషకు పిచ్చెత్తిపోయేటట్లుంది అంత లావు ధర్మమూర్తికి కూడా!

ఇన్ని యుగాల విధినిర్వహణలో ఇంత ధర్మసంకటం ఎన్నడూ ఎదురయింది కాదు! దిగాలుగా ఆయన సింహాసనానికి అతుక్కుపోయి కూర్చోనుండగా.. వందో పుణ్యాత్మ కోసమై చిత్రగుప్తులవారు చిట్టా మొత్తం తెగ  గాలించేస్తున్నారు మహా అయాసపడిపోతూ.

అయిదు నిమిషాల పాటు ఆ మహాగ్రంథాన్ని అటూ ఇటూ తిరగేసి ఆఖరులో 'హుర్రేఁ!'అంటూ ఓ వెర్రి కేక వేసేశారు చిత్రగుప్తులు.

నివ్వెరపోయి చూస్తున్న ప్రభువులవారి ముందు అమాంతం ఆ గ్రంథరాజాన్ని అలాగే ఎత్తి ముందు పెట్టి ఓ పుట వేలుతో చూపించారు.

అదీ పున్నారావు పాపపుణ్యాల పేజీనే!

ఒక్క క్షణం పాటు దాని వంక ఆసాంతం పరికించి చిరునవ్వుతో మార్జాలం వంక తిరిగి 'మార్జాలమా! ఎగిరివెళ్ళి వెంటనే ఆ విమానంలో కూర్చోమని మా ఆజ్ఞ!' అని ఆదేశించారు యమధర్మరాజు.

మ్యావ్ మంటూ పిల్లి విమానంలోకి గెంతటం, మరుక్షణంలోనే పుష్పకమూ గాలిలోకి లేవడమూ  జరిగిపోయాయి! పుణ్యాత్మలంతా సంతోషంతో కేరింతలు కొడుతుండగా పుష్పక విమానం స్వర్గధామం వైపు దూసుకుపోయింది.

కనుమరుగయిపోయిన విమానం వంక చూస్తూ పున్నారావు ఖిన్నుడయాడు. తనకు దక్కవలసిన స్వర్గవాసం చివరి నిముషంలో పిల్లి కొట్టేసింది. అయినా.. తన పాపపుణ్యాల పేజీ చూసి పిల్లి పుణ్యాన్ని నిర్దారించడం ఏమిటి? .. వింతగా ఉంది!

'యుగాలబట్టీ సమవర్తిగా కీర్తి గడించిన యమధర్మరాజులవారు నా విషయంలో సవ్యమైన తీర్పు చెప్పలేదనిపిస్తోంది!' అంటూ ప్రొటెస్టుకు దిగాడు పున్నారావు.

'మానవా! ఇది మీ భూలోకం కాదు. ఇక్కడ నీవు పనిచేసిన ప్రభుత్వాఫీసులలో మాదిరి అపసవ్యంగా  పనులు సాగవు. ఇది యమధర్మరాజులవారి న్యాయస్థానం. న్యాయం ఏ మూలన పిసరంతున్నా పసిగట్టి దానికి ధర్మం చేయడమే యుగాలుగా మేం క్రమం తప్పకుండా నిర్వహిస్తున్న ధర్మకార్యం' అన్నాడు చిత్రగుప్తులవారు సమవర్తి తరుఫున వకాల్తా పుచ్చుకుని.

'నాకు దక్కవలసిన స్వర్గం సీటును బోడి పిల్లికి ఎందుకు ధారాదత్తం చేసినట్లు వివరం సెలవిప్పించగలరా?' తెగించి అడిగాడు పున్నారావు.

'నువ్వు నిందవేసినట్లు ఇది 'బోడి'పిల్లి కాదు పున్నారావ్! నీ మర్యాద మంట కలవకుండా ఎంతో కాలంగా నిన్ను కాపాడిన నీ ఇంటి దేవత' అన్నాడు చిత్రగుప్తుడు. 

'అదెలాగా?!' ఆశ్చర్యంతో నోరు వెళ్లబెట్టడం పున్నారావు వంతయిందిప్పుడు.

'ఆ రోజు నువ్వు ఆఫీసుకు బైలుదేరిపోతున్నప్పుడు ఎదురైందన్న కోపంతో పిల్లిని చావగొట్టటం ఒక్కటే కాదు.. మరో ఘనకార్యం కూడా చేశావు. నీకు గుర్తుందా?'

'లేకేం! ఇహ ఆ రోజు పని తలపెడితే దుంపనాశనం అవుతుందన్న భయంతో ఆఫీసుకు డుమ్మా కొట్టి ఇంటి పట్టున ముసుగేసుకు పడుకుండిపోయాను. అయితే..'

 'అ రోజే  సిబిఐ వాళ్లు నీవు పని చేసే ఆఫీసు మీద దాడి చేశారు పున్నారావ్! నువ్వు గాని సీటులో ఉండుంటే ఏమయివుండేదో తెలుసుగా? నీ  పార్టీతో నువ్వు కుదుర్చుకున్న బేరసారాల భారీ మనీతో సహా నువ్వు రెడ్ హ్యాండెడ్ గా పట్టుపడుండేవాడివి. మీ నాయన చేసిన ఇట్లాంటి పరువుతక్కువ పనికే మీ అమ్మ నీ చిన్నతనంలో చెరువులో పడి ప్రాణాలు తీసుకుంది. నీ భార్యకూ అలాగే ఏ గ్యాస్ సిలెండర్ గతో పట్టించకుండా  'పిల్లి మీద నీకు ఉండే పనికిమాలిన మూఢనమ్మకం' నిన్ను కాపాడిందయ్యా పున్నారావ్!

 నీ పసిబిడ్డలు తల్లిలేని బిడ్దలుగా జీవితాంతం బాధలు పడకుండా కాపాడిన పిల్లి పుణ్యాత్మురాలా? ఉత్తి పుణ్యానికి ఒక జంతువును పొట్టన పెట్టుకుని ఎన్నో పిల్లిపిల్లలను తల్లిలేని పిల్లలుగా మార్చిన నువ్వు పుణ్యాత్ముడివా? .. ఇప్పుడు చెప్పు! ఎవరికి పుష్పకంలో ఎక్కే అధికారం ఎక్కువగా ఉంది?' అని ముగించాడు చిత్రగుప్తులవారు.

"శకునం వంకతో నిష్కారణంగా ఒక నిండు జీవితాన్ని బలి తీసుకున్నందుకుగాను నీకు నరకమే  గతి!.. నెక్స్ట్' అని హూంకరించారు యమధర్మరాజుగారు పున్నారావుకు మరో మొండి వాదన లేవదీసేందుకు అవకాశం ఇవ్వకుండా!

 

పున్నారావును కాలుతున్న ఇనుప స్తంభానికి కట్టేస్తూ 'వచ్చే జన్మలో అయినా ఈ పిచ్చి పిచ్చి  శకునాలు.. అవీ మానేస్తావనుకుంటా  జీవా!' అన్నాడు యమకింకరుడు వెటకారంగా నవ్వుతూ.

'ఎట్లా మానడం కింకరా? విమానం ఎక్కి స్వర్గానికి పోవాల్సిన రాత  దిక్కుమాలిన పిల్లి తగలడ్డం మూలానే కదా ఇట్లా కాలే కాలే ఇనప స్తంభాలని కావలించుకోనే గతికి తెచ్చిందీ!' అన్నాడు పున్నారావు కసి కసిగా!

***

-కర్లపాలెం హనుమంతరావు

(ఈనాడు ఆదివారం అనుబంధం, 1, డిసెంబర్ 2002 ప్రచురితం)

 

 

 

వల - కథానిక -కర్లపాలెం హనుమంతరావు - ఆంధ్రభూమి ప్రచురితం

 

శారద ఆ టైములో రావడం ఆశ్చర్యం అనిపించింది.

ఇంట్లో ఎవరూ లేరు. సుమతి కాలేజీకి వెళ్లిపోయింది. రఘు పొద్దున్నే డ్యూటీకి వెళ్లిపోయాడు. తను చేసేది ఆలిండియా రేడియోలో ఉద్యోగం. 

నేనూ ఆఫీసుకు బయలుదెరే హడావుడిలో ఉన్నాను. 'ఇదేమిటమ్మా! ఈ వేళప్పుడు వచ్చావ్?' అనడిగాను భోజనానికి కూర్చోబోతూ. 

