ప్రజాప్రతినిధులు- జీతభత్యాలు- ఓ రాజకీయ సరదా వ్యాఖ్య

'ప్రపంచంలోనే అతి పెద్ద ప్రజాస్వామ్యం మనది. నూటపాతిక కోట్ల మంది జనాభాకి ముష్టి ఏడొందల తొంభై మూడుమంది మాత్రమేనా ప్రజాప్రతినిథులు! స్థాయిలో మాకన్నా ఎంతో దిగువనున్న వాళ్లకేమో   లక్షల్లో జీతాలా! మాకు మాత్రం  భిక్షాపాత్రలో ముష్టి వేసినట్లు   తొంభైవేలా?! ప్రొటోకాలు పరువైనా  నిలబడాలా వద్దా?   లెక్కకైనా వేతనంలో కనీసం  ఒక్కరూపాయైనా  ఎక్కువ మాకు  దక్కాలి గదా! ఎవరు బాబూ నువ్వు? ఎందుకా పడీ పడీ నవ్వు?'

'నీ అంతరాత్మనులే మహానుభావా! గుర్తుపట్టలా? ఎన్నికల సంఘంవాళ్లకి నువు సమర్పించిన తప్పుడు వివరాల ప్రకారం చూసుకొన్నా నీ ఇప్పటీ ఓ గంట ఆదాయం.. తెల్లకార్డువాడి ఏడాది సంపాదనకన్నా ఎన్నోరెట్లు ఎక్కువగదా! ఉచిత బంగళా.. ఫ్రీ ఫోన్ కాల్సు.. సకుటుంబ సపరివారంగా చక్కర్లు కొటేందుకు దేశీయంగా ఉచిత  ప్రయాణ సౌకర్యాలు.. ఖర్చుచేసినా చెయ్యకున్నా పెట్రోలు, గ్యాసులమీద భారీ రాయితీలు, నియోజక వర్గాల్లో తిరిగినా తిరగకున్నా సాదర ఖర్చులకింద వేలాది రూపాయలు.. నొక్కుతున్నావుకదా! ఇంకా ఈ వేతనాలు చాలడంలేదన్న సన్నాయి నొక్కులేమిటంట? నవ్వు రాదా మహాశయా! నీ విమానాలు, ఏసీ రైళ్ళ ప్రయాణాలు వగైరాలన్నింటికీ అయ్యే ఖర్చు బొక్కసానికి ఏటా డెబ్బైనాలుగు లక్షల పైచిలుకు బొక్కపెదుతోందని లెక్కలు  చెబుతున్నాయిగదా! అయినా నువ్విప్పుడు మళ్ళీ క్యాంటీను భోజనం ఖరీదుగా ఉందని యాగీకి దిగుతున్నావ్! ఇంకా ఏవేవో సౌకర్యాలు సమకూరడంలేదని  సణుగుతున్నావ్! ఈ కరవు, ఆర్థికమాంద్యం గడ్డురోజుల్లోకూడా నీకు జీతమెందుకు పెంచాలో ఒక్క సజావుకారణం ఉంటే  సెలవివ్వు.. నవ్వడం మానేస్తా!'

'ఒక్కటి కాదు. ఓ కోటి చెబుతాను.. ఒక్కోటీ ఓపిగ్గా వినాలేగాని! ఈ వృత్తిలోకి రాకముందు నేనెంత గడించేవాణ్ణో నీకూ తెలుసు. మామూళ్ళు, సెటిల్మెంటులు, రింగుల్లాంటివి ఇప్పుడు బాహాటంగా చెయ్యడానికి ఎలా వీలుంటుంది చెప్పు! పనోళ్ళకి సిమెంటు ఫ్యాక్టరీలున్నా పట్టించుకోరుగాని.. మేం ఇసుక తక్కెళ్ళ జోలికెళ్ళినా గగ్గోలు పెడతారు దిక్కుమాలిన జనం.. విడ్డూరంగా! అందుకే ప్రభుత్వ వైద్యులకు మల్లే మాకూ 'నాన్ ప్రాక్టీసింగు అలవెన్సు'ఇవ్వాలంటున్నాం! తప్పా?

'హా.. హా.. హా'

ఆ నవ్వే వద్దు! మంగళరిగి చేంతాడంతందని  మా ఆదాయప్పట్టికను తప్పుపడుతున్నావ్ గానీ.. హనుమంతుడి తోకమాదిరి సాగే మా ఖర్చుల చిట్టా మాత్రం  నీకు పట్టదు! సర్కారువాళ్ళిచ్చే ముష్టి ముగ్గురు సెక్యూరిటీ

మాకేమూలకు! కాలు బైటపెడినప్పుడల్లా ఎంత హంగూ.. ఆర్భాటం ప్రదర్శించాలీ! పెట్రోలు, డీజెలు రేట్లు ఎట్లా పెట్రేగిపోతున్నాయో.. అంతరాత్మగాడివి నీకే తెలుస్తుంది! మా  ప్రైవేటు ఆర్మీకేమన్నా తలా ఓ రెడ్ ఫెరారీ డిమాండు చేస్తున్నామా? బుల్లెటు ప్రూఫ్ కార్లు, బుల్లెట్లు, బాంబులకయ్యే ఖర్చు ఎంతని సొంతంగా పెట్టుకోగలం.. కరువుకాలంలో!  అన్నీ బైటకు చెప్పుకొనే ఖర్చులుకూడా కావాయ! ఎన్నికల్లో ఎన్నెన్నిరకాల వత్తిళ్ళొస్తాయో నీకూ తెలుసని నాకు తెలుసు.'

'నిజమే! ఇదివరకు మాదిరి ఏదన్నా సర్కారు భూముల్లో జెండాలు పాతుకొందామనుకొన్నా.. పాపం.. వాటికీ ఉల్లిగడ్డలకుమల్లే కరువొచ్చి పడిందాయ! దేవుడి సొమ్మూ దేవుడికే అంతుచిక్కకుండా అంతర్దానమవుతుందాయ!  ఇంక మీకు మాత్రం మిగులుతున్నదేముందిలే తమ్ముడూ బూడిద మినహా!'

'వెటకారమా! ప్రభుత్వాలన్నా స్థిరంగా ఉండుంటే మాకిన్ని పాట్లుండేవా చెప్పన్నా!  ఇప్పుడున్న పరిస్థితుల్లో ఎప్పుడే భూసేకరణ సవరణో.. చటుక్కున చట్టమై కూర్చుందనుకో.. ఇహ మా పని చుట్టలు పీల్చుకుంటూ రచ్చబండమీద చతికలబడ్డమేగా! కాల్ సెంటరు పనోళ్లకన్నా మెలుకువగా  కళ్లలో వత్తులేసుకొని కూర్చోకపోతే మా పని 'శ్రీమద్రమారమణ గోవిందో హారి' ఐపోదా! కొన్ని నష్టాలకు సరిపడా పరిహారంగానైనా మాకు జీతభత్యాల్లో సర్దుబాటు చేయమనడం అన్యాయవా! లాభదాయక పదవుల్లో ఉండరాదని మాకు మాత్రమే ఓ  గుదిబండ మెడలో వేలాడుతుంటుందని తెలుసుగా! ఆ వారా నష్టపరిహారం లెక్క  చూసుకున్నా ఇప్పుడు మేమడిగే పదిలక్షలకు ఐదురెట్లు ఎక్కువ ఇచ్చినాఅ తక్కువే!  ప్రజాప్రతినిధులన్న కక్ష మానేసి పక్షపాతం లేకుండా ఆలోచించమని మనవి చేసుకొంటున్నాం! అదీ  నీకు మహా ఎగతాళి ఐపోయింది!'

