అదీ కామెడీ- ఓ సినిమా తారుమారు తమాషా

ఇప్పుడంటే మొదలైనప్పట్నుంచీ పూర్తై హాలు బైటికి వచ్చేదాకా హోరెత్తించే ‘సౌండు’ కానీ.. చలనచిత్రాల మొదటి దశ మూగది. 

తెరమీద బొమ్మలాడుతుంటే అనువాదకుడు హాలు మూల నిలబడి పెద్ద గొంతేసుకుని తనకు తోచిన వ్యాఖ్యానం చేస్తుండేవాడు. అప్పట్లో వచ్చినవన్నీ ముంబై.. కలకత్తా మార్కు హిందీ.. బెంగాలీ ‘మేకు’లు. కనక ఈ అనువాదకుడి సాయం మన ప్రేక్షకులకు అవసరమయేది. అప్పట్లో జరిగిన ఒక వాస్తవ సంఘటన ఇది. సంఘటన పాతదే ఐనా.. అందులోని హాస్యం మాత్రం సదా తాజాదే. చిత్తగించండి చిత్తమున్నవారు.

ఒక హిందీ సినిమా మొదటి రోజు మొదటి ఆట మ్యాట్నీ మొదలైంది ఒక తెలుగు వూళ్ళో. బాక్సు చివరి నిముషంలో రావడం వల్ల హాలు వాళ్ళకు వేసుకుని చూసుకునే సావకాశం లేక పోయింది. వచ్చిన రీళ్ళను ఆదరాబాదరాగా ప్రోజెక్టరు ఆపరేటరు రోలర్ల్లకు చుట్టేసి సినిమా మొదలు పెట్టేసాడు. 

కథ నడుస్తోంది. అనువాదకుడు భీభత్సంగా అనువాదం చేసి పారేస్తున్నాడు తనకు తోచిన పదజాలంతో. చివరికి అన్ని చిత్రాలలో లాగేనే కథానాయికను నానాతిప్పలు పెట్టిన ప్రతినాయకుడు ముష్ఠియుద్ధంలో కథానాయకుడి చేత చితకబాదించుకుని.. ఎలాగైతేనేం.. చచ్చాడు చివరికి. అనువాదకుడు తన వ్యాఖ్యానంతో రెచ్చి పోతూ స్వస్తి వాక్యాల్లో ఇలాగా నీతి బోధ మొదలుపెట్టాడు "అంతిమ విజం న్యాయానికి, నీతికే లభిస్తుందని మరో సారి రుజువైంది. ఎంత కాలం దుష్టుల ఆగడాలు చెల్లుతాయి?! చెల్లవు. చెల్లనే చెల్లవు! ఈ చిత్రంచెప్పేది అదే నీతి” అంటూ. జనం లేచారు హుషారుగా ఈలలేసుకుంటో సినిమా ఐపోయిందని. 

కానీ..

చచ్చిన ప్రతినాయకుడు.. ఎలా బ్రతికి వచ్చాడో?! మద్యం తాగుతూ.. వికటాట్టహాసాలతో కథానాయికను తెగ చెర బట్టేస్తున్నాడు! తెల్ల బోవడం ప్రేక్షకుల వంతయింది. 

చితకబాదుదామనుకుంటే అనువాదకుడు ఏడీ? ప్రాజెక్టు రూంలోకెళ్ళి నక్కి కుర్చున్నాడు.

(రీళ్లుచుట్టే హడావుడిలో ఎలా జరిగిందో ఏమో కానీ..చివరి భాగం ముందుకి.. ముందు భాగం చివరికి తారుమారయాయండీ!.. అదీ కామెడీ  )

తెలుగు ఏ విధంగా దరిద్రపు భాషఅయిందో?!

నన్నయగారి పున్నెమాఅని మన తెలుగుభాషలో ఆంగ్లభాషకన్నా

సుసంపన్నమైన పదజాలం చాలానే పోగుపడింది. సంస్కృతం అయితేనేమి?

విభక్తి ప్రత్యయాలుచేర్చి, ఒక వ్యాకరణం సృష్టించి, మెరుగులుదిద్ది, భాషా స్వరూప స్వభావాలను స్థిరపరచి.. తెలుగుపలుకుకి నన్నపార్యుడు ఒంటి చేత్తో చేసిన భాషాసేవ ఇవాళ పది అకాడెమీలు,  డజను విద్యా పీఠాలు మొత్తంకలసి ఒక పంచవర్షప్రణాళిక  సొమ్మంతా మేసినా..  ఎంతవరకు నిర్దుష్టంగా సాధిస్తాయో? సందేహమే!

అయినా తెలుగువాడికి తెలుగుభాషంటే చాలా చులకన! ఆంగ్లంతో నిత్యం పోలికపెట్టి తేలిక చేసుకోవడం.. అదో భేషజం! మనది కాని ఆ దొరలభాషమీద దొరలకు మించిన మోజు! ఎంత పడీ పడీ ఆసాంతం నేర్చేసుకున్నామనుకొన్నా ఆ జ్ఞానం సర్వస్వం మనతెలుగువాజ్ఞ్మయం  ముందు- గుమ్మడిపండు పక్కన ఆవగింజంత.

మాతృభాషమీద వెర్రిప్రేమతో యథాలాపంగా చేసే ప్రేలాపనలు కావు ఇవి. తెలుగుభాష సుసంపన్నతకు  చాలా ఉదాహరణలు తీసి చూపించ వచ్చు. ప్రస్తుతానికి ఈ ఒక్కటి చిత్తగించండి.. సరదాకి!

ఇంగ్లీషుభాషలో కొడుకు అనే పదానికి 'son' అని ఒక్కడే ప్రయోగం. అదే మనతెలుగు భాషకు అయితేనో?

పన్నెండు రకాల పుత్రులున్నారు.

ఔరసుడు             భార్యయందు తనకు పుట్టినవాడు.

క్షేత్రజ్ఞుడు             పెద్దలఅనుమతితో బావగారితోగాని,                          మరదితోగాని పొందిన సంతానం

                                          

దత్తుడు                దత్తతతీసుకున్న బిడ్డ

కృత్రిముడు            అభిమానంతో పెంచుకున్న బిడ్డడు

గూఢోత్పన్నుడు      రంకుమొగుడికి పుట్టినవాడు

అపవిద్ధుడు           తండ్రిగాని తల్లిగాని విడిచేస్తే తెచ్చిపెంచుకున్నవాడు

కానీనుడు             కన్యగా ఉన్నప్పుడు రహస్యంగా ఇతరునికి పుట్టినవాడు

సహొఢజుడు           గర్భిణీగా ఉన్నప్పుడు చేసుకున్నభార్యకు పుట్టినవాడు

క్రీతుడు                తల్లిదండ్రులకు డబ్బిచ్చి తెచ్చుకున్నబిడ్డడు

పునర్బవుడు         మారుమనువుబోయిన స్త్రీకి పుట్టినవాడు

జ్ఞాతిరేతుడు          దాయాది కొడుకు

స్వయందత్తుడు      తనంతటతానుగా పుత్రుడిగా ఉంటానని వచ్చినవాడు

ఇప్పుడుచెప్పండి! 'తెలుగు ఏవిధంగా దరిద్రపుభాష అయిందో?!'

తెలుసుకోకుండా తెలివితక్కువగా ఆత్మగౌరవం సంగతి కూడా మరచి  తల్లిభాషను గురించి తక్కువచేసి మాట్లాడటం మనకు తగునా?!