మాట్లాడలేదు. తలొంచుకు కూర్చుంది అక్కడే ఉన్న కుర్చీలో. మాటి మాటికీ కళ్లు తుడుచుకోవడం  గమనించాను. 

విషయమేదో సీరియస్సే.

రెండు నిమిషాలు వెక్కిళ్లు పెట్టి చెప్పింది చివరికి 'వాడీ మధ్య ఆడపిల్లలతో తిరుగుతున్నాడన్నయ్యా!'

'వాడంటే ఎవరూ?'

'మురళి'

మురళి నా మేనల్లుడు. కంప్యూటరింజనీరింగ్ ఫైనల్ ఇయర్లో ఉన్నాడిప్పుడు. మనిషి మంచి చురుకు. కారెక్టర్ కూడా మంచిదేనే! కానీ, ఇదేమిటీ, కన్నతల్లే ఇట్లా చెబుతోంది.. వాడేదో తప్పు చేసినట్లు?!'

ఆడపిల్లలతో స్నేహం చేస్తేనే తప్పు పట్టేటంత సంకుచితంగా ఉండవే మా కుంటుంబాలలో ఆలోచనలు! ఇంకేదో ఉంది. 

'విషయమేంటో చెప్పు! నా కవతల ఆఫీసుకు టైమవుతుంది' అన్నాను గాభరా అణుచుకుంటూ. 

బట్టలు మార్చుకుని తన ఎదురుగా వచ్చి కూర్చున్న తరువాత చెప్పింది శారద 'ఈ టైములో అయితే ఇంట్లో ఎవరూ ఉండరని తెలిసి వచ్చానురా! మరీ లేటనుకుంటే ఓ గంట పర్మిషన్ తీసుకోరాదూ! ప్లీజ్.. నా కోసం! నీకు కాక ఇంకెవరికి చెప్పుకోవాలీ బాధ?' అంటూ మళ్లీ కళ్ల నీళ్లు పెట్టుకుందది. ఆఫీసుకు ఫోన్ చేసి వచ్చి కూర్చున్నాను 'ఇప్పుడు చెప్పు! మురళి మీద నీకు డౌటెందుకొచ్చిందసలు?' పొద్దున వాడి రూము సర్దుతుంటే వాడి పుస్తకాల మధ్య  దొరికిందన్నయ్యా!' అంటూ  పింక్ కలర్ కవరొకటి అందించింది శారద. 

విప్పి చూస్తే ఉత్తరంతో పాటు ఓ  ఫొటో, ఫొటో వెనక 'నీ శశి' అని రాసి కనిపించింది.ఉత్తరం ఆ శశి రాసిందని అర్థమవుతూనే ఉంది. దాన్నిండా లేటెస్ట్ మార్క్ శృంగారం ఒలకపోతే. 

'ఎవరీ శశి?' అనడిగాను. 

'నాకూ తెలీదురా. అడ్రస్ ఉందిగా! ఒకసారెళ్లి నాలుగు  వాయించి వద్దామనుకుంటున్నా! నువ్వూ తోడు రావాలి. అందు కోసమే వచ్చా!'అంది. 

'బావగారికేమీ చెప్పలేదా?' అనడిగాను. 

'చెప్పాలనే చూశా! ఎవాయిడ్ చేస్తున్నారెందుకో! ఎంత సేపటికీ .. తనూ.. తన హాస్పిటలూ.. ఈ మనిషికి. ఈ రోజుల్లో ఇవన్నీ మామూలే! అని కొట్టిపారేస్తున్నారు కూడా' అందామె కళ్ళు మరోసారి తుడుచుకుంటూ. 

'అదీ ఒక రకంగా నిజమేనేమో! నువ్వు వూరికే మురళి మీద అపోహ పడుతున్నావేమోనే!'

'కొన్ని రోజులుగా మురళిలో చాలా మార్పు వచ్చిందన్నయ్యా! ఇంటి పట్టున సరిగ్గా ఉండటం లేదు. ఉన్నా ఎంత సేపటికీ ఆ గదిలోనే మగ్గడం! ఎప్పుడు ఎవరితోనో ఫోనులో గుసగుసలు! వచ్చే ఫోన్లు కూడా అట్లాగే ఉంటాయి. ఫోన్లతోనే కాలమంతా గడచిపోతోంది. చదువు మీద శ్రద్ధ తగ్గింది. ఇట్లాగయితే కెరీరేం గాను?అడిగితే ఊరికే కస్సుబుస్సుమంటున్నాడు. చెల్లి ప్రీతితో ఎంతో ప్రేమగా  ఉండేవాడు. ఇప్పుడైతే దాని పొడే గిట్టటం లేదన్నయ్యా! డబ్బు బాగా దుబారా చేసేస్తున్నాడు. రాత్రిళ్లు కూడా లేటుగా ఇంటికి రావడం. ఒక్కోసారైతే వాళ్ల నాన్నగారి కన్నా లేటుగా వస్తున్నాడు. అయినా ఆయనేమీ అడగడం లేదు. నాకు పిచ్చి పట్టినట్లుంటోదీ మధ్య!' వెక్కి వెక్కి ఏడిచే శారదను చూసి బాధేసింది. 

'ఈ కాలంలో కుర్ర సజ్జంతా అంతేనమ్మాయ్! మా రఘుగాడితో మేమూ పడ్డాం కొన్నాళ్లు. వాళ్లమ్మ కూడా ఇదిగో ఇట్లాగే బెంబేలు పడిపోయిందప్పట్లో! ఇప్పుడంతా సర్దుకుపోలేదూ! ఇదీ అంతేనేమోలే!' సముదాయించడానికని ఏదో చెప్పాను. 

'ముందు నేనూ అట్లాగే అనుకున్నానురా! కానీ రోజు రోజుకూ పెడసరితనం పెరుగుతున్నదే కాని .. తగ్గుముఖం పట్టే సూచనల్లేవు. తల్లిని.. నా మనస్సెట్లా ఊరుకుంటుంది చెప్పు! ఈ ఉత్తరమొక్కటే అయితే అదో దారిరా...' అని కొద్దిగా తటపటాయించి ఇంకో కవరిచ్చింది నా చేతికి. 'ఖర్మ! తల్లి నయినందుకు ఇవన్నీ భరించాలి కాబోలు. ఇప్పుడు కాదు. తర్వాత చూసుకో.. నేను పోయిన తర్వాత'  అంది. 

అప్పటికే ఆమె ముఖమంతా ఎర్రగా అయిపోయింది అవమానభారంతో. 

చేత్తో తడిమితే అర్థమయింది.. అది నిరోధ్ పాకెట్!

'పొద్దున మురళి గాడి టేబుల్ సొరుగులొ దొరికింది. ఇక ఉండబట్ట లేక  నీ దగ్గరకు పరుగెత్తుకొచ్చా' అని భోరుమంది. మురళీగాడు చాలా దూరం వెళ్లాడే! బావగారేమీ పట్టించుకోకపొవడం ఆశ్చర్యంగా ఉంది. చెల్లెలి కుటుంబాన్ని ఆదుకోవడం అన్నగా నా బాధ్యత అనిపించింది. 'రెండు రోజుల్లో నేను మేటర్ సెటిల్ చేస్తాగా! నువ్వురికే బాధ పడవాక' అన్నాను.

ఆ ఆశతోనే ఇక్కడికొచ్చిందన్నయ్యా!'అని లేచి నిలబడింది శారద. శారదను వాళ్లింట్లో డ్రాప్ చేసి నేనాఫిసుకు వెళ్లిపోయాను. 

సుబ్రహ్మన్యమనీ నా బాల్య స్నేహితుడు. ఆప్త మిత్రుడు కూడా. కమర్షియల్ ఆర్ట్ లైన్లో ఉన్నాడు. సాయంత్రం వాడిని కూర్చోబెట్టి వివరంగా అంతా చెప్పి సలహా ఆడిగాను. రెండు నిమిషాలు ఆలోచించి 'రేపు.. ఆదివారం. మనిద్దరం ఒకసారి ఆ  పిల్ల ఇచ్చిన అడ్రస్ కు వెళ్లి వద్దాంరా' అన్నాడు సుబ్రహ్మణ్యం. 