'సారీ తమ్ముడూ! నువ్వింత వివరంగా విడమరిచి చెప్పినప్పుడైనా   నా మైండ్ సెట్ మారకపోతే  తప్పే!ఒప్పుకుంటున్నా!  న్యాయంగా ఆలోచిస్తే నెలకు పాతిక లక్షలు జీతంగా ఇచ్చినా మీ నష్టానికి సరిపడ్డ పరిహారం కాదనే అనిపిస్తున్నదిప్పుడు!'

' థేంక్స్ అంతరాత్మా!'

'కానైతే నాదో చిన్న సలహా కూడా ఉంది మిత్రమా! పనికి తగ్గ జీతభత్యాలుండాలని కోరుకోవడంలో తప్పు లేదు. అరవై ఏళ్లకిందట ఏటా అరవై బిల్లులు పాసు చేసేవాళ్ళు మీ ప్రజాప్రతినిధులు చట్టసభల్లో ప్రశాంతంగా కూర్చుని. ఇప్పుడో? పాతిక పాసు అవడానికే ఆపసోపాలు పడుతున్నారు! చాలా బిల్లులు చర్చలకు నోచుకోకుండానే చట్టాలు ఐపోతున్నాయిప్పుడు ఇహ చట్టసభల్లో తమరి హాజరు చిన్నబళ్లో పంతుళ్ల హాజరీకన్నా అన్యాయంగా ఉంది హుజూర్!'

'ఐతే ఏమంటావ్?!'

'అకౌంటబిలిటీనిబట్టి అకౌంటింగు ఉండాలంటాను'

'మరి..'

'గంటకు ఇంతని హాజరుభత్యం నిర్ణయించాలి. హాజరుపట్టీ ప్రకారమే జీతాల చెల్లింపులుండాలి. వాకౌట్ చేసిన రోజున జీతం మొత్తం కట్! సభాపతి అనుమతి లేకుండా మాట్లాడే ప్రతి పదానికి ఇంతని కత్తిరించడం తప్పనిసరి చేయాలి. మార్షల్సు బలవంతంగా బైటికి మోసుకుపోయిన సందర్భంలో బరువుకి ఇంతని అపరాధరుసుం అదనంగా మీ జీతాలనుంచే వసూలు చేయాలి. ఫలహార శాలల్లో ఇచ్చే రాయితీలను రూపాయి పైసల్లోకి మార్చి మీ జీతాలనుంచే  తిరిగి రాబట్టాలి. రాజకీయాల్లోకి రాకముందు.. వచ్చిన తరువాత.. కనిపించే ఆదాయాల్లోని  తేడానుబట్టి  ఇంత శాతమని శిస్తుగా వసూలు చేసి ఏ ప్రధాని సంక్షెమ నిధికో జమచేసేందుకు 'సై' అంటే నెలకు పదిలక్షలేం ఖర్మ.. పాతికలక్షలమీదొక్క రూపాయి ఎక్కువిచ్చినా అధర్మం అనిపించదు'

'ఖర్మ! ఆ లెక్కన మాకిక నికరంగా మిగిలేదేముంటుంది అంతరాత్మా.. ఆ ఒక్క రూపాయి తప్ప!'

-కర్లపాలెం హనుమంతరావు

(ఈనాడు సంపాదకీయ పుటలో 'శ్రమకు తగ్గ ఫలం' పేరుతో ప్రచురితం)

'

తూటా- కౌముది మరీ చి.కగా ప్రచురితం

రాజా రావుబహద్దూరు రాజారావుగారికి ఉబ్బసం వ్యాధి. దగ్గు తెరలు తెరలుగా తన్నుకొస్తూ పక్కమీద ఒక్కక్షణంకూడా నిలవనీయడం లేదు. పక్కనే పక్కలోనే సహధర్మచారిణి  దేవికారాణి.. ముసుగు ఉంది! అయినా భర్త బాధలేవీ ఆ రాణిముసుగులో చలనం కలిగించలేకపోయాయి!

రాజావారే లేని ఓపిక తెచ్చుకొని లేచివెళ్ళి మందుబిళ్లమింగి కాసిన్ని మంచితీర్థం గొంతులో వంపుకొన్నారు. తరువాత  బాత్రూంకని బైలుదెరారు. కాలకృత్యం ముగించుకొని తిరిగివస్తూ యథాలాపంగా కిటికీగుండా బైటికి చూస్తే..  వాచ్ మెన్ వెంకట్రాముడి  పక్కా ఖాళీగా ఉంది!

పక్క గదిలోనుంచి పకపకలు.. గుస గుసలు! ఆడా మగా గొంతులు కలగలసి పోతూ.. ఉండి ఉండి నవ్వులు! అర్థరాత్రి ఆటలని  ఆ ముద్దులు..ముచ్చట్లే చెబుతున్నాయి!

పక్కమీదకొచ్చి ముసుగులో చూస్తే భార్యామణిగారూ లేరు!

‘పరువుకోసం అరవయ్యిల్లో ఇరవైయ్యేళ్ల పిల్లను మూడోపెళ్లి చేసుకొని పొరపాటు  చేసినట్లేననిపిస్తోంది రాజావారికి ఇప్పుడు.

‘తప్పును సరిదిద్దుకోవాలి.. సాధ్యమైనంత తొందరగా!’ గొణుక్కొంటూ గోడమీద వేలాడే తుపాకీ వంక చూసారు రావుబహుద్దూరు రాజారావుగారు.

ముక్కుతూ మూలుగుతూనే లేచి వెళ్ళి డ్రాయరు సొరుగు తాళంతీసారు!

***

మూడోరోజు వార్తః

'రాజా రావుబహుద్దూరు రాజారావుగారింట్లో తూటా పేలి వాచమన్ వెంకట్రాముడి  దుర్మరణం. రెండురోజుల కిందట ఉదయం పూట రాజావారి  తుపాకీ శుభ్రం చేస్తుండగా ఈ దుర్ఘటన జరిగినట్లు భోగట్టా!'

-కర్లపాలెం హనుమంతరావు

***

డాక్టరు- యాక్టరు- కౌముది మరీ చి.కగా ప్రచురితం

నాకిద్దరు సంతానం. అమ్మాయి. అబ్బాయి. ఇద్దర్నీ డాక్టర్లు చేయాలని నా ఆశ.

పెద్దది ఎలాగో పొర్లుదండాలైనా పెట్టుకుంటూ వైద్యాలయం చేరుకొంది. కానీ చిన్నాడి కథే గుంటపూత.

డాక్టరవుతావా? యాక్టరవుతావా? అని ఎవరైనా అడిగితే.. తడబాటుకూడా ఉండదు.. 'యాక్తర్' అనేవాడు నత్తిగా మా వాడు.

ఆలోచనకు తగ్గట్లే బుద్ధులూనూ!

