కథ
పగ
రచన - కర్లపాలెం హనుమంతరావు
( ఆంధ్రప్రభ వారపత్రిక - 31 - 12 - 1977 సంచికలో ప్రచురితం )
“ప్రపంచంలో ఇలా ఇంకెక్కడున్నా జరిగిందేమో నాకు తెలీదు. కాని, నా జీవితంలో మాత్రం జరిగిపోయింది....'
"ఎవరికైనా చెప్పుకుని భోరువ ఏడవాలనిపిస్తుంది. కానీ ఎవరికి చెప్పు కోను ! ఎలా చెప్పుకోను ! విన్న వాళ్ళెవరైనా నా మొహాని ఉమ్మేస్తారే!...”
"నాకు పిచ్చెత్తి నా బావుణ్ణు . కానీ, పిచ్చెత్తదు. . ఈ బడబాగ్ని గుండెల్లో దాచుకుని ఇలా ఉండిపోవాల్సిందే,”
“దేవుణ్ణి నే వంత పిచ్చిగా ఎందుకు ప్రేమించాను: ఏమో!... నాకే తెలీడు. అతనిలో ఏదో చిత్రమైన ఆకర్షణ ఉంది. దాని ప్రభావానికే మంత్రముగ్ధనై ఆంతధైర్యంగా అందర్నీ విడిచి వచ్చి అతన్ని పెళ్ళాడింది...”
"ఇప్పుడు నా కెవ్వరూ లేరు అతను తప్ప...."
"అతమా నాకు దూరమయితే!... ఓహ్! ఆ ఊహకే తన గుండె దడ దడలాడిపోతుందే!... బహుశా ఈ బలహీనతే తన జీవితం మీద ఇంత పెద్ద దెబ్బ తీసిందేమో!...
' ఏమో!... అంతా ఆయిపోయింది... ఇప్పుడుకొని ప్రయోజన మేముంది!... నిప్పులాంటి ఈ తప్పును గుప్పెట్లో పెట్టుకుని తిరగటం తప్ప....
“నిప్పు గుప్పెటను కాలుస్తుంది.
ఆ సంగతి తెలుసు. నిజం ఎప్పటికైనా బయటపడి తీరుతుంది. ఆ సంగతీ తెలుసు... దేవుడి కెప్పుడో ఈ విష యం తెలిసే తీరుతుంది... అప్పుడు తనేం చేస్తాడు!....
ఏమయినా చేయనీ! ఇప్పుడు మాత్రం తనీ విషయం చెప్పదు .... చెప్పి చేజేతులా తన సంసారంలో నిప్పులు కుమ్మరించుకోదు ... చూస్తూ చూస్తూ దేవుడి పొందును తనెలాంటి పరిస్థితుల్లోనూ వదులుకో లేదు...
అతని విూద తన కంత లాలప ఉండబట్టేనా ఇంత పెద్ద ఘోరాన్ని కిమ్మవకుండా తన గుండెల్లో దాచుకు తిరుగుతోంది!
“దేవుడికి మాత్రం తన మీదంత ప్రేమలేదూ! ఎంత ప్రేమ లేక పోతే కులం కూడా చూడకుండా అంతమంది నెదిరించి నా మెళ్ళో తాళికడతాడు! అందుకేగా వాళ్ళందరికీ అతను దూరమయింది! ఇప్పుడు అతనికి మాత్రం ఎవరున్నారు. . నేను తప్ప..."
"నే నతనికి .. నాకతనూ!...”
" ఈ అలుసు చూసుకొనేనేమో శేషు తన జీవితంలో ఇలా నిప్పులు కురి పించిందీ!....”
"ఏంత వద్దనుకున్నా అతను గుర్తుకొస్తూవే ఉన్నాడు....”
"వాడు గురుకొస్తే చాలు ఒళ్ళంతా కంపరమెత్తి పోతుంది...
ఏమయితేనేమి... ఆ దుర్మార్గుడిపల్లే తన జీవితమిలా కళంకితమయిపోయింది.”