ఆపరేష(షా)న్ ! - సీరియస్లీ సిల్లీ స్టోరీ

మా కొలీగ్ సుబ్బారావు తనకు వంట్లో బావోలేదని ఆసుపత్రికి వెళుతుంటే నేనూ తోడు వెళ్ళా.

బైట బోలెడంత క్యూ. గంటకయినా లోపలికి పోవడం అనుమానమే. ఆఫీసుకి టైమయిపోతుందని నేను కంగారు పడుతుంటే కారిడార్లలో గుర్నాథం కనిపించాడు. నన్ను గుర్తుపట్టి పలకరించాడు.

గుర్నాథం హైస్కూల్లో నా క్లాస్ మేట్. చాలా ఏళ్ళతరువాత అనుకోకుండా ఇక్కడ కలిసాడు. నేను వచ్చిన పని కనుక్కొని చనువుగా 'డాక్టరుగారు నాకు బాగా తెలుసులేరా! నువ్వెళ్ళు! మీ ఫ్రెండు పని నేను చూస్తాలే!' అన్నాడు.

ఆ సాయంత్రం సుబ్బారావు గుర్నాథాన్ని ఒహటే పొగడటం! 'మీ ఫ్రెండుకి మా చెడ్డ ఇన్ఫ్లుయన్సుందండీ! చకప్పులూ అవీ చకచకా చేయించేసాడు. రిపోర్టులు తీసుకొని తనే వస్తానన్నాడు' అన్నాడు సంబరంగా.

గుర్నాథం స్కూలురోజుల్లో యావరేజి. వెనుక బెంచీలో కూర్చోని ఎప్పుడూ ఏవేవో పెన్నులు రిపేరు చేస్తుండేవాడు. వాడి సంచీలో పుస్తకాలు అన్నీ ఉన్నా లేకపోయినా.. రకరకాల కలం కేపులు, పాళీలు, నిబ్బులు, సిరాబుడ్డి, చెత్తగుడ్డపీలికలు మాత్రం నిండుగా ఉండేవి. మూడుపైసలకు కేపు, రెండు పైసలకు నిబ్బు, పైసాకి పాళీ.. పెన్నుమొత్తమయితే అణా.. అలా అమ్మేవాడు పాత కలాలని. అణాలు, పైసలు చలామణిలో ఉండే జమానాలేండి అది. అప్పట్లో ఇప్పట్లా బాల్ పెన్నులు కాకుండా సిరా నింపుకొని రాసుకొనే రకం కలాలు వాడకంలో ఉండేవి. మా మాస్టార్లుకూడా ఈ గుర్నాథం బుట్టలో పడుతుండేవాళ్ళు! అవసరం వచ్చినప్పుడు వాడు వాళ్ళకీ పేనాలు ఉచితంగా తయారు చేసిస్తుండేవాడు.  అందుకని ఏమనేవాళ్ళు కాదు.

పదో తరగతి పరీక్షలు రాసే రోజుల్లో సమాధాన పత్రాలు తారుమారు చేసాడని డిబారు చేసారు వాణ్ణి. ఆ తరువాత ఇదిగో ఇప్పుడే.. మళ్ళీ దర్శనం!

గుర్నాథం తెచ్చిన రిపోర్టులు చూసి గుండె ఆగిపోయినంత పనయింది  సుబ్బారావుకి. కిడ్నీలో ప్రాబ్లమున్నట్లు తేలింది. 'ఆపరేషన్ అవసరమంటున్నాడు డాక్టర్' అన్నాడు గుర్నాథం తాపీగా.

కిడ్నీ ట్రాన్సప్లాంటేషనంటే మాటలా? దానికి ముందు డయాలసిస్. డయాలసిస్ అంటే లక్షల్లో వ్యవహారం. ముందు డోనర్ దొరకడమే గగనం. కిడ్నీదాత బంధువు కాకపోతే ఆథరైజేషన్ కమిటీ అప్రూవల్ అవసరం. అదంత తేలికగా తెమిలే వ్యవహారం కాదు. అన్నింటికన్నా ముఖ్యంగా డాక్టర్లు రిస్కు తీసుకోవడానికి బాగా జంకుతున్నారు. మరీ ఈ మధ్య ఈ కిడ్నీ కేసుల చుట్టూతా గవర్నమెంటు నిఘా  పెరిగిన తరువాత.

'కేసులవుతాయేమోనని భయం. అవన్నీ నేను చూసుకొంటాగాని.. మనీ సంగతిమాత్రం మీరు చూసుకోండి' అని అభయమిచ్చాడు గుర్నాథం.

'ఎంతవుతుందేమిటీ?'  సుబ్బారావు సందేహం.

'సుమారు నాలుగయిదు లక్షలు'

'అమ్మో! గవర్నమెంటు ఉద్యోగినికూడా కాదు. ఎక్కణ్ణుంచి తవ్వి తేవాలీ అంత డబ్బు?' అంటూ సుబ్బారావు గుండెలు బాదుకొన్నాడు. '

'ఇదింకా చీపండీ! లివరయితే ఏడు లక్షలు. హార్టు, లంగ్సు ఆపరేషనయితే అంతకు రెట్టింపు. కంటిగుడ్డుకు వాడే కార్నియానే ఐదు లక్షలు పోస్తేగాని దొరకడంలేదు మార్కెట్లో'

రైతుబజారులో కూరగాయల దరవరల్లాగా ఏకరువు పెడుతున్నాడు గుర్నాథం.

'చూస్తూ చూస్తూ వంట్లోని పార్టుల్ని ఎవరమ్ముకొంటార్రా? ఏదో సినిమాల్లో అలా చూపిస్తుంటారుగానీ' అన్నాను నేను అక్కడికీ నమ్మకం కుదరక.

'పేదరికం ఎంత పనయినా చేయిస్తుంది బాబూ! మెదడు చచ్చిపోయినా గుండె కొట్టుకొంటుంటే చాలు.. ఇలా చాలా అవయవాలని తీసి హాయిగా వాడుకోవచ్చు. ఇవాళా రేపూ ఆ వ్యాపారం బాగా ఊపందుకొందికూడా మిత్రమా! పేపర్లలో వచ్చేవే వార్తలు కావురా బాబూ! వాటికి వెనకాల సమాంతరంగా అంతకుమించిన ప్రపంచం పరుగెడుతోంది' అన్నాడు గుర్నాథం.

'ఎంత అన్యాయం!' గుండెలమీద చెయ్యివేసుకొన్నాడు సుబ్బారావు తబ్బుబ్బయిపోతూ.

'ఇందులో అన్యాయం ప్రసక్తేముంది?అవసరం అలాంటిది. ఇంద్రుడు వజ్రాయుధంకోసం దధీచి పక్కటెముకలు లాగేసుకోలా? కవచకుండాలలనికూడా దానం చేసిన కర్ణుడికథ మనకు కొత్తా? డబ్బు పడేస్తే లివర్లయినా ఫ్లవర్లలో పెట్టి ఇస్తున్నారు సార్ ఈ కాలంలో! గుండెకాయలు బెండకాయల్లా, కంటిగుడ్లు కోడిగుడ్లలా మారకం జరిగిపోతున్నాయి. యూరప్ లాంటి డెవలప్డ్ కంట్రీసులో అయితే ఏకంగా 'యునైటెడ్ నెట్ వర్క్ ఫర్ ఆర్గాన్స్ సేల్' అని భారీ నెట్ వర్కే నడుస్తోంది బ్రహ్మాండంగా’.