ఉత్తరంలోని అడ్రస్ కనిపెట్టడం కాస్త కష్టమయింది. ఇల్లు ఒక సన్నటి సందులో ఉంది. పెంకుటిల్లు. లోవర్ మిడిల్ క్లాస్ వాతావరణం. ఇంట్లో ఎవరెవరో ఉన్నారు. మేం వెళ్లి కూర్చున్న పది నిమిషాలకు గాని ఆ అమ్మాయి ఊడిపడలేదు. మా ముందుకు రావడానికి శ్రద్ధగా అలంకరణ చేసుకోవడానికి ఆ టైము పట్టినట్లు అర్థమయింది. 

ఏ మాటకామాటే పిల్ల నదురుగా ఉంది. మురళి లాంటి వయసులో ఉన్న మగపిల్లలు ఆమె వలలో పడ్డంలో ఆశ్చర్యం లేదు. ఆ అమ్మాయి చొరవ చుస్తే అట్లాగుంది మరి. 

'మీ మురళీని చూస్తే నాకు జలసీగా ఉంది గురూ!' అన్నాడు చిన్నగా ఆమె కాఫీలకని లోపలకు వెళ్లినప్పుడు సుబ్రహ్మణ్యం. 

'నీ బొంద. ముందు వచ్చిన పని చూడు!' అని నేనే మందలించా వాడిని. 

 'నేనో  టీ.వీ సీరియల్ చేస్తున్నాను. అందులో హీరోయిన్ రోలుకు మీరయితే బాగుంటుంది అనిపించింది' అన్నాడు సుబ్రహ్మణ్యం శశి కాఫీ కప్పులతో తిరిగొచ్చింతరువాత.

'మీరు నన్నెక్కడ చుశారు?' అని ఆశ్చర్యంగా అడిగిందా అమ్మాయి. 

'డాక్టర్ కరుణాకర్ గారి హాస్పిటల్లో. నేను అక్కడ ట్రీట్ మెంట్ కని వచ్చినప్పుడు మిమ్మల్ని ఛూశాను. వాళ్లే ఇచ్చారు ఈ అడ్రస్. ఇతను నా పార్ట నర్. రామచంద్రరావు.మిమ్మల్ని చూపించినట్లుంటుంది. మీరు ఒప్పుకుంటే అతని ఎదుటే టర్మ్స్ మాట్లాడుకున్నట్లూ ఉంటుందని నేనే వెంటబెట్టుకొచ్చాను' అన్నాడు సుబ్రహ్మణ్యం. 

సుబ్రహ్మణ్యం వడుపుగా విసిరిన వలలో పడినట్లే ఉంది చేప్పిల్ల. 'మీ టర్మ్స్ ఏమిటో చెప్పండి ముందు' అంది ఆమె కుతూహలంగా. 

'మీ పెద్దవాళ్లను కూడా పిలవండి! మాట్లాడుకుందాం!' అన్నాడు సుబ్రహ్మణ్యం. 

'అక్కర్లేదులేండి. నేనేం చేసినా మా అమ్మా నాన్నా కాదనరు.  నిజానికి నాకు నాలుగు రాళ్లు ఎక్కువ వస్తాయంటే ముందు సంతోషపడేదీ వాళ్ళే! ఏట్లా వచ్చాయని కూడా అడగరు. అంత నమ్మకం నా మీద' అంది శశి. 

అక్కడే మంచం మీద పడుకొని ఉన్నాడామె తండ్రి. దగ్గుతున్నాడు ఉండుండీ. ఏదో జబ్బులాగా ఉంది. కాఫీ కప్పులు తీసుకువెళ్లదానికని వచ్చిందామె తల్లి. కూతురు చూపులను అనుసరించి తహతహలాడుతూ ఆమె తిరగడాన్ని బట్టే అర్థమవుతుంది.. శశి ఆ ఇంట్లో పూర్తిగా స్వతంత్రురాలని. 

'మీరు హాస్పిటల్లో చేసే ఉద్యోగానికి కొంత కాలం సెలవు పెట్టాల్సి వస్తుంది' అన్నాడు సుబ్రహ్మణ్యం. 

'నో ప్రాబ్లం'

'డాక్టర్ గారు ఒప్పుకుంటారా?’

'ఒప్పుకుంటారు సాధారణంగా. ఒప్పుకోకపోతే ఆ నర్స్ జాబ్ కి  రిజైన్ చెయ్యడానికైనా నేను రెడీనే!' అందామె దృఢంగా. 

'బంగారంలాంటి ఉద్యోగాన్ని వదులుకోవడమెందుకు? లీవ్ తీసుకోండి.. సరిపోతుంది!'

'ఇలాంటి ఉద్యోగాలు వస్తూ ఉంటాయి. పోతు ఉంటాయి సార్! ఇది నా మొదటి ఉద్యోగం కాదు. ఇదే చివరిదీ కాబోదు. నాకు నా కెరేర్  ముఖ్యం'

కెరీర్ కోసం ఏమైనా చేసే తెగువ ఆమెలో కనిపిస్తూనే ఉంది. సుఖం కోసం, పై అంతస్తు కోసం పరితపిస్తున్నది కనకనే మురళి లాంటి హోదాగాల ఇంటి కుర్రాడికి వల విసిరింది. 

మళ్లీ ఆదివారం కలుస్తామని చెప్పి వచ్చేశాం. 

సుబ్రహ్మణ్యానికి నిజంగానే టీ.వీ సీరియల్ తీసే ఆలోచన ఉన్నట్లు అప్పుడు తెలిసింది నాకు. 'శశిని నిజంగానే బుక్ చేద్దామనుకుంటున్నానురా' అన్నాడు బైటికొచ్చిన తరువాత. 

'షూటింగ్ కోసం బైట ఎక్కడెక్కడో తిరగాలి ఓ రెణ్ణెల్లు. ఈ లోపు ఆ పిల్ల మీ మురళిని పూర్తిగా మర్చిపోతుందిలే. నాదీ గ్యారంటీ' అని హామీ కూడా ఇచ్చేశాడు. 

ఈ చల్లని కబురు శారద చెవిలో వేశాను. 

'ఈ రెండు నెలలు మురళిని క్లోజ్ గా వాచ్ చెయ్యి! వాడు మళ్లీ మనుషుల్లో పడేటట్లు చూసే బాధ్యత నీదే! ఆ పిల్ల కాంటాక్ట్ లోకి రాకుండా చూసే పూచీ సుబ్రహ్మణ్యానిది. అలాగని వాడు హామీ ఇచ్చాడు కూడా!'అన్నాను. 'సుబ్రహ్మణ్యంగారికి నా తరుఫున థేంక్స్ చెప్పరా!' అంది శారద సంబరంగా. 

సుబ్రహ్మణ్యం షూటింగ్ మొదలుపెట్టాడు. వారం రోజుల్నుంచి వాళ్ళు అరకులో ఉన్నారు గానీ ఆచూకీ బైటవాళ్లకు తెలీకుండా జాగ్రత్తపడ్డాడు సుబ్రహ్మణ్యం.. 

ఒకరోజు సుబ్రహ్మణ్యం నుంచి ఓ కవరొచ్చింది. చింపి చూస్తే ఉత్తరంతో పాటు కొన్ని కాగితాలు. 

'శశి దొరకడం నిజంగా చాలా అదృష్టంరా! బాగా యాక్ట్ చేస్తోంది. మీ బావగారి హాస్పిటల్ని పూర్తిగా మర్చిపోయింది. నిజంగా మీ బావగారికిది పెద్ద షాకే! దీంతో పాటే పంపించిన లవ్ లెటర్లు చూడు! నీకే తెలుస్తుందంతా! అడిగితే శశే ఇచ్చేసింది ఉత్తరాలు. ఇప్పుడు నేనేమడిగినా ఇచ్చే నిషాలో ఉందిలే ఈ అమ్మాయి. ఇవి ఈ పిల్ల దగ్గరుండడం డేంజరని నీకు పంపిస్తున్నా!' అని ఫోనులో చెప్పాడు సుబ్రహ్మణ్యం.

అవన్నీ ప్రేమలేఖల్లాంటి ఉత్తరాలే! శశికి మురళి రాసినవి కావు. మురళి తండ్రి డాక్టర్ కరుణాకర్ శశికి రాసినవి. పేరు లేకపోతేనేం.. దస్తూరీని బట్టి సులువుగా పోల్చుకోవచ్చు. 

తన దగ్గర పనిచేసే నర్సును ప్రేమ పేరుతో లోబరుచుకోవాలనుకునే బావగారు.. కెరీర్ కోసం ఎంతకైనా తెగించే ఆ అమ్మాయి.. 

