తెలుగుతక్కువతనం -కర్లపాలెం హనుమంతరావు

 

అచ్చుతప్పుల నుంచి అనవసర ఆంగ్ల పదాల చొరబాటు దాకా, సంకర వంకర భాష నుంచి అశ్లీల విశృంఖల వర్ణనల వరకు ఎన్ని తలబొప్పులు పాపం నేటి తెలుగుతల్లికి? పిచ్చి పిచ్చి పదప్రయోగాల పరంగా ప్రసార, ప్రచురణ మాధ్యమాల మధ్య ప్రస్తుతం పిచ్చపోటీ! ఒకటి కృతకమయితే, మరోటి వికృతం. జంటగా పుట్టిన పిచ్చి పదాలనే పాపాయిలను ఎట్లా పెంచి పోషించడమో దిక్కుతోచని తాజా దుస్థితి నేటి తెలుగుతల్లిది. అసుంటా పెట్టవలసిన జాడ్యాలన్నింటిని పిలిచి మరీ అంటించుకుంటున్న వెర్రి మొర్రి భాషకు ఏ మందు వేసి మళ్లీ మంచి దారికి మళ్లించుకోవాలో దారి తోచని  దయనీయ స్థితి కూడా తెలుగు భాషామతల్లిదే!

అభివృద్ధి కోసమై మంచి దారిన ప్రయాణించే కన్నబిడ్డ కడుపు మధ్యదారిలో కూడా ఎన్నడూ నకనకలాడకూడదు అన్నది తల్లిభాష ఆరాటం. అందుకోసం గాను మూట కట్టి ఇచ్చిన మంచి మాటల మూటను మురిక్కాలవలో విసిరి డొక్కుపదార్థాలతో డొక్కను నింపుకునే బిడ్డను చూస్తే ఏ తల్లి కడుపు తరుక్కుపోదు? అమ్మభాషను కాదని అన్యభాషను ఆశించే బిడ్డను చూసి ఎంత వద్దన్నా  కన్నతల్లి  తల్లడిల్లక మానదు.  బిడ్డను సంస్కారవంతుడిగా తీర్చిదిద్ది, సభ్యసమాజంలో గర్వంగా తలెత్తుకు తిరిగేందుగ్గాను అంతర్గంతంగా ఆరాటపడుతూ పరాయి భాషాపదాల నుండే  ఎంతో ఓపికగా ఇంటి రుచి తగ్గకుండా వండి వారుస్తుంది అమ్మభాష. అయినా,  తల్లి మాట అల్లంలా బిడ్డకు తోచడం.. ఏంటో తెలుగు నాలుక కెప్పుడూ ఈ దౌర్భాగ్యం! మంచి బిడ్డకు  అమ్మమాటే పరమావధిగా ఉంటుందంటారు. పొరుగింటి తల్లి అవసరానికి మాత్రమే ఆదుకునే ఆసరా. ఇంటి చూరును వదిలేసి పద్దాకా ఆ చూరూ ఈ చూరూ పట్టుకు వేళ్లాడే బిడ్డలో ఇంకేం మంచిని చూడాలి? ఈనాటి  తెలుగుపిల్లడి జోరు ఆ తీరులోనే సాగుతున్నది మరి! సబబైన దారికి బాబును తిరిగి తెచ్చే ధ్యాసే లేదు బాధ్యులైన పెద్దలకు! అది కదా మరీ విచారకరం! తల్లిభాషకు పట్టుకొమ్మలుగా ఉండవలసిన తెలుగు పత్రికలు, ప్రసార మాధ్యమాల  పద విన్యాసం చూస్తే తెలుగు తల్లి మనసు ఎంతలా క్షోభిస్తుందో? 

తతిమ్మా రంగాల సంగతులు ఆనక, ముందు బిడ్డకు ఓనమాలు దిద్దించవలసిన విద్యారంగంలో తల్లి భాష స్థితి ఎంత దయనీయంగా మారుతోందో చూస్తున్నాంగా! ఎన్నేళ్లాయ మనం స్వతంత్రులమయి? భావపరంపరగాత సంస్కృతి సంగతి ఆనక, ముందు భాషాపరంగా అయినా స్వతంత్రులమవుతున్నామా? ఆ ప్రయాస చెయ్యాలన్న ప్రయత్నమయినా చేస్తున్నామా? సొమ్ములూ సోకులూ ఎలాగూ లేవు. కనీసం అమ్మ కాలికి కట్టే మువ్వల్లోనైనా తెలుగు సవ్వళ్లు  వినిపడుతున్నాయా?  ఏదో  అవసరార్థంగాను ప్రవేశించిన ఆంగ్లభాషకే ఇప్పుడు అంతటా  పట్టాభిషేకం! ఆ మిడిమేళపు దొరతనం  కొలువులో  కనీసం నిలబడేందుకైనా అంగుళం చోటయినా తెలుగమ్మకు లేకుండా చెయ్యాలని ఎందుకు పన్నాగం!  తెలుగమ్మ కళ్లల్లో నీళ్లు చిప్పిల్లుతున్నా   చీమ కుట్టినట్లయినా లేదు ప్రభుత్వాలకు, ప్రజలకు.. అదీ విచిత్రం! తెలుగువాడి తోలుమందానికి ముందు మందేదయినా దొరికితే బావుణ్ణు.