'చట్టం చూస్తూ వూరుకొంటుందా?!’

'ఎందుకూరుకొంటుంది సార్? తనపని తాను చేసుకు పోతుంటుంది. నెట్ వర్కూ తనపని తాను చేసుకు పోతుంటుంది. ఇక్కడిలాగానేఒకరి పనిలో ఇంకోరు జోక్యం చేసుకోకుండా డబ్బుమూట చూసుకొంటుంది'

గుర్నాథం చెప్పిందాంట్లో అతిశయోక్తేమీ లేదనే అనిపిస్తోంది. డబ్బుకు చట్టం చుట్టం కానిది ఎక్కడలేండి?! ప్రాణంతీపిముందు ఎన్ని ధర్మపన్నాలైనా చేదుగానే ఉంటాయికదా!

'మీరు ఆలోచించుకొని కబురు చేయండి!.. వస్తా!' అని విజిటింగ్ కార్డొకటి ఇచ్చి కాఫీతాగి వెళ్ళిపోయాడు గుర్నాథం.

సుబ్బారావుగారింట్లో రెండు రోజులు ఒహటే మల్లగుల్లాలు. పాపం! సుబ్బారావు గవర్నమెంటు ఉద్యోగైనా కాదు.. కనీసం ఖర్చులైన్నా రాబట్టుకోడానికి. ఇంట్లోని బంగారం, ఊరి బైట అప్పుడెప్పుడో కొనుక్కున్నస్థలం అమ్మైనా సరే .. ఆపరేషన్ చేయించుకోవాల్సిందేనని పట్టుపటుకు కూర్చొంది సుబ్బారావుభార్య. 

గుర్నథాన్ని పిలిపించి పరిస్థితి వివరించాం. ‘ఉన్నంతే ఇవ్వండి. మిగతా సర్దుబాట్లేవన్నా ఉంటే చూసుకోడానికి నేనున్నాగా!’ అంటూ అభయహస్తం ఇచ్చాడు.  

డోనర్ని చూపించమన్నాడు సుబ్బారావు. అన్నంరాజు అనే అతన్ని కలవమని అదేదో అనాథ శరణాలయం చిరునామా ఇచ్చాడు గుర్నాథం.

గుర్నాథం మనుషులమని నమ్మకం కుదిరాక  సగం రేటుకే బేరం కుదురుస్తానని ఉత్సాహం చూపించాడా అన్నంరాజు.

డోనర్ని మాత్రం ఇప్పుడే చూపించకూడదంట! 'లోపాయికారీ వ్యవహారాలు  కదండీ ఇవన్నీ! పదేళ్ళబట్టీ ఈ వ్యాపారంలో ఉన్నాను. నన్ను మీరు నమ్మాలి' అన్నాడు అన్నంరాజు. నమ్మకమాత్రం చేసేదేముంది గనక?

సగం పైకం ముందే గుంజుకొన్నాడు అన్నంరాజు.

'డాక్టరుగారు ఆపరేషన్ డేట్ ఇచ్చిందాకా కిడ్నీకి రెంట్ కడుతుండాలి. నెలకు నాలుగువేలు. డోనరు కిడ్నీని వేరేవారికి అమ్ముకోకుండా ఆపటానికి, ఆరోగ్యంగా ఉంచుకోవడానికి.. ఆ మాత్రం భరించక తప్పదు. ఆఫ్ట్రాల్ ఆపరేషన్ అయిన తరువాత  ఆ కిడ్నీ మనదే అవుతుంది కదండీ చివరికి?' అని ఆ పెద్దమనిషి లా పాయింటూ!

డాక్టరుగారి డేట్ మూడు నెలలకుగాని దొరకలేదు. అంత బిజీట ఆయన! ఈ మూడు నెలలు క్రమం తప్పకుండా డయాలసిస్ తప్పటంలేదు సుబ్బారావుకి.

సుబ్బారావీ మధ్య చిత్రంగా మాట్లాడటం మొదలుపెట్టాడు. 'ప్రతీ మనిషికి కనీసం నాలుగు కిడ్నీలైనా ఉండాలి. అలాగే ఆరేడు జతల చేతులు, పది జతల కాళ్ళు, నాలుగైదు జోళ్ళ చెవులు, కళ్ళు, రెండు మూడు ముక్కులు, వందనాలికలు, నాలుగయిదు  గుండెలుకూడా ఉంటే బావుంటుంది.' ఇలా సాగుతోంది సుబ్బారావు ధోరణి.

రెండు చేతులుంటేనే మనిషిచేసే ఆగం తట్టుకోలేక పోతోంది లోకం. ఇహ పదులు.. ఇరవైలు మొలుచుకొస్తే జరిగే ఆగడాలని ఊహించగలమా?!

'ఒక్క తలకే  ఇంత లావున తిరుగుతోంది మీకు! పదేసుంటే ఇహ పట్టుకోగలమా తమర్నీ.. తమ తి.క్కనీ! ' అని శాపనార్థాలకు దిగింది సుబ్బారావుగారి శ్రీమతి. భర్త పిచ్చిమాటలు  విని విని పాపం ఎంతగా విసిగిపోయిందో ఆ ఇల్లాలు!

'ఇందులో తిక్కేముందే పిచ్చిదానా! శివుడికి మూడు కళ్ళు లేవూ? విష్ణుమూర్తికి నాలుగు చేతులు, బ్రహ్మదేవుడికి నాలుగు ముఖాలు, రావణాసురుడికి పది తలకాయలు, కార్తవీర్యుడికి వెయ్యి చేతులు, దేవేంద్రుడికి వెయ్యి కళ్ళు!  దేవుళ్లందరికీ అన్నేసి అవయవాలుండగా లేనిది మానవులకు అందులో కనీసం సగమైనా ఉండాలని కోరుకోవడం తిక్కా?!'

ఒక అవయవం పాడైనా మరోటి పనికొస్తుందని కాబోలు సుబ్బారావు ఆశ. 'ఈసారి దేముడు కనబడితేమాత్రం రకానికో జత స్పేరుగా ఇవ్వమని పట్టుబట్టడం ఖాయం' అంటో సుబ్బారావు కన్నీళ్ళు పెట్టుకుంటుంటే మనసంతా దేవినట్లయిపోయింది.

ఎలాగైతేనేం.. సుబ్బారావుకి ఆపరేషన్ అయిపోయింది.

మూడో రోజు గుర్నాథం పేరు వార్తాపత్రికల్లో వచ్చింది ప్రముఖంగా ఫొటోలతో సహా. ఏ టీవీ ఛానల్లో చూసినా ఆ రోజంతా ఆ మహానుభావుణ్ణి గురించిన సమాచారమే!

మానవ శరీరావయవావలను అమ్మే వ్యవహారంలో చాలా అవకతవకలు జరుగుతున్నాయని ఓ ప్రముఖ వార్తాపత్రిక వివరాలతోసహా వరుస కథనాలను ప్రచురించడం మొదలుపెట్టింది. ఈ గోల్ మాల్ మొత్తంలో గుర్నాథానిదీ ఓ ప్రధాన పాత్ర!

అరెస్టు చేయడానికని వెళ్ళిన పోలీసులు అతగాడు గుండెనొప్పి వచ్చిందన్నాడని కోర్టు ఆదేశాలమీద నిమ్సు ఆసుపత్రిలో చేర్చి బైట పహరా కాస్తున్నారు.