'పాపం.. శారద!' అనిపించింది నాకా క్షణంలో. 

'ఇట్లాంటి సంగతులు అమ్మకెట్లా చెప్పాలో తెలీకే నేనో దొంగ ఉత్తరం సృష్టించి నా రూములో అమ్మ కంట పడేటట్లు పెట్టింది మామయ్యా! అమ్మకు తెలిస్తే ఎట్లాగూ ఊరుకోదు. ఆ రాక్షసిని వెళ్లగొట్టే దాకా ఏదో ఒకటి చెయ్యకుండా ఉండదని తెలుసు కనకనే ఇట్లా చేశాం నేనూ ప్రీతీ! అమ్మ వైపు ఉన్నట్లుంటూనే నేను చెప్పినట్లు నాటకం రసవత్తరంగా నడిపించింది చెల్లి. లేకపోతే నాకా దయ్యంతోనా  గిల్లికజ్జాలు! నెవ్వర్!' అన్నాడు మురళి విడిగా నేను పిలిపించి ఆడిగినప్పుడు.. భళ్ళున నవ్వేస్తూ! నేను షాక్!

తేరుకుని 'ఈ సంగతి ఇప్పుడు మీ అమ్మకు తెలిస్తే..'

'ఏడుస్తుంది. అమ్మ అట్లా ఏడవకూడదనేగా ఇంత దరిద్రమైన నాటకానికి తెరలేపింది.. సారీ.. మామయ్యా ,, నాన్నను పూర్తిగా దారిలోకి తేవాలి ముందు. దానికి.. నీదీ నీ ఫ్రెండుదీ సహకారం ఎంతో అవసరం!' అన్నాడు మురళి. ఆప్యాయంగా  దగ్గరకు తీసుకున్నా చెల్లి కొడుకును.

-కర్లపాలెం హనుమంతరావు

(ఆంధ్రభూమి సచిత్రమాస పత్రిక, అక్టోబర్, 2002 సంచికలో ప్రచురితం)

 

 

ఆత్మనిగ్రహం- చిట్టి సరదా కథ- సేకరణ కర్లపాలెం హనుమంతరావు

ఒకరోజు అక్బర్ బాదుషా ఒక అడవిలో తపస్సమాధిలో ఉన్న  రుషివర్యుణ్ణి చూసి. ఆ జ్ఞానసంపన్నుడి దారిద్ర్యాన్నిచూసి బాధపడ్డాడు. ఏదైనా సాయం చేయాలనుకొన్నాడు.

'స్వామీ మీరు మా నగరానికి పావనంచేస్తే సకల సౌకర్యాలున్న మంచి భవంతి నిర్మించి ఇస్తాను' అన్నాడు.

'రాజా! ఈ మనోహరమైన వనసీమను వదిలి నేను ఆ రాళ్లమధ్య ప్రశాంతంగా జీవించలేను. క్షమించండి!' అన్నాడు.

'పోనీ.. శరీరం మీద కౌపీనంతో అనునిత్యం మారే వాతావరణంలో బాధలు పడటమెందుకు? దయచేసి పట్టుపీతాంబరాలు స్వీకరించి మమ్మల్ని పావనం  చేయండి!'అని ప్రాదేయపడ్డాడు చక్రవర్తి.

'దైవం ప్రసాదించిన దుస్తులు కదా ఆత్మమీది ఈ శరీరం. ఆ దుస్తులకు మరిన్ని దుస్తులా! మన్నించండి! నాకు ఇలా ఉండటమే సౌకర్యంగా ఉంటుంది' అన్నాడు రుషివర్యుడు చిరునవ్వుతో.

కనీసం మీరు తాగేందుకైనా ఈ స్వర్ణపాత్రను గ్రహించి మమ్మల్ని సంతోషపెట్టండి సాధుమహారాజ్!'అన్నాడు అక్బర్.

'దోసిలి ఉండగా వేరే పాత్రలు ఎందుకు? దండగ్గదా! అన్యథా భావించకండి రాజా!' అని మహర్షి సమాధానం.

'పోనీ.. సుఖంగా శయనించేందుకు ఒక పర్యంకం అయినా తెప్పించమంటారా?' రాజుగారి ప్రార్థన.

సాధువుది మళ్ళా అదే సమాధానం. 'ప్రకృతి ప్రసాదించిన ఇంత చక్కని పచ్చిక బయలుండగా వేరే శయ్యాసుఖాలు నాకెందుకు మహారాజా!' అని నిరాకరించాడు రుషివర్యుడు.

రుషి నిరాడంబర సాధుజీవనానికి విస్మయం చెందాడు అక్బరు మహారాజు. సాధు మహారాజుకి ఏదైనా సరే ఒకటి సమర్పించి తీరాలని పంతం పెరిగింది అక్బరు చక్రవర్తికి. 'ఇప్పుడంటే ఇలా ఉన్నారు. భవిష్యత్తులో తమరికి ఏది కావాలన్నా  నిస్సంకోచంగా మాకు కబురు చేయండి! అడగడానికి మొహమాటమైతే ఈ అగ్రహారం మీకు రాసి ఇస్తున్నాం. యధేచ్చగా అనుభవించండి' అంటూ రాజుగారు రుషికి సమాధానం ఇచ్చే వ్యవధానంకూడా ఇవ్వకుండా నిష్క్రమింఛారు.

'స్వామీ! సర్వసంగ పరిత్యాగం అంటే ఏమిటో నాకు ఇప్పుడర్థమయింది' అన్నాడు అప్పటిదాకా అక్కడే నిలబడి అంతా చూస్తున్న శిష్యపరమాణువు భక్తి ముప్పిరిగొనగా.

'సర్వసంగ పరిత్యాగమా నా బొందా! రాజుగారి మొదటి కోరికనే మన్నించి ఉంటే నాకేమి మిగిలేదిరా శిష్యా! మన్నుతో కట్టిన నాలుగ్గోడల భవనం. ఇప్పుడు అలాంటి భవనాలు వంద కట్టించగలను. పట్టు పీతాంబరాలు, స్వర్ణమయ పాత్రలు, హంసతూలికా తల్పాలు ఎన్నైనా ఏర్పాటు చేసుకోగలను ఒకరిని యాచించకుండా! చివరి కోరికవరకు మనసుమీద అదుపు సాధించానే .. దీన్నే అంటారు  నువ్వుఅ అనుకొంటున్న 'ఆత్ననిగ్రహం' అని! అర్థమయిందా?' అన్న గురువు బోధను విని నోరువెళ్లబెట్టాడు శిష్యపరమాణువు.

***

సేకరణ ! కర్లపాలెం హనుమంతరావు 

-కర్లపాలెం హనుమంతరావు

( నా నోట్ సునుంచి సేకరించినది. సోర్సు తెలియదు)

 

 

పుష్పాభిషేకం - కథానిక- కర్లపాలెం హనుమంతరావు

 

వచన కవిత- ఒక అలోచన - కర్లపాలెం హనుమంతరావు -సాహిత్య వ్యాసం

 

వచన కవిత్వం నేటి కవితాప్రక్రియ.  గణబద్ధమైన వృత్తాలు, మాత్రాబద్ధమైన గేయాల తదనంతర వికాసపరిణామం వచన కవిత.

ఈనాటి కవి తన భావాలను విస్తృతంగా జనసామన్యంలోకి తీసుకుని వెళ్ళే మార్గం వచన కవితా రూపమే. విషయం ప్రాచీన మైనదైనా సరే  సాంప్రదాయక ప్రక్రియల్లో(పద్యాలు వంటివి) చేబితే సామాన్యుడిదాకా చేరే అవకాశం తక్కువ ఈ కాలంలో.  ప్రాచుర్యమున్న పత్రికల్లో సైతం పౌరాణిక విశేషాలూ వచనకవితా రూపాల్లోనే కనిపించడానికి కారణం ఇదే.

 

వచన కవిత్వానికి ఈ ప్రాభవం ఎలా వచ్చింది? వట్టి చందోపరిణామ క్రమంగానే దీన్ని అర్థం చేసుకోవాలా? సాంఘిక, భౌతిక కారణాలూ తోడయ్యాయా? ఈ ప్రశ్నలను తరచి చూస్తే  వచనకవిత్వం మీద ఒక సదవగాహన ఏర్పడే అవకాశం ఉంది.