బడికి పంగనామం పెట్టినప్పుడు, సినిమా టిక్కెట్టుకి పైనలు నొక్కాల్సొచ్చినప్పుడు, పరీక్షలైపోయి ఫలితాలు వచ్చేటప్పుడు, స్నేహాల మిషతో అడ్డమైనవాళ్ళను కొంపమీదకు తెచ్చినప్పుడు.. వాడి నటనాకౌశలం చూసితీరాలి. ముందు కన్నతల్లిని.. ఆనక ఆమె కన్నీళ్లతో నన్నూ లొంగదీసుకోడం వెన్నతో పెట్టిన విద్య వాడికి.

వాడి ఖర్మానికి వాణ్ణి వదిలేసి చాలా కాలమే అయింది. రేపు పెళ్లయి పిల్లా జెల్లా పుట్టుకొస్తే!  కనీసం వాడి అక్కమాత్రం నెలకో పాతికవేలైనా గడించుకోకపోతే ఎలాగన్నది ఒక్కటే ప్రస్తుతం మా దిగులు.

మా ఆవిడకు ఒంట్లో బాగుండటం లేదు. చూపించడానికని సూపర్ స్పెషాలిటీ ఆసుపత్రికి తీసుకు వెళ్లా. ముందే అప్పాయింటుమెంటు తీసుకొన్నా.. మా కన్నా ముందు ఇంకెంతమంది తీసుకొన్నారోగాని అప్పాయింటుమెంటు.. వెయిటింగు హాలు తిరుమల వెంకన్న దర్శనం గదులకన్నా రద్దీగా ఉన్నాయ్!

డాక్టర్లు వచ్చారో.. రాలేదో! అడుగుదామనుకుంటే తెల్లకోటుల్లో తిరిగేవాళ్ళలో ఎవరు వైద్యులో.. ఎవరు కాంపౌండర్లో.. కన్ఫ్యూజన్! పడిగాపులు పడలేక వేరే ఆసుపత్రుల చిరునామాలు సెల్ ఫోనుల్లో చూసుకొంటున్నారు చాలామంది రోగులు. అప్పుడు జరిగింది ఆ వింత.

అప్పటిదాకా కామ్గా కూర్చొన్న యువ జంట ఒకటి ఉన్నట్లుండి పెద్దగా అరుచుకోవడం మొదలు పెట్టింది. మాటలు చేతల్లోకి మారడం క్షణాల్లో జరిగిపోయింది! టీవీ సీరియలు కన్నా రసవత్తరంగా సాగుతోంది సీను.

అబార్షను కేసు. అమ్మాయికి ఇష్టం లేదు. అబ్బాయికి సంతానం ఇష్టం లేదు. ఇంటిపట్టునే గుట్టుగా తేల్చుకోవాల్సిన కాంప్లికేటెడ్ మేటరు గదా! ఆసుపత్రిదాకా వచ్చి ఇక్కడీ రచ్చెందుకో ఇప్పుడు!

మొత్తానికి ప్రేక్షకులందరికీ మంచి కాలక్షేపం. ముక్కుతూ మూలుగుతూ పడుకొన్న రోగులుకూడా నొప్పులన్నీ మర్చిపోయారు. లోపలి వాళ్ల సంగతి సరే సరి.. బైట జనంకూడా ఎగబడుతున్నారు! ఆసుపత్రివాళ్ళు టీవీ కట్టేసిన సంగతికూడా ఎవరూ పట్టించుకోలేదంటే.. పరిస్థితిలోని మార్పు అర్థం చేసుకోవచ్చు.

'డాక్టర్లు వచ్చారు' అని ఎవరో అరిచిందాకా టైమెంతయిందో ఎవరికీ పట్టలేదు.

క్షణాల్లో సీను మారిపోయింది.

అప్పటివరకు జుట్టూ జుట్టూ పట్టుకొని కొట్టేసుకొన్న ఆ అబ్బాయి.. అమ్మాయి.. ఇంచక్కా నవ్వుకొంటూ చెట్టాపట్టాలేసుకొని వెళ్లిపోయారు లోపలికి!

విసుగెత్తిన రోగుల్ని వినోదపరిచేందుకు సూపర్ స్పెషాలిటీ హాస్పిటల్ యాజమాన్యం ఆచరిస్తున్న లేటెస్టు టెక్నాలజీ! 'యాక్టింగు' ద్వారా ఎంటర్ టైన్ చేయడంకూడా ఒక ముఖ్యమైన టెక్నిక్కుట! రోగుల్ని పక్క ఆసుపత్రులకు వదిలేసుకోకుండా ఒడుపుగా నిలబెట్టుకోవడం, కొత్త రోగులను రాబట్టుకోవడం లక్ష్యంట!

 చాలా వైద్యాలయాలు అనుసరిస్తున్నాయి ఇలాంటి వ్యాపార సూత్రాలను' అని ఇంటి దగ్గర  మా డాక్టరమ్మాయి వివరించినప్పుడు నోరు వెళ్లబెట్టడం మా వంతయింది.

'డాక్టర్ని చేసి నా దుంప తెంపారు మీరు. ఇంచక్కా తమ్ముళ్లా నేను యాక్టర్నై ఉంటే  ఈ కార్పొరేట్ ఆసుపతులోనే కార్పెట్లు పరిపించుకొనే దాన్ని' అని నిష్టూరాలక్కూడా దిగింది మా డాక్టరుడాటరు.

తన తప్పేముందిలేండి! ఎం.డి పట్టా పుచ్చుకొని ఎంప్లాయిమెంటుకోసం  వెళ్ళినప్పుడు 'డాక్టర్లకు మా దగ్గర కొదవలేదు. మాక్కావాల్సిందిప్పుడు యాక్టర్లు. డాక్టర్లకు నెలకు పాతికవేలు మించి ఇవ్వలేం. యాక్టర్లకైతే రెట్టింపు ఇచ్చేందుకైనా రడీ' అన్నాడుట ఆ సూపర్ స్పెషాలిటీ హాస్పిటల్ సూపరింటెండెంటు. అదే ఆసుపత్రి తమకోసం పనిచెయ్యమని తమ్ముడిమీద తెగ వత్తిడి తెస్తున్నాయి.. తమరికి తెలుసో .. లేదో!’ అనికూడా వ్యంగ్యాలు పోయింది. వాడికి అంత టైం లేదని.. తన ట్రైనీసుని అవసరం వచ్చినప్పుడల్లా డిప్యూట్ చేస్తున్నాట్ట ఇప్పుడు!

ఇందాకటి అబార్షన్ కీచులాట కాన్సెప్టుకూడా మా వాడిదే అని అప్పుడు తెలిసింది మాకు.

‘మొత్తానికి మన డాక్టరు అమ్మాయికన్నా యాక్టరు అబ్బాయి పనే బాగుందన్న మాట! కలికాలం!' అని నోరు నొక్కుకుంది మా శ్రీమతి. అలా నొక్కుకోవాలన్న స్పృహైనా లేకుండా దిమ్మరబోవడం నా వంతైంది.

-కర్లపాలెం హనుమంతరావు

***

తిరగబడ్డ ‘సీతారాముడు ఉదయగిరి’- కౌముది పత్రిక ప్రచురితం

డోర్ బెల్ మోగింది.

తలుపు తీసింది కళ్యాణి. ఎదురుగా ఎవరూ లేరు! రంగుకాగితాల చుట్ట మాత్రం కనిపించింది గడపలో. విప్పి చూస్తే లోపలా ఏమీ లేదు. చిన్న నోట్ మినహా!