నేర పరిశోధక బృందం అన్నంరాజు అనాథ శరణాలయంమీద ఆకస్మిక దాడి చేసినప్పుడు బోలెడన్ని అవయవాలు అమ్మకానికి సిద్ధంగా ఉన్నవి బైటపడ్డాయని వార్త! కిడ్నీలు, లివర్లు, కళ్ళు.. వంట్లో అమ్ముకోవడానికి వీలున్న ఏ అవయవాన్నైనా సరే చెట్టుమీదనుంచి కాయలు కోసిచ్చినట్లు కోసిచ్చే ఏర్పాట్లు ఆ అనాథ శరణాలయంలో  జరుగుతున్నాయిట! అందుకు అనుగుణంగా అక్కడ  పెరుగుతున్న అనాథ బాలబాలికలను చూసి  నోరు వెళ్లబెట్టడం నేర పరిశోధక బృందం వంతయిందట!

కూరగాయలే సరిగ్గా దొరకని ఈ కరువురోజుల్లో అంతంత మందని  సేకరించి పెంచడమంటే మాటలా?!

ఆ ముక్కే ఎవరో పనిలేని చానెల్ వాళ్ళడిగితే ఆసుపత్రి శయ్యమీద విలాసంగా శయనించిన గుర్నాథంగారు చిద్విలాసంగా నవ్వి వినయపూర్వకంగా ఇచ్చిన సమాదానం

'అంతా ఆ పై వాడి దయ. ఆపైన సర్కారు పెద్దల సహకారం'

అన్నంరాజు అనాథశరణాలయంలోని పసిపిల్లలు తరుచుగా చనిపోతున్నారన్న విషయం అప్పుడు బైటపడింది! అనుమాన నివృత్తికోసం ముందురోజు పోయిన పిల్లలిద్దరి బాడీలను రీపోస్టుమార్టమ్ చేయిస్తే.. వచ్చిన రిజల్టు ‘షాకింగ్’!

బాడీల్లో చాలా పార్టులు మిస్సింగు!

ఉదయంబట్టీ వరసబెట్టి వస్తున్న ఆ వార్తల్ని చూసి చూసి సుబ్బారావు ఇంట్లో కళ్ళు తిరిగి పడిపోయాడు! మళ్లా ఆసుపత్రిలో అడ్మిట్ చేయాల్సొచ్చింది మాకు అర్జంటుగా!

ఎందుకైనా మంచిదని సుబ్బారావుబాడీని ఫుల్ స్కానింగు చేయించాం.  మా అనుమానం నిజమే అయింది. సుబ్బారావు వంట్లోని కిడ్నీలు మాయం!

గుర్నాథం రికమెండ్ చేసిన డాక్టరు  ఆపరేషన్ చేసింది- సుబ్బారావు కిడ్నీజబ్బు మాయం చేయడానికి కాదు. మంచి కిడ్నీని మాయం చేయడానికని ఆలస్యంగా తెలిసింది!

కిడ్నీధర కనీసం నాలుగయిదు లక్షలకు తక్కువ  పలికని రోజుల్లో .. నాలుగో వంతుకే ఆపరేషన్ చేయిస్తానని గుర్నాథం ఆఫరిచ్చినప్పుడే  అన్నిరకాలుగా ఆలోచించుకొని ఉండాల్సింది మేం!

'ఎలాగూ పోయే శాల్తీనేగదా అని ఆయన మంచి కిడ్నీని మా ఆపరేషన్ ఖర్చులకింద రాబట్టుకొన్నాం.. వ్యాపార ధర్మంగా! అదీ తప్పే?!' అంటూ బుకాయింపులకి దిగాడు బైలునుంచి  బైటికొచ్చిన పిదప అతికష్టంమీద సెల్లో దొరికినప్పుడు గుర్నాథం!

***

-కర్లపాలెం హనుమంతరావు

(శ్రీలక్ష్మి- మాసపత్రిక- మే/జూన్- 2012 సంచికలో ప్రచురితం)

ఇదేనా కవిత్వమంటే?!- సాహిత్య గల్పికః

కరవీర కుసుమము, గులాబీ పువ్వు కళ్ళు తెరిచేదాకా దాదాపు ఒకే రూపు. మొగ్గలుగా ఉన్నప్పుడు మాత్రం ఒకటి గుడి, ఒకటి గోపురం. వీటి మూల రహస్యం ఏమిటో తేల్చుకుందామని కాచుక్కూచుంటే.. ఎపుడో ఒక నిశ్శబ్ద గడియలో రససెల్లానుంచి తొంగిచూసే  ముగ్ధవధువులా మిసమిసలాడుతూ ప్రఫుల్లనేత్రాంచలాలను  రెపరెపలాడిస్తాయి. సృజన జన్మరహస్యం మాత్రం అంతుచిక్కదు!

దారిన పోతోంటే కాలికి ముల్లు గుచ్చుకోవచ్చు. అపురూప సౌందర్యరాసి సందర్సనసౌభాగ్యమూ లభ్యమవచ్చు. విడివిడిగా రెండు విరుద్ధ సంఘటనలే! కాని సమన్వయించుకునే సామర్థ్యముంటే అవే ఓ అభిజ్ఞాన శాకుంతలాంకురాలు. సమన్వయశక్తికి పాదు ఎక్కడో తెలియదు!

పట్టుబట్టి ఎప్పుడో  కలం, కాగితాలు పట్టుక్కూర్చుంటే బుర్ర బద్దలవడం మినహా ఫలితం సున్న. పదాలనాశ్రయించీ, పాదాలను దిద్దీ, పర్వతం ప్రసవించినట్లు  పోగేసినా ఆ మాటలకుప్ప కవిత్వమనిపించుకోదు.  శ్రీరస్తు నుంచి శుభమస్తు దాకా సమస్త  శ్రీమదాంధ్ర మహాభాగవతాన్ని మహానుభావుడు  బమ్మెర పోతనామాత్య్డుడు  ఒక్క ఉదుటనే పద్యాలబండిలా  తోలుకెళ్ళాడన్నా నమ్మలేం. 

కావ్యాలేమన్నా శాసనాలా?  కాళిదాసు కుమారసంభవమేంటి.. ఆఖరుకి  సాక్షాత్తు ఆ శ్రీశంకరభగవత్పాదుల సౌందర్యలహరైనా సరే .. ఒక్కబిగినే 'ఇతిసమాప్తః' దాకా సంపూర్ణమవడం అసంభవం. ఒకవాక్యం ఒక్కసారే అతకదు. అర్థం ఒకసారే పొదగదు. భావం ఒకేసారి పొసగదు. సృజన- భావుకత స్థాయిభేదమా? దానికదే ఓ అంతిమ ఆత్మస్వరూపమా? ఉఛ్చరణమొదలు అంతిమభావపర్యంతం సర్వజీవశక్తులూ విభావాదుల్లా వివిదౌపచారికలు నిర్వహిస్తేనే కదా ఏ రసభావానికైనా ఓ అంతిమస్థాయి! అంతిమం సరే.. రసం  అసలు

ఆదికొస ఏదో  అంతుబట్టదు!  అది కదా అబ్బురం!

ఓ  కొబ్బరి చెట్టు. దాని వంపుకి సొంపు అమరేటట్లు వాలిన శాఖకు వరసగా తోరణాలు కట్టినట్లు ఆకులు.