 

ఆంగ్లంలోని Free Verse.. ఫ్రెంచిలోని Verse Libre నుంచి ప్రభావితమైన ప్రక్రియగా తెలుగు వచనకవిత్వాన్ని భావించవచ్చు. చందోనియమ రహితంగా, సాంప్రదాయక శృంఖలాలను తెంచుకుని హృదయం ఎలా కంపిస్తే అలా వ్యక్తీకరించే సౌలభ్యాన్ని మనం వచనకవిత తత్వంగా చూడవచ్చు.ఈ ప్రక్రియలో  అక్షరగణబద్ధత, మాత్రాగణ బద్ధతలాంటి బంధాలు లేవు. భావాన్ననుసరించే పాదాలు, పదాలు. వృత్తాల కట్టడినుంచి స్వేచ్చకోరి గేయం పుట్టింది. గేయానికీ మాత్రా చందస్సు సంకెళ్ళు తప్పలేదు. వాటినుంచీ  విముక్తి కోరుకున్న కవికి వచనకవిత ఒక అందివచ్చిన అవకాశంగా కనిపిస్తుంది.  వాడుక భాష వ్యాకరణంలోనే ఒదుగుతూ ఒక రకమైన సహజ లయాసౌందర్యం(sequence musical phrase)తో సాగే రూపంగా వచన కవిత స్థిరపడింది. అత్యంత స్వేచ్చగా వ్యక్తీకరణ సాగాలనే తపన నుంచే వచన కవిత వికసించింది.  అనుభూతిని ఏ అలంకారాల తొడుగులు లేకుండా యధాతధంగా వ్యక్తీకరించాలని ఆధునిక కవుల దుగ్ధ. ప్రాచీన సంప్రదాయాలైన అలంకారాలూ, కవిసమయాలూ,కల్పనలూ కవి స్వేచ్చకు అడ్డొచ్చే ఏడువారాల నగలబరువని నవీనుల భావన. సహజసుందర శోభితంగా కవిత్వాన్ని సాక్షాత్కరింప చేసుకోవాలన్న ఆధునిక కవి ఆకాంక్ష "నా వచన పద్యాలనే దుడ్డుకర్రల్తో పద్యాల నడుములు విరగదంతాను…చిన్నయసూరి బాలవ్యాకరణాన్ని చాల దండిస్తాను"అన్నపఠాభి  ప్రకటనలో ప్రతిద్వనిస్తుంటుంది.  నవీనకవి కవిత్వ పంథా అంతా ఈ పునాదుల మీదే ప్రస్తుతం మరింత బలంగా ముందుకు సాగుతోంది .

 విశృంఖల స్వేచ్చా కాంక్ష బూర్జువా సంస్కృతి ఒక లక్షణం. ఉత్పత్తిశక్తుల ప్రాభవం పెరిగి స్వేచ్చా వ్యాపారం కోసం చేసే నిరంతర ప్రయత్నం- సమాజాన్నీ, కళలనీ, సంస్కృతీ సాహిత్యాలనీ సైతం తీవ్రంగా ప్రభావితం చేస్తుంది. ఈ ప్రభావానికి లోనయ్యే వ్యక్తిగా బూర్జువాస్వేచ్చను కోరుకుంటాడు. కవిగా మునుపటి ఆంక్షలను సహించలేడు. ఈ పరిణామక్రమం నేపథ్యంలోనే కవిత్వం వచనరూపం సంతరించుకుంది. "The final movement towards 'free verse' reflects the final anarchic bourgeois attempt to abandon all social relations in a blind negation of them, because man has completely lost control of his social relationship" అనికదా అంటాడు కాడ్వెల్ Illusion and Reality లో.

  చందస్సులను, ఆలంకారిక మర్యాదలను మన్నించక పోయినా…వచనకవిత ఏక మొత్తంగా భాషా నియమాలనే కాలదన్నేటంత చొరవ చూపించటానికీ ఇష్టపడదు.  సహజసుందరమైన ఆలంకారికనియమాలమీది మోజును వదిలించుకోవడం మౌలికంగా సౌందర్యప్రియుడైన కవికి అంత సులభమైన పని కాదు. వచన కవిత్వం అంటేనే 'contradiction in terms' అని కదా అంటాడు శ్రీశ్రీ! వచనం మీరితే కవిత్వం పల్చబడుతుంది.స్థాయి దాటితే కవిత్వం  వచనం చేయి దాటిపోతుంది. free verse అన్న పదాన్నే ఏకమొత్తంగా ఇలియట్ తప్పుబట్టింది ఇందుకే.

నియమరహితంగా ఉండాలనే కోరిక తప్పించి రూపరహితంగా, శబ్దమాధుర్య రహితంగా ఉండాలని వచనకవీ కోరుకోవడం లేదు.బూర్జువా సమాజంలో ఉండే వైరుధ్యాలని  వచన కవితా ప్రతిబింబిస్తుంది.  సాంఘిక పరిణామ లక్షణాలకు  వైయక్తికంగా ఎదురీదడం ఎంత శక్తివంతుడికీ సాధ్యమయే పని కాదు.

సాంఘిక పురోగమనంలో భాగంగా విలసిల్లే సంస్కృతిలో ఆర్థిక సాంఘిక కారణాల మిశ్రమ ప్రభావంతో కొన్ని కొన్ని సాహిత్య, కళాప్రక్రియలు ఆధిపత్యం వహించడం చారిత్రక సత్యం. ప్రజాసామాన్యం అభిరుచులకన్నా అధికంగా కళాకారుల వ్యక్తిగత ప్రతిభావ్యుత్పత్తులు  కళారూపాల ఆధిపత్యాన్ని ప్రభావితం చేయలేవు. విశ్వనాథ వారు అన్నేళ్ళు శ్రమించి రామాయణ కల్పవృక్షం రాసినా…నాడు ప్రాచుర్యంలో ఉన్న నవలా ప్రక్రియ వల్లే జనసామాన్యంలో గుర్తింపు సాధించారని గమనించాలి.   శ్రీశ్రీని యుగకర్తగా చేసింది ఆ మహాకవి కాలానికనుగుణమైన కవిత్వపంథాను అభ్యుదయపంథాలో ముందుకు తీసుకువెళ్ళడం వల్లే.

సాంప్రదాయక కవితారీతులలో ఎన్ని గొప్ప విశేషాలున్నా

సమకాలీన సాంఘికావసరాలను సంపూర్ణంగా సంతృప్తి పరచలేవు.ఆ ప్రక్రియల్లో అత్యంత ప్రతిభావ్యుత్పత్తులను ప్రదర్శించినా ప్రజాబాహుళ్యానికి అవి చేరవు. తన సృజన వీలయినంతమందికి చేరాలనుకుంటాడు కళాకారుడు. ఈ కారణాలవల్లే ఈనాటి కవికి  తప్పక అనుసరించాల్సిన మార్గం వచన కవితాప్రక్రియ ఐకూర్చుంది.

  వచనకవితలో కుడా ఎన్నో గుణాత్మక మార్పులు సంభవిస్తున్నాయి. కె.శ్రీనివాస్  అనుసరించే మార్గం కుందుర్తివారి శైలినుంచీ చాలా దూరం ప్రయాణం చేసి వచ్చినది. అఫ్సర్ తాజాగా వాడుతున్న వ్యక్తీకరణలు  తనే ఒకనాడు వాడినవాటినుంచీ అభివృద్ధి పరిచినవి. ఒకనాడు పద్యం రాసిన వాళ్ళందరూ ప్రతిభావంతులు కానట్లే.. ఇప్పుడు వచనకవిత రాస్తున్నవాళ్ళందరూ ఆకవిత్వరహస్యాన్ని వంటబట్టించుకున్నారని చెప్పలేం. ఏ నిబంధనలూ లేని వచనకవిత్వం రాయడం బహుసులువు అని చాలామంది భ్రమ. నిజానికి వచనకవితలో కవిత్వాన్ని పండించి మెప్పించడమే కత్తిమీద సాము. బ్రేకులు, ఏక్సిలేటరు ఉన్న బండిని నడపడం కన్నా అవేవీ లేని వాహనాన్ని అదుపుచేయడం కష్టం. చందస్సునీ, అలంకారాలనీ, శబ్దలయనీ, కల్పనా చాతుర్యాన్నీ ఆశ్రయించుకున్న సాంప్రదాయక ప్రక్రియల్లో  కవిత్వం తెరమరుగునే దోబూచులాడుతుంటుంది కనక పెద్ద ఇబ్బంది లేదు.  కేవలం కవిత్వమే కొట్టొచ్చినట్లు కనిపించి తీరాల్సిన వచనకవితల్లో కవిత్వం ప్రవహించక పొతే కవి ఎడారితనం బైటపడిపొతుంది.  వచనకవితారచన నూలుపోగుమీది నడక. ఏ మాత్రం తూలినా వట్టి వచనమయి పొతుంది.ఏ మాత్రం పొంగినా కృతకమైపోతుంది. వచనానికీ, కవిత్వానికీ మధ్య  ఉండే అతిపల్చని గీతమీదే కవితాత్మను చివరివరకూ నడిపిండానికి కవి చేయాల్సిన రసకసరత్తు సామాన్యమైనది కాదు.