'విషింగ్ యూ ఏ వెరీ హ్యాపీ బర్త్ డే విత్ ఏ బ్యూటీఫుల్ బేబీ సూట్'

-యువర్స్

అప్పుడే పుట్టిన బిడ్డవంటిమీద ఏవీ ఉండవన్న అర్థంలో కాబోలు! ముందు కొద్దిగా నవ్వొచ్చింది. ఆనక కోపం ముంచుకొచ్చింది.

 ‘హూ ఈజ్ దిస్ యువర్స్?!’

ముక్కూమొగం తెలీని మనిషితో  పరాచికాలా! ఇది మొదటిసారి కాదు.

రెండు నెల్లకిందట..

సెల్లార్లో కారు స్టార్టుచేసి బైలుదేరే సమయానికి ఎదురుగా డ్యాష్ బోర్డు అద్దంమీద భయంకరంగా.. బల్లి!

పైప్రాణాలు పైనే పోయాయాక్షణంలో. బల్లంటే తనకింతప్పణ్ణుంచీ పరమ అలర్జీ!

వాచ్ మెన్ వచ్చి  రబ్బరుబల్లితో పాటు  ఒక చిన్ననోటూ తీసి చూపించాడు. 'ఏప్రియల్ ఫూల్!' అనిమాత్రం ఉందందులో.

అదీ  ఈ యువర్స్ నిర్వాకమే!

ఏప్రియల్ ఫూళ్ళు, పుట్టిన్రోజులు, ఫ్రెండ్షిప్ డేలు.. అన్నీ రాజుగాడితోపాటే  మటుమాయమై పోయాయి జీవితంలో!

పెద్ద పోలీసాఫీసరుకదా అని మరీ ఇష్టపడి చేసుకొంది సీతారాముణ్ణి. ‘సీతారాముడు ఉదయగిరి’ ఒక్కటే అప్పట్లో తనకు తెలిసిన తన ప్రాణం పేరు. ఆ ప్రాణ ప్రసాదమే రాజు.

విధి నిర్వహణలో భాగంగా సీతారాముడు బొక్కలో వేయించాడన్న కక్షతో మూడేళ్ల రాజును పొట్టన పెట్టుకున్నది మాఫియా గ్యాంగు.

ఆ కోపంలోఅనాలోచితంగా సీతారాముణ్ణీ దూరం చేసుకుంది తను.

రాజుగాడి పుట్టినరోజు ఆ రోజు.  సజ్జబూరెలంటే వాడికి చాలా ఇష్టం. స్వహస్తాలతో చేసి అనాథాశ్రమంలో ఇద్దామని ప్లాను.  సరుకులకోసం గంగారాముకి పోతే .. ముందే ఆర్డరిచ్చినట్లు అన్నీ సిద్ధంచేసిన పాకెట్ అందించారు దుకాణంవాళ్ళు! బిల్లూ ఆల్రెడీ పెయిడ్! పే చేసిందీ ఈ 'యువర్సే'!

అవన్నీ ఎలాగో భరించొచ్చు.  పెళ్లి రోజున మూడ్ అవుటాఫయి ఎవరికీ అందకుండా సాంఘీటెంపుల్లోకెళ్లి కూర్చుంటే.. అక్కడికీ వెదుక్కుంటూ వచ్చి వాలిందీ 'యువర్స్' బేవార్స్ పార్శిల్!

ఎలా కనిపెడతాడో  తన ఇష్టాఇష్టాలు!  సందర్బానికి తగ్గట్లు వచ్చేస్తాయి బహుమానాలు! బ్లూ కలర్ అంచు ఉన్న గుజరాతీవర్కుశారీ అంటే తనకు ప్రాణం. దాంతోపాటు పింకుకలర్ లోపలి డ్రాయరూ పాకెట్లో కనిపించేసరికి పిచ్చెత్తినట్లయింది కళ్యాణికి.

ఆగడాలు మరీ మితిమీరుతున్నాయి. తనమానానికి తాను ఏడుస్తూకూడా ఓ మూల కూర్చోకూడదా! 

'యువర్సు గాడెవడో తేల్చాల'ని  గుళ్లోనే డిసైడయింది కళ్యాణి.

'షి' టీముకి ఫిర్యాదూ చేసింది.

మూడురోజుల్లో మొత్తం విషయం బైటకొచ్చేసింది.

యువర్స్ ఒక మనిషి కాదు.  ఆఫ్టర్ లైఫ్ సర్వీసుకి అంకితమైన సంస్థ!

తీరని కోర్కెలతో పోయేజీవికి  తదనంతర కోర్కెలు తీర్చేటందుకు సహకారం అందించే ఒక సేవా సంస్థ. కొంత డిపాజిట్.. కోరికల చిట్టాతో.. కాంట్రాక్టులోకి ఎంటరవడమే పోయేముందు ఆ జీవి చేయాల్సిన పని.

‘షీ’ టీం ఇచ్చిన వివరాలతో యువర్స్ ను కాంటాక్టు చేసింది కళ్యాణి.

 'వివరాలేమీ  చెప్పేందుకు వీల్లేదు.. బిజినెస్ రూల్సు! ఇంకొక్క ప్యాకెట్టు! మా కాంట్రాక్టు కంప్లీటయిపోతుంది. సారీ మ్యాడమ్.. ఫర్ బాదరింగ్ యూ!' అంటూ  యువర్స్  చల్లటి సమాధానం.

రాబోయే ఆ చివరి ప్యాకెట్టుకోసం ఆ రోజునుంచి  కళ్యాణి ఎదురు చూడని క్షణం లేదు.

వేలంటైన్సు డే రోజున ఆ ముచ్చటా తీరింది.

'కల్లూ! నీకు నామీద కోపమెందుకో తెలీదు! నాకుమాత్రం నీమీదున్నదంతా కేవలం  ఆకాశం పట్టనంత ప్రేమే! బతికున్నంత కాలం ఎలాగైనా నిన్ను కన్విన్సు చేసుకోగలనన్న నమ్మకముండేది. గుండెలోతుల్లోకి దిగిన  తూటాతో నాకిప్పుడా అవకాశం లేకుండా పోయింది. నేరం చేసి ఉరిశిక్షబడ్డ ఖైదీక్కూడా చివరికోరిక తీర్చుకొనే అవకాశం ఇస్తుంది వ్యవస్థ. నాకూ ఆ అవకాశం ఇవ్వద్దా!  ఒకరాజును పోగొట్టుకొన్నా మరోరాజును  సంపాదించుకోవచ్చు.  మగాళ్ళందరూ  సీతారాముళ్ళ మాదిరిగానే ఉండాలనీ లేదుగా! నీకు నచ్చిన మరో రాధాకృష్ణకోసమైనా నువ్వు అన్వేషణ ఆరంభించాలి.  పదేళ్లకిందట మొదటిసారి ‘ఎన్’ కన్వెంక్షను సెంటర్లో పింకుకలర్ లోలుంగీలు కొంటున్నప్పటి కళ్యాణిలాగానే నిన్నెప్పుడూ పైనుంచీ చూడాలన్నది నా కోరిక. కాదనవని నా ఆశ 

-తిరగబడ్డ YOURS

(SRUOY- సీతారావుడు ఉదయగిరి ఓన్లీ ఫర్ యూ)

కళ్యాణి కళ్ళవెంట  ధారకట్టే నీళ్ళు! తుడుచుకొనే ప్రయత్నమేమీ ఆమె ఇప్పుడు చేయడంలేదు.