వాటిమీద ఉదయభానుడి నునులేతకిరణాలు పడి కోమలమలయసమీర స్పర్శలకి ఒకటొకటే మృదువుగా  కదలాడుతోంటే  'తరుణాంగుళీచ్చాయ దంతపుసరికట్టు లింగిలీకపు వింత రంగులీనింది' అన్న భావాక్షర వీణాతంత్రి సాక్షాత్కరమవడం లేదూ!

శరద్రాతుల్లోఐతే గోపాలకృష్ణయ్య ఎక్కడో నక్కి వేణుదండంమీద గర్భకేతకీ దళంవంటి వెన్నెల వేళ్ళతో చాలనం చేస్తున్నట్లు ఓ సమ్మోహనోహ మనసును ఊయలలూగిస్తుంది . అక్కడితో  ఆగితే మంచిదే!  అవ్యక్తంగా ఆ

వేణుస్వరాలు మన కర్ణద్వయంలో నర్తించుతో గుండెలకు రెక్కలు తొడిగి ఏ గాంధర్వలోకాలకో ఎగరేసుకు పోవచ్చు. ఏ వరూధినో రత్నసానువుకోన భోగమంటపాన కనిపించి వాస్తవలోకాలకు దారే తోచనీయకుండా మీదమీద కమ్ముకొచ్చేయవచ్చు. మళ్ళీ కాళ్లు నేలకాని నిట్టూర్పుసెగలు చురుక్కుమనిపించేవరకూ సాగే ఆ భావాంబర విలాసవిహారం పేరేమిటో? నింగిని వదిలి నేలకు దిగిందాకా మనసున సాగే ఆ ఊహావిహంగ యానమంతా కవిత్వమేనా పాకం పడితే? మరైతే ఆ  పాకం పండేది ఎలా? ఆ అనుపాకం సమపాళ్ళు ఆరంభంలో  తెలిసింది ఏ పుంభావ సరస్వతికో?

 

చెరువు గట్టు కెళ్ళి కూర్చున్నామనుకోండి సరదాగా ఓ అందమైన సాయంకాలంపూట మిత్రబృందమంతా కలసి.  ప్రోషించబడ్డ  నాగసంతానమంతా సర్పయాగంలో ఆహుతి నిమిత్తం తరలిపోతున్నభ్రాంతి కలిగిస్తుంది మన వైపుకే వురికురికి వచ్చే అలలసందోహం! అవేతరంగాలు మరోమిత్రుడి కంటికి పరుగుపందెంలో గెలుపు కోసం ఉరకలెత్తే  చురుకు కురంగాలు అనిపించవచ్చు. ఇంకో నేస్తానికి దోస్తులంతా కలసిచేసే జలవినోదంలా తోచవచ్చు.

నాచన సోమన- 'హరివంశం' సత్యభామ హరికంటికొక రకంగా.. అరి కంటికింకో తీరుగా తోపించినట్లు..  ఒక్కవస్తువు సందర్శనంలోనే ఎన్ని భావభేదాలో!  కవి అయిన వాడికైతే గుండెల్లో బొండుమల్లెలచెండు వాసనలు గుబాళించిపోవూ!  చేతిలో రాతసాధనం లేనంత మాత్రాన ఊహలో పొంగులెత్తే రసగంగప్రవాహం భంగపడుతుందా?

మదిలో 'మా నిషాద' శ్లోకభావం కదలాడినప్పుడు  వాల్మీకికవి హస్తాన ఏ గంటముందంట?  'మాణిక్య వీణా ముపులాలయంతీ' అంటో  కాళిదాసు గళాన అలా  ఆశుకవితాజల సెలయేరులా   గలగలా పారినవేళా లేఖినేదీ   దాపునున్న దాఖలాల్లేవే!  పైసాపైసా కూడబెట్టే లుభ్ధుడికిమల్లే రసలుబ్ధుడైన కవీ రసాదికాలకు

ఆదిమూలమైన భావదినుసులను ఏ హృదయపేటికలో  పదిలపరుస్తాడో?  ప్రయోగించే సందర్బరహస్యాన్ని ఎలా పసిగట్టగలడో?!

అలాగని ప్రతీమనిషీ ఇలాకనిపించిన ప్రతీదానిలోనల్లా  కవితామతల్లినేదో  భావించుకొని ఆమె రూపురేఖాదులను అల్లిబిల్లిగా అల్లుకుని పోతానంటే  'అనంతా వై వేదాః' అన్నట్లు ఈ పాటికీ ఈ భూమండలమంతా కవిలకట్టల్తో నిండి ఏడుసముద్రాలూ పూడిపోయుండేవి కావూ! ఆ దస్తరాల్లో చిక్కడిపోయే దుస్తరం తప్పింది. ఆనందమేనంటారా? 

మరి మిణుగురులా తటాల్మని తట్టి, సీతాకోకచిలుకమల్లే  మనోభావం చటుక్కుమని ఎటో ఎగిరిపోతేనో?   గుప్పెటపట్టి గూట్లోపెట్టే సాధనమంటూ ఏదో ఒకటుండటమూ అవసరమే కదా?  గాలిబ్ మహాశయుడికి ఏదైనా ఓ అందమైనభావం మదిలో కదలాడటం మొదలవంగానే  పాటగానో పద్యంగానో గుణించుకుంటో అందుబాటులో ఉన్న దస్తీతోనో.. అంగీఅంచుల పోగుతోనైనాసరే ముచ్చ్టటైన ముడులుగా మలుచుకునే అలవాటు. తీరిక దొరకబుచ్చుకొని మళ్ళా ఆ ముళ్ళను అలాగే విప్పుకుంటో చూచిరాతంత చక్కగా పద్యాలు చెక్కి వుండక పోతే మనకీ రోజుకి ఇన్నేసి చక్కని కైతలపాతర్లు   దక్కివుండేవా?

చింతచెట్టుచిగురు కంటబడంగానే 'చిన్నదాని పొగరు' పాట చటుక్కుమని గుర్తుకొస్తుంది. రెండింటికి సామ్యమేమిటో?  నల్లటి  బుర్రమీసాల ఆసామి ఎవరన్నా ముదురుపెదాల మరుగునుంచీ బలిష్ఠమైన లంకపొగాకు చుట్టపీకొకటి  లంకించుకుని గుప్పుగుప్పుమని పొగవదుల్తూ కనిపిస్తే రైలుబండే రోడ్డు మీదకొచ్చినట్లు అనిపిస్తుంది ఎంత జడ్డికైనా. అక్షరానికి అందకుండా అగరుధూపంలా అనుభవించి వదిలేసే ఊహావల్లరులను అలా వదిలేసినా.. ఎన్నటికీ అణగిపోని కొన్నిభావమణుల వెలుగుజిలుగులు అంతరంగం అడుగుల్లో మిగిలే ఉంటాయి. తెరవెనక్కి వెళ్లినట్లే వెళ్ళి ఆ దృశ్యమో.. సాదృశ్యమో తటస్థించినప్పుడు సరికొత్త సామ్యాలతో మళ్ళీ మనోయవనిక ముందు మెరుస్తుంటాయి! ఎందుకని అలా?!