వచనం కచ్చితమైన అర్థాలను ప్రతిపాదించేది.కవిత్వం అస్పష్టమైన భావోద్వేగాల  అనుభూతి వాహిక. పరస్పర విరుద్ధమైన రెండుదినుసులను సమపాళ్ళలో మేళవించి రుచికరమైన కవితాపానీయం తయారుచేసే రసవిద్య- కేవలం పాండిత్యప్రకాండత్వం  ఉన్నంతమాత్రాన పట్టుబడేది కాదు. వట్టి సంగీత జ్ఞానమే  గాయకుడి రాణింపు కానట్లే కేవల భాషాధిపత్యం వచనకవిగా మలచలేదు. వచన కవిత రాయడానికి కూర్చున్న కవికి ఎక్కడ ఎంత మోతాదులొ వచనానికి  కవిత్వం తొడగాలో అర్థమవాలి. సౌందర్యవంతమైన విగ్రహానికి చేసే ఆకర్షణీయమైన అలంకరణే వచనకవిత్వరచన చేసి మెప్పించడం.  ఒకరు నేర్పిస్తే వంటబట్టేది  కాకపోవచ్చు కాని..సాధన మీద సాధించదగిన రసవిద్యే ఇది. విస్తృతాధ్యయనం, పరిశీలన, అనుభవం అవగాహను సానబట్టే సాధనాలు. 

  వచనంలో ఉండే వాక్య విన్యాస సౌలభ్యాన్ని కవిత్వావిష్కరణకు మలుచుకునే విద్య  సాధనద్వారా సాధించవచ్చు. అవ్యవహారిక పదబంధాలు,కృతక ప్రయోగాలు, తెచ్చిపెట్టుకున్న లయ ప్రయాసలు కవితాత్మను దెబ్బతీస్తాయి.

వచనం ప్రాచీన సాహిత్యంలో కూడా లేకపోలేదు.  పోతనామాత్య్డుడు  భాగవతం గజేంద్రమోక్షం ఘట్టంలో వనసౌందర్యవర్ణనకు వాడింది వచనమే.కానీ కాడ్ వెల్ భాషలో చెప్పాలంటే అదంతా ఒక heightened form of language. ఇవాళ  కవిత్వంగా మనం నిర్వచించుకునే  వచనంఆత్మను ప్రబంధపద్యాల మధ్య అతుకుగావచ్చే వచనంఆత్మతో సరిపోల్చలేము.

-కర్లపాలెం హనుమంతరావు

24 -11 -2012

మగాడిగా పుట్టే కన్నా..! - సరదావ్యాసం -కర్లపాలెం హనుమంతరావు

మగాడిగా పుట్టే కన్నా మైల బట్టలు మోసే గాడిదగా పుట్టడం మేలన్నా మన మేల్సంతా! ఆడదేనా ఆకాశంలో సగం? ఈ రకం  నినాదాలే ప్రమాదం.  ప్రమదలందరి మైండ్ సెట్లను టి.వీ సెట్ల  కన్నా అధ్వానంగా  పాడుచేస్తున్నాయ్ అన్నాయ్!

కొద్దిమంది మగ బుద్ధిమంతులున్నారు చూడూ.. వాళ్ళొట్టి డూ డూ బసవన్నలకు సరిజోడు!  అమ్మగార్లతో  ఎన్నో  అవసరాలు! అందుకే ఆ చందమామ  కతలతో కితకితలు! కలకండ పలుకులు కలకంఠి  అంగిట్లో వేసి మగాళ్ల బతుకుల్లో కలకలం రేపేదీ వీళ్లే. అరే! రేపటి ‘డే’ గురించి ముందు చూపుండే ఏ మగాడైనా ఆడదాన్ని మరీ అంతలా  మాడు మీద ఎక్కించుకుని ఊరేగిస్తాడా? 

మనదీ మనదీ మీసాల జాతి! మరీ పొద్దు పోకపోతే.. పోనీ నాలుగు నిమ్మబద్దలు మూతి అంచుల మీదలా నిలబెట్టుకుంటూ కాలక్షేపం చేయవచ్చుగదా!  వీరలు.. ధీరలు అంటూ నారులకు  ఈ వింజామరలు ఎందుకు? మగాడి  బతుకు బండి నడిరోడ్డునిలా డీలా పడిందంటే కారణం మన  మగతనం  మగతతనం కాదూ! ఇన్నిన్ని టీ.వీ సోపులు గుడ్లప్పగించి  చూస్తూ కూడా ఆడదానికి  అన్నేసి సోపులు రాయడమే మగాడి తలరాతిలా తలకిందులు అవడానికి కారణం.

అన్నం పళ్లెం ముందు అమ్మా, పనిపాటల వెనకతాల  పనిమనిషీ,  పడక ఎక్కే కాడ ఆ రంభో, ఊర్వశో, మేనకో.. దాని  మేనత్త కూతురు ‘షో’ నో! ఓ.కే అన్నా! ఒప్పుకుంటాం.. తమర్రాయించి పెట్టిన కమ్మని పద్యాలు, శాంస్క్రీటు శ్లోకాలే ఒప్పచెప్పుకుంటాం. కానీ.. ఇదేందన్నయ్యా!   సలహాలు ఇచ్చే మహా ముఖ్యమైన  పోర్టుఫోలియో కూడా పొయ్యి ముందు చేరి పొగ్గొట్టం ఊదుకొనే

ఆడదాని చేతిలో పెట్టేయడమేనా? వట్టి  మంత్రి పాత్రకు మాత్రమే

పరిమితమయితే ఇంత ప్రమీలార్జునీయం సినిమా ఎందుకు?   తానే మంత్రి.. తానే రాజు..అనే అంటున్నదయ్యా తాన! 'తాన తందనానా' అంటూ వంతలు పాడడం అన్నయ్యా తమకు న్యాయమేనా! 

నాతి చరామి'  హామీని నాతి మరీ అతిగా తీసుకొంటోంది.   ‘తిరిగి ఆడది.. తిరక్క మొగాడు చెడతార’ని సామెత  మరచిపోతోంది. ఆ నానుడికి చెడ్డ పేరు తేవడమెందుకనే కదా మగాడు బుద్ధిగా  చెడతిరిగేది!  విధిలో భాగంగా వీధిలో కృష్యయ్య పాత్రకే న్యాయంగా మగాడు అంకితమవాలి. అరే! ఆలి ఇంట్లో రామయ్య రోలుకైనా మగడిని కుదురుకోనివ్వదే!. ఓన్లీ వంటింటి భీమయ్య రుబ్బురోలుకే మగడు పరిమితమవాలంట! అవ్వ! నలుగురూ నవ్వుతన్నాదురన్నా మొగుడి చేత పెళ్లాం జడ చిక్కుముళ్లు దువ్వించుకొనే ముచ్చట్లు చూసి!

'గాడ్' కూడా మగాడే కదా! మన సైడేలే.. కాపాడుతాడులే!’ అనుకున్నామా!  దగా! ఆ దేవుడుగారూ చిన్నదాని సైడయిపోతున్నాడే.. డే బై డే! ఇంకెవర్నన్నయ్యా దేబిరించేది మాజీ మగమహారాజా హోదా తిరిగి కివ్వాలని?

టు- డే’స్ మహిళా నినాదం మహిళా సాధికారతంట! పూటకో కొత్త  కూతతో సాధిస్తుంటే ఎంత పూటుగా మందు కొట్టీ  ప్రయోజనమేముందంట? 

అప్పలమ్మలు కూడా ఇప్పుడు బుక్కులు.. హక్కులు అంటూ  ఠప్పు ఠప్పున అప్-టు-డేటు అయిపోతున్నారన్నా! 'మీ.. టూ' అంట! ఆ అమెరికా ట్రంపుకే తప్పడం లేదు తంటా!  మామూలు చంటోళ్లం..  మనం మాత్రం‘జోరూ కా గులామ్స్‘ అవకుంటే  రోజులెట్లా జరిగాలి హుజూర్? 