ఏడాదికో సారి, అదీ మరే ఇతర ముఖ్యమైన రాజకీయ ప్రాధాన్యతలవీ ఇవీ పెట్టుకునే అగత్యం లేని సందులో, ఓ   సారస్వత పరిషత్సభా సమావేశమో,  ప్రపంచ మహా సభ పేరునో హంగామా ఉత్సవాలో జరిపించేస్తే.. కోల్పోయే  కళావైభవం మళ్లీ అమాంతం  తెలుగుతల్లికి  వచ్చేసినట్లేనా?  ప్రభుత్వాలను కాదనుకునే  ప్రయివేట్ వ్యక్తులదీ అదే తీరు!  పుబ్బకో, మాఘానికో వెలవరించే ప్రత్యేక సంచికల్లో ఘనంగా వ్యాసాలు రాసులు పోసుకుంటే మాత్రం  అమ్మభాష తలరాత గమ్మున మారిపోతుందా? అమ్మభాషంటే అన్ని జాతులవారి  దృష్టి నిరంతరం నిరంతరాయంగా  ఉంచవలసిన ప్రత్యేకాంశమని పదే పదే  నచ్చచెప్పివలసిరావాడమే  అసలు పెద్ద దౌర్భాగ్యం అమ్మభాషకు.

 

ఆంగ్లంతోనే భవిష్యత్తంతా. ఆ జ్ఞానం శూన్యమయితే అంధకారమే  జీవితమంతా!- అనే భావన ఎవరు, ఎందుకు, ఎక్కడ, ఎవరి ప్రయోజనాలు నెరవేరడం కోసం ఆరంభించారో? మురికివాడల్లో  బతుకులు  భారంగా ఈడుస్తూ రోజు గడవడమే పెద్ద పండుగులా సంబరపడిపోయే బడుగువర్గాలకూ  ఇవాళ ఈ ఆంగ్లవ్యామోహం సత్యయుగంలో జగన్మోహిన పంచడంలో  మోసం చేసిన అమృతభాండంలా ఊరిస్తున్నది! 

కారణాలు ఏమైతేనేమిలే గాని, మొత్తానికి ఇవాళ ఇచ్ఛాపూర్వకంగా పెద్దలు, పిన్నలు, ఉన్నత వర్గాలు, నిమ్నజాతుల పేరుతో  నిర్లక్ష్యం చేయబడ్డ అన్ని  వర్గాల వారి దృష్టిలో కూడా నిర్లక్ష్యానికి గురువుతున్న ముఖ్యాంశాలలో అమ్మభాష జాతకానిదే అగ్రస్థానం.  

పేరుకే విద్యాహక్కు చట్టం. కాలం గడుస్తున్న కొద్దీ ప్రభుత్వ పాఠశాలలు కూడా క్రమంగా ఆంగ్లమాధ్యమం కౌగిళ్లలో చిక్కుకుపొవడం ఇవాళ్టి చోద్యం. పది జిల్లాల తెలంగాణా లెక్కలు చూసుకున్నా నాలుగేళ్ల  కిందట(2016-17)ఒక్క విద్యాసంవత్సరంలోనే దాదాపు 4,951 ప్రభుత్వ పాఠశాలలు ఆంగ్ల మాధ్యమంలోకి మారడాన్ని మనం  ఎలా అర్థం చేసుకోవాలి? ఇంగ్లీషు మీడియం నూతిలోకి  తోసేయబడ్డ  విద్యార్థుల సంఖ్య 82,512. ఇదే వరస ఇక ముందు కొనసాగితే,   రాబోయే కాలాల్లో ఏడాదికి సుమారు లక్షమంది తెలుగుబిడ్డలు, ఓనమాల స్థాయిలోనే తెలుగుతల్లి ఒడిలో నుంచి ఆంగ్లమనే ఊబిలోకి జారిపడబోతున్నట్లు లెక్క.  

ఆంగ్ల మాధ్యమంలో జ్ఞానార్జన తప్పని చెప్పడం కాదీ టపా పరమార్థం. ప్ర్రాథమిక దశ నుంచే బిడ్డను పరిసరాలతో  సంబంధంలేని వాతావరణంలోకి నెట్టేస్తే కష్టమని చెప్పడమే ఉద్దేశం. ఆ కారణంగా అయోమయంలో పడే బిడ్డ మెదడు ఎదగవలసినంత ఎదగకుండా పోతుందన్నదే దడ!  అపరిపక్వ స్థితిలో గిడసబారిన మెదడు సరిఅయిన ఆలోచనలు చేయలేవు. ఆ కారణంగానే..   బిడ్డలు గోరంత సమస్యను ఢీకొనలేనంత కొండగా ఊహించుకుని ఉత్తిపుణ్యానికే అటు అస్త్రసన్యాసం చేసేయడమో, ఇటు ఆటగా చూడవలసిన జీవితాన్నుంచి ఓటమి భయంతో నిస్సహాయంగా నిష్క్రియాపరత్వంతో నిష్క్రమించేయడమో జరిగేది! తల్లిభాష నుంచి చిన్ననాటనే దూరమయిన పిల్లల  విపరీత,  విపత్కర మానసిక పరిస్థితుల గురించి  సామాజికశాస్త్ర వేత్తలు వెలిబుచ్చే ఆందోళనలు జనాలకు ఎలాగు పట్టేటట్లు లేవు. మరి ప్రజాప్రభుత్వాలదీ అదే దారి అయితే ఒక్క తల్లిభాషకే కాదు, దానితో  సహా జాతికి మొత్తం  ముంచుకురాక తప్పదు.   కనీసం ప్రాధమిక దశ దాకా అయినా బిడ్డను ఇంటి భాష నుంచి వేరు చేయకండయ్యా అంటూ తల్లిభాష అంతలా వేడుకుంటున్నదే! అయినా వచ్చీ రాని ఆంగ్లం వాడకం మీదనే తగని మోజు! అదేం వేడుకో!

-కర్లపాలెం హనుమంతరావు

20 -01 -2020