కుసుమశరుడిలాగా భావసుందరీ మనసిజే. ఒక్కరుద్రుడికే మన్మథుడు దద్దరిల్లాడు. కాని ఏకాదశ రుద్రులెదురైనా భావసుందరి సిగకొసనయినా  కదలించలేరు. ఏ బంగారిమామ బెంగపడ్డా,  ఏ బిచ్చగత్తె వొరుగులాంటి వడలిపోయిన కాయంతో చింపిరి తలా, చిరుగువలువల్తో నడవలేక నడుస్తూ వీధివాకిట్లో నిలబడ్డా,    మరకతాలు పరచినట్లున్న పచ్చని ఆకుమళ్ళ  గట్లమీద చేరి అన్నంమూటలు విప్పుకుంటో వర్షాభావంవల్ల వాలుమొహాలు వేసుకొన్న వరినారునుచూసి అన్నదాత కళ్ళు చెమ్మగిల్లినా,   నురుగులుకక్కే దేహంతో కష్టాలకావిళ్ళు మోసే కూలన్న మెలిబడ్డ నొసటిరేఖ కంటబడ్డా, ఎక్కడో దూరంగా ఉన్నప్రేయసి చూపులో  చూపుంచి ఆలపించే  అతిసుందర నిశ్శబ్ద మంద్ర కాకలీ స్వరం చెవిన బడ్డా, తళుక్కుమని మెరుస్తుందే మానసాంబరవీధిన భావతారాతోరణం!. ఏ సూత్రం ఆధారమో ఈ వింత పులకింతధారలకు?

కవిత్వమంటే ఇన్నిసాధక బాధకాలా? 

మబ్బుకు దివిటీపట్టే మెరుపువిద్యంటారే మరి దీన్ని  విజ్ఞులు?!  చూసిన చిత్రం.. చేసిన భావం మాటల్లోనో మనసుల్లోనో భద్రంచేసి,  సమయంచూసి సూటిగా  లక్ష్యాన్ని చేదించటమంటే మరి మాటలా?  కలానికి కాలానికి కట్టుబడి ఎలా ఉంటుందీ తత్వం? అలుగులు పారే సజీవకళతో ఉరకలెత్తే నిత్యచైతన్య  ప్రవాహోత్శి కదా కవిత్వం!  'నదీనాం సాగరో గతిః' చందంగా పొర్లుకునివచ్చే  భావవాహినికి ఆనకట్టలు కట్టి పంటకాలువలు తీసి పూలు, పండ్లు పెంచి లోకానికి  ఆ జీవప్రసాదాన్ని పంచే వనమాలి కదూ కవి!  ఉఛ్చృంబలంగా సాగే  జీవప్రవాహం  ఏ కొండో, బండో అడ్డగిస్తే.. వెనక్కి మళ్లటమూ,  ఉబికుబికి ముందుకు ఉరకటమూ,  ఏ లోయో పల్లమో సంప్రాప్తిస్తే.. హడిలి అంతెత్తు పై నుంచీ మోతలుపెట్టుకుంటో పాటుగా దూకిపడి  ముందుకు సాగటమో.. ఏ వంపో, ముంపో తగిలినప్పుడు  తలప్రాణం తోకకొచ్చినట్లు  సుళ్ళుతిరిగి ఊగటమో!

కవిత్వతత్వమూ అదేనేమో! అదే!

కవి జీవనయానంలో  అందమైన విఘాతాలు అప్పటికైతే విస్మృతిలోకి వెళ్ళిపోయినా.. మనసు అడుగు పొరల్లోనే ఎక్కడో పడుకుని ఉంటాయి. వాస్తవజీవితం ఏ కష్టంతోనో, ఇష్టంతోనో ముష్టియుద్దానికో, ముద్దులాటకో సిద్దమైన క్షణంలో.. పునరుత్తేజితమై జీవం పోసుకొని తెరముందుకు ఉరికి వచ్చేస్తుంటాయి.

అలా రావడమే అసలు సిసలు  కవిత్వతత్వ రహస్యమేమో!

మరి రససిద్ధులైన పెద్దలేమంటారో.. ఏమో!

-కర్లపాలెం హనుమంత రావు

 వాకిలి- అంతర్జాల పత్రిక- మే 2013లో ప్రచురితం

వేలం పాట- కథానిక

'యువర్ అటెంక్షన్ ప్లీజ్!'

జబర్దస్తీగా వినిపిస్తున్న ఆ గొంతుతో అప్పటివరకూ రకరకాల కబుర్లతో గందరగోళంగా ఉన్న సెకండ్ క్లాసు బోగీ కొద్దిగా సద్దుమణిగింది.

'లేడీస్ అండ్ జంటిల్మెన్!.. భాయియో ఔర్ బెహనో!.. అయ్యలారా అమ్మలారా!...'

మూడు భాషల్లోనూ ముచ్చటగా సంబోధిస్తున్న  మూడు పదులు నిండని ఆ యువకుడు చూపులకూ ముచ్చటగా ఉన్నాడు.

అప్పుడే ఐరన్ చేసి వేసుకున్నట్లున్న కాస్ట్లీ డ్రెస్, చెదరని హిప్పీ క్రాఫు, చిరుగడ్డం. చిరునవ్వుతో  పాఠంలా గడగడా చెప్పుకుపోతున్న అతని మాటల్ని ఎంత వద్దనుకున్నా వినకుండా ఉండలేక పోయాను.

'.. ఇది మా కంపెనీ ప్రచారంకోసం .. సేల్స్ ప్రమోషన్ కోసం పెట్టిన పథకం. ఇక్కడున్న ఈ డ్రెస్ మెటీరియల్లో ఒక్కో ఐటమ్ నే పాటకు పెడతాను. టెరీకాట్.. పాలిస్టర్..  ఊలెన్.. జపాన్.. అమెరికన్.. స్విట్జర్లాండ్.. ఎక్స్ పోర్టెడ్ బ్రాండ్స్.. ప్యాంటు పీసులు.. షర్టు పీసులు.. సూట్ మెటీరియల్.. మీటరు.. మీటరున్నర.. టూ మీటర్స్.. టూ అండ్ హాఫ్ మీటర్స్..  ఇప్పుడు ఆక్షన్లో పాడుకున్న అదృష్టవంతులకు దక్కుతాయి. ఇందులో మోసం.. దగా..  మాయా.. మిస్టరీ.. ఏవీ లేవు సార్! కంపెనీ ప్రచారంకోసం చేపట్టిన సేల్సు ప్రమోషన్ స్కీములు మాత్రమే ఇవన్నీ. అతి తక్కువ ధరలో అతిమన్నికైన బట్టలను వేలంపాటలో పాడి సొంతం చేసుకోవచ్చు. ఇందులో బలవంతం ఏమీ లేదు. మోసం అసలే లేదు. ఆక్షన్లో ఎవరైనా పాల్గోవచ్చు. ఐతే రెడీక్యాష్ ఉండాలి. అదొక్కటె కండిషన్. పాడినవారందరికీ కంపెనీ తరుఫున ఏదో ఒక గిఫ్టు. బాల్ పెన్.. దువ్వెన.. సెంట్ బాటిలు.. సెల్ ఫోన్ కవరు.. నెయిల్ కట్టరు.. కంపెనీ కాంప్లిమెంటరీకింద ఉచితంగా ఇవ్వబడుతుంది…'

ఉచితం అనే మాట చెవినబడేసరికి చాలామంది దృష్టి ఇటు మళ్ళింది.

అనుమానం వదలని ఓ నడివయసాయన 'గుడ్డలు మంచివేనా?' అని సందేహం వెలిబుచ్చాడు.