గడ్డాలూ మీసాలూ చూపించి ఆడబిడ్దల్ని  పడేసే  రోజులంటన్నా ఇవి? కాణీ పరకక్కూడా భామల   గడ్డాలు, బుగ్గలు పుచ్చుకు బతిమాలుకునే సిగ్గుమాలిన రోజులు కానీ!

మన తాతగార్లు ఎంతో ధీమాగా తలలెత్తుకు తిరిగారా రోజుల్లో! కాస్తింత  నాన్చినా నాన్నార్ల కాలానా మగాడిది మహరాజ యోగమే! మన కాలంలోనే ఈ గాజుల జోరు! కుక్కిన పేనల్లే పడుండే మ్యాడమ్ గారి కింద ‘కుక్కు’ల్లా,  కుక్కల్లా పడుండే ఖర్మెందుకు పట్టించావయ్యా.. ద్యావుడా! ఛ! ఏం నామర్దా బతుకురా నారాయణా! పెళ్లినాడు పట్టుకున్న గాజుల చేత్తో   పెళ్లాం గూబ గుయ్యిమనిపించినా  బైటికక్కలేని నాజూకు పరిస్థితి. పెళ్లిలో ఆకాశ అరుంధతిని చూసే ఆ కాస్సేపే ఎంత లావు మొగాడికైనా  తల పైకెత్తుకు చూసే గోల్డెన్ ఛాన్స్! మూడు ముళ్లు పడే వేళైనా కాస్త   తలొంచుకోమంటే ఠలాయిస్తుందన్నయ్యా  అమ్మడు ఇప్పుడు!

ఉద్యోగం పురుష లక్షణం సూత్రం సలక్షణంగా సాగే రోజులే నయం.  

భోజనాలు మినహా   మరేమీ చెయ్యడం రాకపోయినా  రాకుమారుడికి మల్లే  రోజులు చెల్లిపోయాయి! 

సుదతులు ఇప్పుడెవరూ కేవలం చాకలి పద్దు రాతలతో సర్దుకు పోవడంలేదు. సామ్రాజ్యాలు ఏలుతామని సవాళ్లు తీస్తున్నారన్నాయ్! రిజర్వేషనుల కోసం రివర్సులో పురుషులే పోరుబాట పట్టే దురవస్థలు కోరి కోరి  తెచ్చుకుందెవరు?మనమే!  మగాడి నిరుద్యోగ భృతి స్త్రీల ఉద్యోగ భత్యాలకు సరి సమాన స్థాయికి చేరుకొనే వరకు పురుషజాతిని ఆదుకోమని  రోదించే రోజులొచ్చి పడ్డాయన్నయ్యా  మన మగాళ్ల  పూపుర్వ విర్వాకాల వల్లా! మహా కష్టంగా ఉందీ మాష్టారూ ముదనష్టపు మగాడి బతుకు! బితుకు బితుకుమంటూ ఈ బతుకెన్నాళ్లు?

ఆలి కాలిగోరు కూడా తగలకుండా  కారు డోరు తెరిచి నిలబడే

కొలువా.. డేమ్ షేమ్! బ్యాక్ డేస్ మాదిరి బ్యాక్ సీట్ డ్రైవింగే మగాడికి మళ్లీ కళ తెచ్చే గొప్ప ఫీట్! ఆ అదృశ్య పాత్ర తిరిగి దక్కే అదృష్టం కోసమైనా మన మగాళ్లమంతా ఏకమవ్వాలి.

మన పురుష సూక్తాలు, స్త్రీ సూక్తాలన్నీ మగాళ్ల మైండ్ గేమ్సం ట!

'వుయ్ డోంట్ కేర్' అని వుమన్ ఫోల్కంతా మరీ మొండికేస్తుందండీ చండికమ్మల్లా! కుమారి శతకం చదువుకోవమ్మా అంటే.. ముందు కుమార శతకం ‘చదువుకొమ్ము.. పొమ్మురా!'  అంటూ  కొమ్మల  కొమ్ములు విసుర్తున్నా గమ్మున ఉండిపోవాల్సిన  ఖర్మం పక్క గుమ్మం మొగుడికైనా వద్దు భగవాన్! అహమిహలకు పోతే పరానికే కాదు ఇహ ఇహానికీ చెడేటట్లుంది వ్యవహారం. మేలుకో నీ మేలుకోసమైనా మాజీ మగమహారాజా!

డేమ్సెల్స్ తో గేమ్స్ మహా డేంజరస్ గా ఉందా?  మహిళల చేతికి ఈ మాయదారి కమీషనొచ్చి మగాళ్ల చెయ్యి చచ్చుపడిందా? మరే! కుట్టు మిషన్లే గొప్పనుకునే ఆడంగులకు ఏకంగా మహిళా కమీషన్లిచ్చేస్తే వ్యవహారం ఇలాగే ముదురుతుందన్నాయా! ముదితల  కమీషన్ల ముందు  మన  మగ రాకాసుల కథా  కమామిషులు  చెల్లని కాసులవుతాయని ముందే  తెలుసుండాల! ఏ నారి ఊసుబోక ఓ చిన్న కేసు వేసినా మన  నరుడు పని మటాష్! ఎన్ని వేల  సూట్ కేసులతోనైనా పని  సానుకూలపడదు.  ఏ క్రిమీ లేయరూ సివిల్, క్రిమినల్ కోడు సెక్షన్లను  ఏమీ పీకలేవు స్వామీ!   ఎవరో వచ్చి ఎలాగోలా రక్షిస్తారని  చేతులూ రెండూ జోడించి గోల పెట్టినా.. చివరికి ఆ రెండు చేతులకు  పడేది ఉక్కు కడియాలే భాయ్! లేడీసా.. మజాకా!

పులుసులో ముక్కలు  తగ్గినా అదే అలుసుగా   పురుషుడి వంట్లో పులుసు తీస్తున్నది ఈ నాటి పుణ్యవతి!  'షి-టీము' పేరు వింటేనే చాలు షివరింగులొచ్చేస్తున్నాయంటే రావా మరి! వనితల టీం వర్కు అటువంటిది. ఆ నెట్‌-వర్క్ చూసైనా మగ మూర్ఖులిక నేర్చుకోవాలి! 'పురుష కమీషన్' అవసరం తెలుసుకోవాలి! 

ఆ ఉత్తర ప్రదేశ్ అమాత్యుడెవరో గానీ..  ఆ హరిభరుడండీ అసలు  సిసలు మగపురుషుడు! జాతీయ మహిళా కమీషన్ మోడల్లోనే జాతీయ పురుష కమీషన్ కావాలని మంకు పట్టు పడుతున్నాడు!    

ఒక్కళ్లంగా ఎంత గావు గావు మన్నా లెక్కపెట్టే నాథుడుండడు. ఒక్క పెట్టున ఏడవాలన్నా  కలసి కట్టుగా ఉండక తప్పని రోజులు. మీలవేణుల నీలుగుళ్లే మొగాళ్ల నివాళ కేరాఫ్ ఫ్లాట్ ఫారమ్ గాళ్లను చేసేసాయ్! కోలుపోయిన మన మగతనం కోసమైనా ఓ  ఫ్లాట్ ఫారం అవసరమన్నాయ్!

కత్తి నుంచి చీపురు కట్ట దాకా ఆడదానికేనా అన్ని ఆయుధాలూ? కనీసం   అప్పడాల కర్రనైనా తక్షణమే నిషేధించాలి.  ఇంటిపట్టున కూడా మగాడు నెత్తికి ధరించే ఇనప బొచ్చెలు ఉచితంగా ఇప్పించాలి. ఈ మాత్రం ‘కాజ్ ‘కైనా  ఓ కామన్ వేదికవసరమే  కదా బ్రదర్!

కమాన్.. మ్యాన్! ఈ నెల్లోనే దిల్లీలో పురుష్ ఆయోగ్  సమావేశం.  ఈ ‘ఆయోగ్ ' ప్రయోగమైనా మన   పురుషుల యోగం మారుస్తుందని ఆశిద్దాం అన్నాయ్?

***

కర్లపాలెం హనుమంతరావు 

బోథెల్, వాషింగ్ టన్ రాష్ట్రం, యు.ఎస్.ఎ

.