-కర్లపాలెం హనుమంతరావు

***

(కౌముది అంతర్జాల పత్రిక ఏప్రియల్ సంచిక మరీ చి.క లో ప్రచురితం)

యాకూబ్ కవిత-నా పరామర్శ

సహజంగానే ఉందాం

చల్లని గాలిలా ఉందాం, ప్రేమలా ఉందాం

నిప్పుకణికలా ఉందాం

నిలువెత్తు నిజంలా ఉందాం

సహజంగా ఉందాం

అలజడిలా ఉందాం,ఎలుగెత్తే పాటలా ఉందాం

పడవలకు ఈతల్నీ, అలలకు కదలికల్ని నేర్పుదాం

అక్షరాలకు కవచాలు తొడిగి సైనికుల్ని చేద్దాం

మట్టిని మన మాతృకగా లిఖిద్దాం

కాలానికి భాషనేర్పి భవిష్యత్తును ఇద్దాం

ప్రశ్నల్లా ఉందాం,పలకరించే స్నేహితుల్లా ఉందాం

సహజంగానే ఉందాం

నకిలీ ముఖాలమీద ఉమ్మేద్దాం

నిజంలా ఉందాం, కలల్లా ఉందాం, నిర్భయంగా ఉందాం

కవిత్వంలా ఉందాం

సహజ సహజ సహజంగా ఉందాం !!!

*సరిహద్దు రేఖ ‘సంకలనం నుండి…మార్చి,2000

నా పరామర్శః

పువ్వు తాజాగా ఎందుకుంటుంది?

పిట్ట రెక్కలకా స్వేచ్చ ఎక్కడిది?

హెచ్చార్కె ఎక్కడో ఓ కవితలో అన్నట్లు గుర్తు..ఎగ్జాట్ పదాలిప్పుడు గుర్తు లేవు కాని..పాపాయి ఎవరి కోసమూ ఏడవదు..ఎవరి కోసమూ నవ్వదని.

సహజత్వమంటే అదేనేమో. ఆ తత్వం మీదే ఈ కవిత్వమంతా!

పంచదార పలుకులు పది కంట పడగానే పరుగెత్తుకొచ్చేస్తుంది చీమ. ఎలుగెత్తి చాటుతుంది తోటి చీమలకా తీపి వార్త చేరేదాకా! చీమల కన్నా ఘనమైన కమ్యూనికేటర్లమా మనం?

కొమ్మల్లో కోయిలమ్మ ‘కో’ అన్నా..తుమ్మల్లో గుడ్లగూబ ‘గీ’ అన్నా

ఒక పరమార్థమేదో తప్పకుండా అంతర్గతంగా ఉండే ఉండుంటుంది. అనంత జీవకోటి అహోరాత్ర హృదయ ఘోషేమో అది! అనువదించు కోవడం మనకు కుదరనంత మాత్రాన అది జీవభాషవకుండా పోతుందా? తాలు పదాల ఎత్తిపోతే కవిత్వమనుకునే మనం జంతుజాలం గొంతుల్లోని స్వేచ్హాస్వచ్చతలను కత్తికోతలుగా చిత్రిస్తాం. చిత్రం!

బక్క జీవాలనేముందిలే.. ప్రకృతి మాటను మాత్రం మనం పట్టించు కుంటున్నామా? పూల రుతువు విరిసినపుడు, సిరివెన్నెల కురిసినపుడు, చివురుటాకు పెదవి మీద మంచు బిందువు మెరిసినపుడు, పెను చీకటి ముసిరి వినువీధిన కారు మొయిలు ప్రళయార్భటి చేసినపుడు, జడి వానలు కురిసి కురిసి ఏళ్ళువూళ్ళు నొకటి చేసి ముంచేసి నపుడు..అయే చప్పుడు మన చెవుల కెక్కిందెప్పుడు?

అనుదినముం బ్రదోషసమయంబున బ్రొద్దున వేయిచేతులం

బనిగొని వర్ణవర్తికలు వ్యర్థముగా క్షణభిన్న రూప క

ల్పనల నలౌకికాకృతుల బంకజమిత్ర, యయాచితంబుగం

బొనరిచి నీ యపూర్వకళాపోడిమి జుల్కనసేయ బాడియే?

-అంటో కవికోకిల దువ్వూరివారెంతలా కలవర పడేం లాభం?

ప్రకృతి సంగతలా పోనీ.. పక్క మనిషి గుక్కనైనా ఒక్క క్షణమాలకిస్తున్నామా? ఆక్రోశం రగిలి, ఆవేశం పొగిలి, ఆనందం పెగిలి అవమానం తుంచినపుడు, అనుమానం ముంచినపుడు,అభిమానం పెంచినపుడు.. కోపం కట్టలు తెంచుకుని , తాపంగుట్టలు పేల్చుకుని, పరితాపం పుట్టలు చీల్చుకుని ..చెలరేగే భావాలు, కదలాడే క్రోధాలు, కలిపెట్టే భయాలు.. కన్నీళ్ళు, ఎక్కిళ్ళు, కౌగిళ్ళు .. ఆర్ద్రంగా, చోద్యంగా, హృద్యంగా ..తీవ్రంగా, హేయంగా, తీయంగా..కులం గోత్రం..మతం ప్రాంతం..చిన్నాపెద్దా..బీదా బిక్కీ..రోగీ భోగీ.. నలుపూ తెలుపూ.. ఆడామగా..తేడా లేకుండా..అందరికీ సమంగానే వస్తాయా..రావా! కలలు, కలవరాలు సమానమేగా చీమూ నెత్తురు నాళాల్లో పారే ప్రాణులెవరికైనా? ఐనా తమదాకా వస్తేగానీ కదలని రథాలం మనం.

‘పోయెను పాపభీతి, విడిపోయెను ముష్కుర నీతి, మాయమై

పోయెను శాంతి, వ్య్ర్థర్థమైపోయెను దేవుడు పడ్డపాట్లు, వా

పోయెను భూతధాత్రి, సరిపోయెను పొట్టకు జీవితార్థ, మై

పోయెను మానవామర మహోదయస్వప్న మహస్సమాధిగానె!’

అని ఈ దేవదానవులమిశ్రమాల కోసం ఎన్నో మార్లు మారి మారి అవతరించిన దేవుడే ఆఖరికి అలసిపోయి ఇహ మార్చడం తన తరం కాదని మార్చ లేనిదంతా హతమార్చడం తప్ప వేరే దారేదీ లేనే లేదని ఒక్క క్షణం నిస్పృహలోపడి నిరాశగా చేసుకున్న సృష్టినంతా చెరిపేసుకుని ఠక్కుమని లేచి పోతే? పోలేదుగదా!

‘మాదిరి దప్పి మానవు లమానుషవృత్తి జరింప, జెల్లినన్,

కాదగు పూరుషార్థ మది కాదగునే పరమార్థ మింక నీ

మేదిని లేదె, సిల్వపయి మేకు కరంగిన గుండె నెత్తురుల్

బూదయి పోయెనే, ఋషులు బుద్ధులు నూరక పుట్టిపోయిరే!’