'బాబాయిగారు మంచి ప్రశ్న వేసారు. మంచిరకం బట్టల్ని ఇలా ఊరూ వాడా తిప్పుకుంటూ అమ్ముకోవాల్సిన అవసరం ఏమొచ్చిందని మీలోనూ చాలామందికి అనుమానాలుండొచ్చు. లేడీస్ అండ్ జెంటిల్మెన్! ఇది లిపారియా మిల్సువారి తయారీ సరుకు. కేవలం ప్రచారంకోసం కమీషను పద్ధతిమీద ఇలా మేము అమ్ముతుంటాం. అంతేగానీ సరుకు నాసిరకం అయికాదు. ఒక్క సారి మీరే మీ కళ్ళతో చూడండి. కంపెనీ లేబుల్సుని పరీక్షించుకోండి. బజారులో దొరికే రేట్లతో కంపేరు కూడా చేసుకోవచ్చు…'

అంటూ ఆ వేలంపాట కుర్రాడు లైట్ బ్లూ కలర్ టెరీన్ షర్టు పీసు మడతలు విప్పి ప్రశ్న అడిగిన నడివయసు పెద్దాయన ఒళ్లో పరిచాడు.

పక్కనున్న జనం దాన్ని పరీక్షించడం మొదలుపెట్టారు. వేలంపాట కుర్రాడు పాట మొదలు పెట్టాడు.

'బాబాయిగారి వళ్ళో ఉన్న ఈ లైట్ బ్లూ కలర్ టెరీన్ షర్టు పీసు.. రెండు మీటర్లు.. కంపెనీవారి పాట యాభై రూపాయలు.. పచాస్ రూపయా.. ఫిఫ్టీ రూపీస్  ఓన్లీ..'

' ఫిఫ్టి ఫైవ్..' అన్నాడు విండో పక్కన కూర్చొన్నబట్టతల పెద్దమనిషి.

ఎటువైపునుంచి బదులు రాలేదు.

' ఫిఫ్టీ ఫైవ్.. యాభై ఐదు.. పచ్ పన్.. అమెరికన్ ఎక్స్ పోర్టెడ్.. టెరీన్.. షర్టు పీసు.. టూ మీటర్సు.. ఫర్.. ఫిఫ్టీ ఫైవ్ ఓన్లీ. ఇదే బట్ట  చీరాల గాంధీ క్లాత్ మార్కెట్లో టూ హండ్రెడ్ పెట్టినా దొరకదండి బాబులూ! అదృష్టవంతులు అవకాశం జార విడుచుకోవద్దు. పాటలో పాల్గొంటే పోయేదేమీ లేదు. వస్తే మంచి సరుకు. రాకపోయినా కంపెనీవారి కాంప్లిమెంటు.. దువ్వెన'

' ఫిఫ్టీ ఫైవ్.. ఒకటో సారి. ఫిఫ్టీ ఫైవ్.. రెండోసారి…'

బోగీలో అదే నిశ్శబ్దం!

'యభై ఐదుకి గిట్టుబాటు కాదు కాబట్టి కొట్టి పారేస్తున్నాం. పాడినందుకు  పాతిక రూపాయలు ఖరీదు చేసే దువ్వెన తాతగారికి కంపెనీ తరుఫునుంచి  కానుకగా ఇస్తున్నాం' అంటూ బట్టను వెనక్కి తీసుకుని ఒక దువ్వెన విండో పక్కనున్న బట్టతల పెద్దమనిషిమీదకు విసిరేసాడా  వేలంపాట కుర్రాడు.

బట్టతల మనిషి చేతికి నిజంగానే ఉచితంగా దువ్వెన వచ్చేసరికి కంపార్టుమెంటులో చాలామందికి హుషారు పెరిగినట్లుంది.  'జపాను బ్రాండు టెరీ కాటన్ షర్టింగు.. టూ అండ్ హాఫ్ మీటర్సు గులాబీ రంగు పీసు .. కంపెనీవారి పాట అరవై రూపాయలు. సిక్స్టీ రూపీస్.. సాఠ్ రుపయ్యే.. కేవలం అరవై రూపాయలు మాత్రమే..' అంటూ బట్టను గాలిలో ఎగరేసి ఎదురుగా ఉన్న కుర్రాడి భుజంమీద వేసాడో లేదో.. పరిశీలించడానికి పదిమందిదాకా అతగాడి చుట్టూ గుమికూడారు.

'ఓపెన్ మార్కెట్లో ఈ షర్టు పీసుడొందలకు తక్కువ గిట్టుబాటుకాదండీ సార్! కంపెనీవారి పాట సిక్స్టీ ఓన్లీ. అదృష్టవంతులు ఈ సారైనా అవకాశం జారవిడుచుకోవద్దు. పాడిన వాళ్ళందరికీ బాల్ పెన్ ఉచితం. సిక్స్టీ రూపీస్.. ఒకటో సారి.. సిక్స్టీ రూపీస్..'

పాట ఈ సారీ మందగొడిగా సాగినా పది నిమిషాల తరువాత యెనభై రూపాయలకో షావుకారుకు అనుకూలంగా కొట్టి వేయబడింది. పాడిన నలుగురు మనుషులకూ తలా ఓ బాల్ పెన్నుఉచితంగా దక్కింది.

'మాష్టారూ! ఈ రకం వ్యాపారంలో మాయేమీ లేదంటారా?' అని అడిగాడు అప్పటిదాకా  హిందూ పేపరు మొహానికి అడ్డం పెట్టుకుని తనకేమీ పట్టనట్లు కూర్చోనున్న నా పక్క పాసింజరు.

అతనేమో సూటూ బూటలటులో చూపులకే  దర్జాగా దొరబాబులా ఉన్నాడు. అంతమంది మధ్యలో నన్నే ఎన్నిక చేసినట్లు అడగడంతో కాస్తంత గర్వంగా అనిపించిన మాట వాస్తవం.

'ఏ మాయా మర్మం లేకుండా ఎందుకుంటుందండీ? ఏదో మతలబు లేకపోతే ఇంతింత ఖరీదుచేసే సరుకు ఇంత కారుచవుకగా ఎలా గిడుతుందండీ? కంపెనీ ప్రచారం.. సేల్స్ ప్రమోషన్.. అంతా ట్రాష్!' అన్నాను.

'అసలు సరుకెంత నాణ్యమో ఇంటికెళ్ళి దర్జీవాడికి చూపిస్తేగాని బండారం బైటపడదు!' అనేసాడు నాకిటువైపుగా కూర్చోనున్న మరో ప్రయాణీకుడు.

'నో.. సార్! నేనూ మీకులాగే అనుకునేవాడిని మొదట్లో! ఈ కోటు ఉంది చూసారూ! ఇలాగే ఇదివరకు బెనారస్ వెళ్ళినప్పుడు బండిలో వేలంపాటలో పాడి గెల్చిన బట్టతో కుట్టించిందే. నలభై రూపాయలకనుకుంటా  పాడింది. నాలుగేళ్ళయింది .. సరిగ్గా గుర్తు లేదు' అంటూ కౌంటరు ఆర్గ్యుమెంటుకు దిగాడిందాకటి సూటు మనిషి. అతగాడంత గట్టిగా బల్లగుద్దినట్లు తన ప్రత్యక్షానుభవం చెబుతుంటే   కాదనటానికి ఇంకెవరి దగ్గర మాత్రం మాటలేం మిగిలుంటాయి!'

'ఇహ బట్టల నాణ్యతంటారా! మాదిక్కడి తెనాలి దగ్గర రేపల్లే. ఏళ్ళ తరబడి చేసున్నామీ క్లాత్ బిజినెస్! ఆ  విండో బాబాయిగారి దగ్గరున్న క్లాతు ఎంతలేదన్నా మీటరు నూటేభైకి తక్కువుండదు ఓపెన్ మార్కెట్లో'. మరి ఇట్లా వేలంపాటలో అంత కారు చవగ్గా ఇచ్చేయడంలో మతలబేంటో మాత్రం అంతుబట్టటం లేదు.'