తియ్యండిరా బళ్లు- సరదా వ్యాఖ్య -కర్లపాలెం హనుమంతరావు

 

'తియ్యండిరా బళ్లు' అని అరవందే  విలన్ పాత్రకు   న్యాయం జరిగినట్లు కాదు తెలుగు యాక్షన్ సినిమాలో!ఇవాళ ఆ బళ్లు బైటికి తియ్యడం నిన్నటి కన్నా ఖరీదైన వ్యవహారం. తొమ్మిది రోజుల కిందట కాని ఈ బళ్ల సన్నివేశం జరిగివుండుంటే పాపం, ప్రతినాయకుడి కాతాలో ఒక్కో బండికి లీటరు పెట్రోలు  ఐదు రూపాయలు,  డీజిల్ నాలుగు రూపాయల ఎనభైఏడు పైసలు ఆదా అయేది. విలన్ అంటే నలుగుర్ని తన్నో, బెదిరించో వసూలు చేసేది కాబట్టి అతగాడి సొమ్మేం పోయేది కాదు.  సగటు పౌరుడికయితే నడ్డి  విరగుడు ఖాయం. గతుకుల రోడ్ల మీద ప్రయాణాలతోనే కాదు సుమా, మన దేశంలో సామాన్యుడి నడ్డి విరగడంలో అసాధారణమైన పాత్ర చమురు ధరలకే ఎక్కువ.'పెరుగుట విరుగుట కొరకే' అనే మెట్ట సిద్ధాంతం మెరక మీద  మెత్తటి బెంజి బళ్లలో  నిత్యం ప్రయాణం చేసే సౌకర్యం ఉన్న దొడ్డప్రబువులకే! గంజి తాగే జీవైనా సరే ప్రయాణాలకు బస్సులు, షేర్ ఆటోలూ వాడక తప్పదు కనక ధరల పెనుభారంలో వాడి వాటా కూడా ఉన్నట్లే!కోవిద్ పంథొమ్మిది వ్యాప్తి కోసం కృషిచేసే కరోనా వైరస్ కథలానే మన దేశంలో చమురు ధరల పెరుగుదల మూల రూపమూ ఒక పట్టాన అంతుపట్టదు. ముడి సరుకు ధరలని ఒకసారి, శుద్ధి చేసే ఖర్చులకని మరోసారి, అమ్మకంలో కంపెనీల వాటాలు ఆటి రావడం లేదని ఇంకోసారి.. ఇట్లా ఏదో ఒక పాము వైకుంఠపాళి ఆటలో  సగటు మనిషి బతుకుతో పేకాడుతూనే ఉంది. కరోనా వైరస్ కారణంగా తాళాలేసేసాం.. ప్రస్తుతానికి ఇళ్లలోనే ఉండండి అన్నాయా ప్రభుత్వాలన్నీ! పోనీలే పెట్రోలు ఖర్చన్నా కలిసొస్తుందన్న మురుసుకున్నంత సేపు పట్టలేదు! అట్లా గొళ్లాలు తీసీ తియ్యంగానే ఇట్లా పెట్రోలు, డీజిళ్ల బాదుళ్లు మొదలైపొయ్యాయ్! వేతనాలకు కోత పెట్టండని తాకీదులు పంపించిన పెద్దలది చమురు ధరల జిడ్డు దగ్గర.. అంతర్జాతీయం.. అనుసంధానం అంటూ ఎప్పుటి రోటిపాటే! ఉద్యోగాలు పీకేయడంలో కనిపించిన ఉత్సాహం, ఉద్దీపనలప్పుడు ఎట్లాగూ చప్పడిపోయింది. కష్టకాలం కదా..  పోనీ తమ ఎక్సైజ్, వ్యాట్ పన్నుల వాటాలైనా ఉదారంగా కాస్తింత వదులుకున్నాయా కేంద్ర, రాష్ట్ర ప్రభుత్వాలు? 

మందు తాగబోయండని ఆందోళన చేసినప్పుడు లేని డబ్బు వృథా మేటర్ ..  బళ్లకు చమురు పోసే వేళనే  గుర్తుకొస్తుందా? అని వేళాకోళానికి దిగితే మొహం వేళాడేయాల్సిందే పౌరసమాజం. యథా ప్రజా తథా రాజా! ముఖ్యంగా వృథా ఖర్చుల్లో!

ముడి చమురు ధర పడిపోయినా, పన్నులు ధాటిగా నిలబడే ఉండటం మన దేశం ప్రత్యేకత. జనవరిలో బారెల్ ధర దారుణంగా దిగివచ్చిందన్నారు. అయినా పన్నులు మొండిబుద్ధే చూపించాయ్! ఇప్పుడు పెట్రోలు మూల ధర మీద  పన్ను శాతం దాదాపు 254- అని కేర్ రేటింగ్స్ పరిశోధనలు  హెచ్చరిస్తున్నాయ్! అయినా 'డోంట్ కేర్' మూడ్ లోనే ఉన్నాయ్ ప్రజలెన్నుకున్న కేంద్ర రాష్ట్ర ప్రభుత్వాలు!  ధరల పెరుగుదలలో పన్నులదే సింహభాగం పాపం. 

పాపం ప్రభుత్వాలు మాత్రం ఏం చేస్తాయ్! ఇంధనం పన్నులు పెంచినందు వల్ల  ధరలు తగ్గినప్పుడు జనాలు చేసే వృథా ఖర్చులకు కళ్లెమేసే బాధ్యత దేవుడి కొదిలేయలేవు  కదా!లాక్ డౌన్ మూలకంగా లాభం కుదేలయిన వర్గాలలో ప్రభుత్వాలదే పెద్దపీట. ఎనభై రెండు రోజులు ఉగ్గబట్టుకునుండటమే పన్నుల శాఖలో పెద్ద రికార్డు.  ఇంధనం మీద పన్నుల రూపంలో వచ్చే ధనమే ప్రభుత్వాలకు ప్రధాన ఆదాయం. ఘరానాగా చెప్పుకునే ఖజానా లెక్కల్లో చమురు పన్ను లెక్కలు కోసేస్తే ప్రభుత్వాలకు మిగిలేది జానా బెత్తెడు ఆదాయం.

బార్ లో  మందంటే వీజీగా బుర్రకెక్కుతుంది. కానీ ఈ బారెల్స్.. డాలర్స్, ప్రపంచ ధరల సూచిక, వినియోగదారుల ధరల సూచిక, ద్రవ్యోల్బణంలాంటి తకరాలు  జనాల తలలకేమెక్కేను? అదీ ధీమా!  మందు బాబులతో పోటికి దిగినట్లు బళ్లువాడేవాళ్లూ  చమురు ధర క్రతువులో మూడొంతులు పన్నుల రూపంలో సమిధలు సమర్పించుకుంటున్నారు.  డాలరు కన్నా రూపాయి కండపడితే తప్ప ఈ చిల్లర ధరలతో సామాన్యుడు కుస్తీపట్టలేడు. 

పెట్రోలు నీళ్లలా వాడే దేశాలలో మనం ముందున్నట్లు ఒబామా హయాం నుంచి ఓ అభియోగం ఎటూ  ఉంది. పోనీ ఆ పరిస్థితుల్లో అయినా మార్పు తెచ్చే ప్రయాస కనిపిస్తుందా? ప్రొటోకాల్ పేరుతో గల్లీ నేతగారి   ముందూ వెనకా సాగే కార్ల దండు రిపబ్లిక్ పెరేడ్ వందన సమర్పణ గుర్తుకుతెస్తుంది! పన్ను దెబ్బ సామాన్యుడి మీద ప్రత్యక్షంగానే కాదు.. పరోక్షంగా అంతకు మించి ఎన్నో రెట్లు. రావాణా ఛార్జీల నిర్వహణ వంకతో శవాలు తరలించే మహాప్రస్థానం సైతం పన్నులు వసూలు చేసే రోజులు ఆట్టే దూరంలో లేవేమో కూడాను. 

ఆదాయం రాబట్టటమా,  ద్రవ్యోల్బణం పెరుగుతుంటే గుడ్లప్పగించి చూడడమా?  నింద పడితే పడ్డది లెమ్మని అందుకే ప్రభుత్వాలెప్పుడు పన్నులు బాదే బాధాకరమైన బాధ్యత దేవుడి కొదిలేసి నిమ్మకు నీరెత్తినట్లు ఉండిపోనిది.  

***