అని చీకాకుల పాలవకుండా పాపం సహనంతో స్నేహంగా సర్దుకు పోయిన ఆ పెద్దాయనలాగే..కవిత్వం పొంగుకొచ్చి సమయానికి రాసే ఏసాధనమూ చేతలేక తాళపత్రం కోసం ‘తాళమా! తుత్తినియలై ధరపై బడుమా!’ అంటో కోపించిన నిప్పుకణికలతో నీరులా సహృదయ సంబంధాన్నే కోరుకుంటున్న ప్రేమకవిత్వం కూడా ఇది. ప్రేమంటూ వుంటే చంద్రుడిలో మచ్చను కూడా మందులా నాకేయచ్చంటాడు కదా శ్రీరంగం నారాయణ బాబు! గుబులును కెలికే అగాథన్నుంచే సుధను చిలికి పంచాలనుకోవడం మించిన గొప్పతత్త్వ మింకేముంటుందబ్బా ఏ కవిత్వానికైనా?

ఘటమంటూ లేకుండానే గట్లు దాటే ఆత్మలున్న వైతరణి కదా ప్రస్తుతం మనం పడి ఈదుతున్నది. పంచభూతాలకీ పంచేద్రియాలకీ కట్టుబానిసలమై పోయి బతకీడ్చటం దుర్బరమై పోతున్నదని వాపోతున్నది. ఐనా ‘దోమలు నల్లుల కన్నాకరువులు వరదలేం ఎక్కువరా కన్నా!’ అనేదో సరిపెట్టుకొనే కదా మనమీ కంటకాల బతుకునిలా ఏడుస్తూనన్నా ఈడుస్తున్నది! ‘బోను తెరిస్తే నోరు తెరిచే పెద్దపులిరా బాబోయ్-జీవితం’ అని తెలిసీ చొక్కా దులిపేసుకుని ఎంచక్కా ముందుకే దూకేస్తున్నామా లేదా? ‘అదృశ్య హలాలతో అవ్యక్తాలను దున్నిఅనుమానాలను చల్లి అలజడి సాగునే ఐనా ఎలాగో కొనసాగిస్తూనే ఉన్నామా కాదా? ఈ కవిత్వానిదా టైపు ఆందోళన కానే కాదు. చరిత్ర కెక్కాల్సిన బాధల్ని అశ్రుబిందువుల హిందోళంగా మలిచే కళ. మరి అవసరమేగా!

లోకమంతా మరీ ఇంతలా బురద గుంతలానే ఉందా?. బ్రహ్మజెముళ్లే గాని బోధి వృక్షాలసలే మొలవని పుంతై పోయిందా? సుష్టుగా మెక్కి మేడమీదెక్కి మెత్త పరుపులు తొక్కే నిద్ర పట్టని పెద్దయ్యల నెత్తి మొత్తుకోళ్ళకేం గానీ.. ఆవల జొన్నచేను కావలికని మంచె మీద చేరిన నాయుడుబావయ్య కన్నుమూత పడకుండా తీసే కూనిరాగాల నాలకించవయ్యా! ‘ఆ కులాసా ఊసులనే ఎంకిపిల్ల ఊహలకో దిలాసాగా చేరేసే చల్లగాలి పదాలవుదాం.. పదవమ్మా!’అంటున్నదీ కవిత్వం. సర్దాగానే కాదు సరసంగాను లేదూ ఈ తరహా వరస?

బ్రతుకేమన్నా మృత్యుగ్రంథ ముపోద్ఘాతమా? సంక్లిష్టం కావచ్చేమో కానీ.. సజీవ స్వప్నసౌజన్యం కూడా సుమా! హృదయానువాద కళన ఆరితేరుండాలే కాని మూలమూగ సైగల్నిసైతం ‘సైగల్ రాగాలు’గా మలచడం క్షణం. ‘సహజ సహజ సహజంగా ఉందాం !!!’ అని కవి అన్నేసి మార్లలా కలతనిద్ర మధ్యలో మాదిరి పలవరించడ మాత్రం మహా అసహజంగా ఉందని కదూ సందేహం? తత్వం తలకెక్కకే ఈ చిక్కుముడి. మనసు ఎక్కి జారే జారుడుబండంట చైతన్యం. రాయీ రప్పా, పశువూ పక్షీ, మనిషి- అదే క్రమంలోశుద్ధభౌతికం, ప్రాణం, మనసు లాక్రమించిన జీవస్థానాలని ‘తత్త్వప్రభ’ ప్రబోధం.’పరస్మాత్ ప్రస్థితా సేయం/భూమి కానాం పరంపరా/సోపానకల్పితాకారా/నిః శ్రేణి రివ నిర్మితా’ అంటే అర్థం ఇదేనండీ బాబూ! భూ భువ సువ ర్లోకాల పైనున్నమహర్లోకంలోని చివరి ఆనందం మన మనీ ప్రపంచంలో గుప్త రూపంతో అప్రకాశంగా అణిగి పోయింది కదా.. ఈ చిదానందాన్నా కూపంనుంచి చివరి కెలాగైనా చేదుకోవడమే ఏ కళకైనా పరమావధని లక్షణగ్రంధాల సిద్ధాంతం కూడా. తృణకంకణం కృతి సమర్పణంలో ‘శాశ్వత నవ్య స్ఫురణల/ నశ్వరలావణ్యమై పెనగ, కావ్యకళా/విశ్వమునం దానంద ర/సైశ్వర్యము లేలు’ నని రాయప్రోలువారానాడు కనిపెట్టిన రస రహస్యాన్నే యగైన్’ యే చోళీ కే పీచే యేహీ హై’ అని మళ్లీ ఈ కవిత గుర్తు చేస్తున్న్దన్న మాట. గొప్పే కదా మరి?