ఈ సారి పాటలో ఆ సూటు పెద్దమనిషే స్వయంగా  చైనా మోడల్ సిల్కు క్లాత్ గ్రే కలర్ ది పాటను నూటపాతికదాకా పెంచి మరీ సొంతం చేసుకున్నాడు. వస్తువు తీసుకునే సమయంలో అతగాడు వేలంపాట కుర్రాడితో ఆడుకున్న వైనం చూసిన తరువాత ఇంకెవ్వరికీ  ఏ ఐటమ్స్ మీదగాని.. వాటి రేట్ల విషయంలోగాని  అనుమానాలుం డక్కర్లేదనిపించింది. 

'సార్! మీలాంటోళ్ళు వెయ్యికి ఒక్కరున్నా చాలు.. మా వ్యాపారం చంకనాకి పోవాల్సిందే! కంపెనీ సరుకు. పరువుతో ముడిపడింది. ఒకసారి దిగింతరువాత  వెనక్కి తగ్గడం కుదరదు కనక సరిపోయింది. అదే నా పర్సనల్ బిజినెస్సయితేనా! అమ్మో!  సరుకు మొత్తం ఎత్తుకుని ఎప్పుడో ఉడాయించుండే వాణ్ణి' అంటూ  మొత్తుకుంటూనే  తన సామాను సర్దుకోసాగాడు.

 జాండ్రపేటలో ఆగటానికి కాబోలు బండి బాగా స్లో అవుతుండంగా  అడిగాడా సూటువాలా 'నీకీ వ్యాపారంలో ఏ మాత్రం కమీషను గిడుతుందోయ్?' అ

'గిట్టడం కాదండీ! చెప్పాగా! ఇది కమీషను వ్యాపారం. లిపారియా మిల్సు వాళ్ళకి ఏజెంట్లం మేం. సేల్స్ ప్రమోషను చేసే దాన్ని బట్టి ఉంటుందీ గిట్టుబాటెంతనేదీ' అని వేలంపాట కుర్రాడి సమాధానం.

'కమీషనెంతో?'

'ట్వంటీ టు ట్వంటీ ఫైవు మధ్యలో ఉంటుందండీ! సరుకును బట్టి రేటు'

'బాగా గిడుతుందా?'

'జనరల్ గా బాగానే ఉంటుందండీ! ఒక్కో చోటే.. ఇదిగో..ఇలా డల్ గా ఏడుస్తుంటుంది ..' అంటూ సరుకును ఎత్తుకోబోతున్న కుర్రాడిని నా ఎదురుగా కూర్చున్న ఆడమనిషి  ఆపేసింది 'డల్ గా ఉందంటావు. తట్ట పట్టుకుని వెళ్లి పోతావు. ఈ సారు చెప్పింతరువాత నాకు నమ్మకం కుదిరింది. ఆ పాలిస్టర్ బట్ట పాటకు పెట్టబ్బాయ్!.. మా పిలగాడికి ఎప్పట్నుంచో తీసుకుందామనుకుంటున్నా" అని మొదలు పెట్టింది.

మిగతా ప్యాసింజరర్సూ ఆమెకి వంత పాడడంతో వేలంపాట కుర్రాడికి మళ్ళీ తట్ట కిందకు దింపక తప్పింది కాదు. కానీ ఈ సారి సీను పూర్తిగా రివర్సుగా ఉంది.  ఆడమనిషి కోరుకున్న పాలిష్టరు పీసు రెండొందలకు పాడినా ఆమె సొంతం కాలేదు. పై బెర్తుమీద పడుకోనున్న కుర్రాడెవడో ఇంకో పది రూపాయల్ పై పాట పాడి సొంతం చేసుకున్నాడు.

మొదట్నుంచీ తనకేమీ పట్టనట్లు ఓ మూల పుస్తకం చదువుకంటూ కూర్చోనున్న పాపక్కూడా కిక్కొచ్చినట్లంది.. వాయిల్ క్లాత్ కోసం పోటీపడి మరీ నూటేభైకి దక్కించుకుంది.

కంపార్టుమెంట్లో మూడో వంతు మంది ఏదో ఒక ఐటమ్ చిన్నదో పొన్నదో వేలంపాటలో దక్కించుకున్న వాళ్లే. మిగిలిన వాళ్ల చేతులో కంపెనీ తాలూకు  కాంప్లిమెంటరీలు!

ఎన్నడూ లేనిది నేనే మూడు కాంప్లెమంటరీ గిఫ్టులు.. మా పిల్లదానికని ఓ మంచిరకం ఓణీ బట్ట తీసుకంటేనూ!

వేలంపాటలో సాధించిన వస్తువులు క్యారీబ్యాగులో సర్దుకంటుండంగా బండి చినగంజాం ఫ్లాట్ ఫారంమీదకొచ్చి ఆగింది.  చిన్ననాటి మిత్రుడు మౌళి అనుకోకుండా కనిపించడంతో వాడితో బాతాఖానీలో పడి బెల్ ఎప్పుడు మోగిందో కూడా గమనించలేదు. కదిలే బండిలో హడావుడిగా ఎక్కాల్సి రావడంటో ఎక్కిన బోగీ కూడా ఏదో పట్టించుకోలేదు.

అది ఇందాకటి కంపార్టుమెంటు కాదు. కానీ ఎలాగో ఓ మూల సీటైతే దక్కించుకోగలిగాను.

బండి స్పీడందుకుంది. అమ్మనబ్రోలు  స్టేషను దాటేసరికి కబుర్లలో ఉన్న కంపార్టుమెంటు ఖంగుమంటున్న గొంతుకి ఉలిక్కిపడి అటెంక్షనులోకొచ్చేసింది.

'యువర్ అటెన్షన్ ప్లీజ్!..'

'లేడీస్ అండ్ జంటిల్మెన్!.. భాయియో ఔర్ బెహనో!.. అయ్యలారా అమ్మలారా!...'

మరో సారి వేలంపాట!

ఈసారి వేలంపాట జరుపుతున్నది మూడుపదులు నిండిన ఆ ముచ్చటైన యువకుడు కాదు. పక్క బోగీలో నా పక్కన కూర్చొని బట్టల నాణ్యతను గురించి లెక్చర్లు దంచి అందరిచేత సరుకుని కొనిపించిన 'ది హిందు' న్యూస్ పేపర్ సూటు జెంటిల్మన్!

అదే హిందూ పేపరు చాటున మొహం దాచుకుని పాట డల్ గా ఉంటే లెక్చర్లు దంచడానికి ఆ మూడు పదుల ముచ్చటైన కుర్రాడు ఇక్కడే ఎక్కడో సుటూ బూటులో నక్కే ఉంటాడు.

ఆగిపోయిన వేలంపాటకు ఓ ఊపివ్వడానికి పిల్లాడికి పాలిష్టరు బిట్టు కొనాలనుకునే మహాతల్లీ

ఇక్కడే తన వంతు అభినయం కోసం ఎదురు చూస్తూండాలి నా అనుమానం నిజమైతే!

-కర్లపాలెం హనుమంతరావు

యూ . ట్యూబ్ ఛానెల్ లో వినదలుచుకున్నవారు ఇక్కడ నొక్కవచ్చు! 

https://youtu.be/BCcV4rr2xhM