తొలి ఉషస్సు తూర్పును తడిపే వేళకి గుండె చేతపట్టుకుని గుమ్మంలో నిలబడుండేదే కవిత్వం. లోగిలి ఎవ్వరిదని కాదు తల్లిలా లాలించడమే కవితా ధర్మం. ఆశించిన హస్తం ఏ భూతానిదైనా కాని ప్రేమతో ముందుకు నడిపించడమే పదంలోని తండ్రి పని.’ఒరులేయని యొనరించిన/నరవర! యప్రియము తనమనంబునకు తా/నొరులకు నని చేయకునికి, / పరాయణము పరమ ధర్మ పథములకెల్లన్’ అని కదా నీతి! ఆ నీతిని తన ధర్మంగా ప్రకటించుకున్న కవతని అభినందించి తీరాలి. ఆకాశం అనంతం అగాథం అనంతం కారుణ్యం అనంతమైతే కావచ్చు కానీ కవి అంతరంగం ముందు అవన్నీమోకాలు తడవని పిల్లకాలువలు. నిరంకుశుడైతేనేమి ఒక ధర్మాస్త్రానికి సత్యంగా కట్టుబడుండాల్సిన ఆంజనేయుడు కవి. అపారసార సంసారసాగర మధనం చేసి నవజీవన సుమధుర సుధారస సువర్ణ కలశం తీసి నిరాశ నిట్టూర్పులతో నిండి యెండి మండే కంఠాల రక్తి భక్తి ముక్తి శక్తిధారలుగ ఒలికించాలనే సంకల్పం స్వల్పమైనదా? నిప్పుకణికలా, నిలువెత్తు నిజంలా, అలల్లా, అలజడిలా,కలల్లా, కలవరంలా, అక్షరాలకు తొడిగే సైనిక రక్షాకవచాల్లా, మట్టిలా, కాలానికి భాషనేర్పే భావిలా, ప్రశ్నల్లా, పలకరించే స్నేహితుళ్ళా సహజంగా సహజంగా సహజంగా ఉంటానంటం కన్నామించిన మంచి దర్శనం ఏ కవికైనా ఇంకేముంటుంది? సహజంగా ఉంటానని అన్నేసి మార్లు సంకల్పం చెప్పుకున్నా కవిత్వంలా మాత్రం వుండడం మానబోనని ప్రకటించడమే ఈ కవి అసలు పాటవం. ఎక్కడ ప్రేమ అవ్యాజమో, ఎక్కడ సత్యమకుంఠితమో, ఎక్కడ నీతి నిశ్చలమో అక్కడ కవి పువ్వై వికసించడంలో వింతేముంది కానీ ఎడారిలో సైతం ఒయసిస్సై పిలవడం, నడిసంద్రాన కూడా గడ్డిపోచై నిలవడం అపురూపం. ‘చిగురింపగలవాడు శిశిరకాలమునైన ప్రకృతినెల్ల వసంతరాగ కాంతి/కాయింపగలవాడు కాళరాత్రినైన రమణీయ చంద్రికా సముదయముల/కురియిపగలవాడు మరుభూమిలోనైన సతతము అమృత నిష్యంద వృష్టి/మలయింపగలవాడు మండువేసవినైన మలయపర్వతశీత మారుతములు/అరయగలవాడు బాహ్యము నంతరంగమును/వ్రాయగలవాడు దైవ లీలావిలాస/చిత్రములనైన, బ్రహ్మాండసీమనైన/కవికసాధ్యంబు రవ్వంత గలదె భువిని! -అన్న తత్వం ప్రతి అక్షరంలో ప్రత్యక్షమౌతున్నందునే ఈ కవిత్వానికిలా ఉత్తమత్వం.

హంసలన్నీ శ్వేత వర్ణంలో ఉండవు కొన్ని నల్లగానూ ఉంటాయంటారు.. ‘ నల్లగా ఉన్నావేమని’ నాలాంటి నిత్య శంకితుడొకడు నిలదీస్తే ‘నీలకంఠుడు నిద్రపోతే గళమే నల్లకలు వనుకొని కొరికా. విశ్వమానవ సహస్రారం మళ్ళా అర్పిస్తేనే తెల్లబడేద’ని జవాబు.

అర్థం అయితే తత్-త్వం-అసి(నీవే అది). కాని వారికీ కవిత్వంలాగానే తత్వం- మసి.

స్వస్తి

-కర్లపాలెం హనుమంతరావు

పెళ్ళికి వేళాయరా! - 'అక్షర' మార్చి 2016 సంచికలో ప్రచురితం

'అవతల పెళ్ళివాళ్ళొచ్చే వేళయింది.. అమ్మాయినింకా రడీ చేయలేదేంటే! చింపిరి జుట్టు.. చిరిగిన ఓణీ.. మాసిన పరికిణీ.. నట్టింట్లో ఈ కుక్కిసోఫా.. డొక్కు టీవీనా!  ఫర్నిచరింకా మార్చలేదేంటే!'

'మీరేగదండీ! ఇంటికెవరన్నా కొత్తవాళ్లొస్తుంటే.. వరదల్లో సర్వస్వం కొట్టుకుపోయిన వాళ్లకుమల్లే దేభ్యం మొహాలేసుకు తిరగమందీ!'

'ఓసినీ..! ఆ వచ్చేవాళ్ళేమన్నా వరదనష్టం రాసుకుపోయేవాళ్ళా! పిల్లను చూడ్డానికొచ్చేవాళ్లే! ఇల్లంతా ఇట్లా దొంగలుపడి దోచుకుపోయినట్లుంటే అట్నుంచటే తారుకుంటారే తాయారూ! ముందు అమ్మాయిని కందనపు బొమ్మల్లే తయారుచేయ్! నువ్వూ తయారవ్! పనమ్మాయికూడా కంచిపట్టు చీరెలో కళ్ళు జిగేల్మనేటట్లుండాల! ముందీ దరిద్రపు ఫర్నిచరంతా అవతల పారేయించి  బెంగుళూర్నించి తెప్పించి చేయించిన ఆ సామాన్లని సర్దించూ! ఉప్మాలో జీడిపప్పు  దంచు! జిలేబీ.. లడ్డూలు.. నాలుగురకాలూ డ్రింకులూ రడీగా ఉంచు! ఇంకా..'

'అర్థమయిందండీ! ఇహ చూడండి నా ప్రతాపం! ఆ వచ్చినవాళ్ళు మన డాబుకి డంగై మూర్ఛొచ్చి పడిపోకపోతే నేను ఆగుమయ్య పెళ్లాన్నే కాదు'

'అంతొద్దు! ముందా శపథాలు మానేసి కథ నడిపించు.. ఫో!' అంటూ ఆగుమయ్య ఊడే పంచను పైకెగలాగుకొంటూ కార్లు వచ్చిన అలికిడికి హడావుడిగా బైటికి పరుగెత్తాడు!

అరడజను కార్లలో డజనుకు పైగానే ఆడా మగా డాబుగా దిగి లోపలికొచ్చి కూర్చున్నారు. అందరు కొత్త వెయ్యినోట్లులా ఫెళఫెళలాడిపోతున్నారు. అసలు పేళ్లికోడుకెవరో అంతుబట్టేటట్లు లేదు! పెళ్ళిళ్ల పేరయ్య పెళ్ళికొడుకు తండ్రిని పరిచయం చేసాడు.

పెళ్ళిచూపులు మొదలయ్యాయి.

'ఇదే మా బంగారు కొండ!' అన్నాడు అప్పుడే వచ్చి కూర్చున్న కూతుర్ని మురిపెంగా  చూపించి ఆగుమయ్య. పైనుంచి కిందిదాకా బంగారు తొడుగుల్తో ఆ ఏడుకొండలవాడికన్నా వైభోగంగా వెలిగిపోతున్న  పిల్లను చూసి 'బంగారు కొండ కాదు. కొండ బంగారం లాగా ఉంది!' అంది పెళ్ళికొడుకు తల్లి పిల్లపక్కన చేరి గాజుల చేతిని తీసుకుని బంగారం గీరి చూస్తూ.

'వదినగారూ! అన్నీ ఒరిజనలే! బంగారం రేటు కొండెక్కి కూర్చున్నా పెళ్లికి పనికొస్తాయని ఈ మధ్యే ప్రొద్దుటూరునుంచి పదికిలోలు తెప్పించి చేయించారు మీ అన్నయ్యగారు' అంది తాయారమ్మ.

'అవును చెల్లమ్మా! ఇంకా ఇన్ని బ్యాంకులాకర్లలో మూలుగుతున్నాయి. లాకర్లు ఖాళీగా లేకపోతే వూరికే పడుండటమెందుకని మా పక్కింటివాళ్లక్కూడా పెట్టుకోమని పడేస్తుంటాం. మా కుక్క మెడగొలుసుకూడా ఉమ్మిడియార్ వారి బంగారంతో చేయించిందే!'

'ఇవన్నీ..?'

'మీ అనుమానం అర్థమైందిలేండి బావగారూ! చేసేది ఇసక తవ్వుకునే  వ్యాపారం కదా! ఇవన్నీ వీడికెలా వచ్చాయనేగా డౌటు! మీకు తెలీనిదేవుంది? హ్హిఁ! హ్హిఁ! ఇవే కాదు! ఈ నట్టింట్లో పెట్టించిన హోం థియేటర్నుంచి.. స్నానాలగదిలో కట్టించిన పాలరాయి తొట్లదాకా అన్నింటికీ బిల్లులు కూడా ఉన్నాయి సారూ! చూపిస్తానుండండి!.. ఈ బిల్లు భజగోవిందం పేరుతో ఉంది. భజగోవిందమంటే మా బావమరిది. ఈ ఇంటిపేపర్లు మావూళ్లయ్య పేరుతో ఉన్నయ్!  మావూళ్లయ్యంటే మా ఊళ్లో ఓ మామూలు బడిపంతుల్లెండి! పాలేరు పేరుతో మా పల్లెల్లోనే ఓ పాతికెకరాల కొబ్బరితోట కొని పడేసాను. ఈ ప్లాట్లూ.. ఫ్లాట్లూ కాదుగానీ కొని దాచలేక నేను పడే పాట్లు ఆ దేవదేవుడికే తెలియాలి. మీకు తెలీనిదేముంది? ఈ రోజుల్లో ఇసుక వ్యాపారం అనేసరికి గిట్టనివాళ్ళేవేవో కతలు కతలు అల్లుతుంటారు! అల్లరి పెడతుంటారు. రోజూ టీవీల్లో.. పేపర్లల్లో వచ్చే భాగోతాలు చూస్తూనే ఉన్నారు గదా!'

'అన్నయ్యగారికి ఇళ్లూ వాకిళ్లూ అన్నీ వివరంగా చూపించండీ! లేకపోతే ఇదంతా  ఏదో పిట్టలదొర కబుర్లు అనుకోగలరు' అంది తాయారమ్మ.

'ఆ మాటా నిజమేనే! బావగారూ! ఏదో మీ సంబంధానికి మేమూ కాస్తో కూస్తో సరితూగగలమని చెప్పుకోడానికే ఈ సోదంతా! ఇవికాక బంజారాహిల్సులో రెండు బంగళాలుకూడా ఉన్నాయి! లోపలికి రండి! ఈ బాత్రూము కిందున్న రాయి ఎత్తితే అమ్మాయి పేరున దాచిన బ్లూషేర్లు ఒకైదుకోట్లదాకానైనా కనిపిస్తాయి. ఎకౌంటు చేయడానికి కుదరని హార్డు క్యాషైతే ఇంకో రెండు రెట్లు అదనంగానే ఉండొచ్చు!

'వచ్చి అరగంట దాటింది. పిల్లగురించి వాళ్ళింకా ఒక్కముక్కయినా అడగ లేదు. గుక్కతిప్పుకోకుండా మీ పాటికి మీరు  మీ దండకం  చదువుకుపోతున్నారు! ముందు వాళ్లనో గుక్క కాఫీనీళ్లైనా తాగనివ్వండీ!' అంది తాయారమ్మ,

అప్పటిగ్గానీ ‘నిజమేనే! అమ్మాయిచేత ఆ టిఫిన్లేవో పంపించు!' అని వెనక్కి తగ్గారుకాదు  ఆగుమయ్యగారు.

వేడి వేడి ఉల్లిగారెలు.. పొగలుకక్కే జీడిపప్పు ఉప్మా.. జాగర్లమూడి నేతిలో ముంచి తేల్చిన జిలేబీలూ లాగించి.. కాఫీ టీలు ముగించి.. వచ్చినవాళ్లు త్రేన్చుకుంటూ లేచేసరికి నడిఝాము నెత్తికెక్కింది.

పెళ్లివారిని కార్లదాకా సాగనంపుతూ చివరి నినిషంలో ఆగలేక పెళ్లికొడుకు తండ్రిని అడిగేశాడు ఆగుమయ్య 'పిల్ల నచ్చినట్లేనా? ఇంకా ఏమన్నా అనుమానలున్నాయా బావగారూ?'

'అన్నీ దగ్గరుండి సాక్ష్యాలతో సహా  వివరంగా చూపిస్తిరి. ఇంక అనుమానాలకు తావేముంటుంది ఆగుమయ్యగారూ! ఏ సంగతీ రేపే మన పేరయ్యగారిద్వారా కబురుచేస్తాంగదా! మీరు అందుబాటులో ఉండండి చాలు' అంటూ వాళ్లు చక్కా వెళ్లిపోయారు.

మర్నాడు పేరయ్య గంతులేసుకొంటూ రానే వచ్చాడు. 'కొంపముంచేశారండీ బాబూ! వాళ్లు పిల్లను చూడ్డానికని వచ్చినవాళ్లు కాదట!  అవినీతి నిరోధకశాఖ వాళ్లు! మామూలుగా వచ్చి దాడిచేస్తుంటే ఎవరూ పెదవి విప్పటంలేదని .. ఇట్లా కొత్త కొత్త  ఎత్తులు  వేస్తున్నార్ట! మీరేమో ఆత్రం ఆపుకోలేక సాక్ష్యాలతో సహా సర్వం విప్పి చూపించేసారు! ఆదాయానికి మించిన ఆస్తులున్నాయని మీమీద పక్కా కేసొకటి బుక్కయిపోయిందక్కడ!'

'గాడిద గుడ్డులేవయ్యా! పాతికేళ్లబట్టి వ్యాపారాల్లో నలిగేవాడికి ఆ మాత్రం ఫ్లాట్లూ..ప్లాట్లూ, కార్లూ.. షేర్లూ, తోటలూ.. దొడ్లూ, నగా నట్రా అమరవా ఏంటయ్యా! ఈ కుట్ర నిలబడేది కాదులే! తేలిపోయేదే చివరికి! ఎన్ని చూడ్డంలా!’

'ఎట్లా తేలిపోతుంది మహాప్రభో! అల్పారంలోనే మీరు అంత దిట్టంగా  కుమ్మేస్తిరి! జీడిపప్పు ఉప్మాలు.. నేతి జిలేబీలు  గట్రా గట్రా ఎట్లా ఏడ్చినా.. ఆ ఉల్లిగారెలున్నాయ్ చూసారూ.. అవి మిమ్మల్ని పట్టించేసాయ్ సారూ! ఉల్లి బంగారంకన్నా మిన్నగా మండిపోతోంది.  పప్పులు ఏరకమైనవైనా  నిప్పుల్లా కాలుతున్నాయి మార్కెట్లో! ఎంత ఇసుక వ్యాపారైనా ధర్మబద్ధంగా నడిస్తే .. కొని తిని భరాయించుకొనే  స్థితిలో ఉన్నాయా ధరవరలు! అక్కడ ఇరుక్కుపోయారు సారూ తమరు! ఇహ తప్పించుకోవడం కుదరదు. ఇదిగో ఇంకాసేపట్లో తమరికి తాంబూలాలు రాబోతున్నాయి. తన్నుకు చావడమే ఆలయమిహ!'

ఎగురుకుంటూ వెళ్లిపోయే పెళ్ళిళ్లపేరయ్య వంక నిలువుగుడ్లేసుకొని చూస్తూ ఉండిపోయాడు ఆగుమయ్యగారు

-కర్లపాలెం హనుమంతరావు

***