ఏమాత్రం పసి గట్టినా ఎప్పుడో ఆ నాగుపాము పడగ నీడ నుండి తప్పుకోనుండేది.
ఇప్పుడంతా అయిపోయింది.. తన బ్రతుకు సర్వనాశనం అయిపోయింది...”
" పూర్తిగా వాడిననీ ప్రయోజనం లేదేమో! తన తలరాతే అలా ఉందేమో!... కాకపోతే ఇదంతా ఏమిటి?
కమ్మగా తిని, తిరిగే దేవుడు మంచమెందుకెక్కాలి? ..... ఒక్క నెలరోజులు డ్యూటీకి హాజరు కాలేక పోయినందుకే పగ బట్టినట్లు మేనేజ్ మెంట్ అతన్ని ఎందుకు టెర్మినేట్ చేమాలి? అక్కడికీ వ్యక్తిగతంగా ప్రాధేయపడినా ప్రయోజనం లేకపోయిందే!...
ఆరో గ్యం చెడిపోయి, ఉన్న ఆ ఒక్క చిన్న ఉద్యోగం ఊడిపోయే సరికి అతను బెంబేలు పడిపోయి తననెందుకు అంతలా కంగారు పెట్టాలి? అప్పటికీ తనెంతో ధైర్యం చెప్పిందతనికి! '' వెధవ ఉద్యోగం! పోతేపోయింది. ముందారోగ్యం కుదుట పడనీయండి . . తరువాత చూసుకుందామని... "
తను మాత్రం బింకం కొద్ది అలాగ అంది కాని రోజు రోజుకీ క్షీణిస్తున్న అతని ఆరోగ్యాన్ని చూసి ఎంత కుమిలిపోయేది!...
అక్కడికీ తను తన తండ్రికి ఉత్తరం రాసింది. నా కూతురెప్పుడో చచ్చిపాయిందని సమాధానం వ్రాసాడా పెద్దమనిషి! ....
అత్తగారింటికి స్వయంగా వెళ్ళి వచ్చింది . తనెవరాలా తెలిసే సరికి తెరిచిన తలుపులు కూడా మూసుకున్నారు!
వంటిమీది సొమ్ము ఒక్కొక్కటే తాకట్టు కొట్టు కెళ్లిపోయింది కూర్చుని తింటే అంటే కొండలైనా కరిగిపోవా! ...
ఉన్నవన్నీ హరించుకుపోతుంటే బాధ పడలేదు.. విధి ఎంచుకిట్లా పగ పట్టినట్లు తమ జీవితాలతో చెలగాట మాడుతుందొ తెలీదు !
ఉన్నట్లుండి ఆయన రక్షం కక్కుకుంటే ..బేజారెత్తిన తను డాక్టరు కోసం పరుగెత్తింది. అప్పపుడు దొరికిన వాడొక్క శేషునే.
ఆ స్థితిలో తానేమీ ఆలోచించుకోలేక పోయింది . టెస్టులు చేయించి తరువాత చివరకు క్షయ_గా తేలింది.
శేషు రికమెండేషన్ మీదటనే దేవుడు హాస్పిటల్లో జాయినవ్వడం .. కొన్ని రోజులు తరువాత డిశ్చార్జ్ అవడమూ సాధ్యమయాయి.
ఆ తరువాత కూడా రోజూ వచ్చి దేవుణ్ణి చూసిపోయేవాడు శేషు.
వైద్యం ఖర్చుల గురించి అడిగినప్పుడు " మీరు వాటిని గురించి ఆలోచిస్తూ వర్రీ అవకండి" అని నవ్వేవాడు.
అంతా ఉదార బుద్ధి అనుకొనేది తాను అప్పుడు. శేషు అంతగా మారిపోయినందుకు తనెంతో సంషించింది కూడా.
.. కానీ వాడు మార లేదనీ .. ఆ ఉదారమంతా వట్టి బూటకమని..... కడుపులో కుత్సితపు టాలోచనలు పెట్టు కునే ఈ సహాయం చేస్తున్నాడని తెలుసుకోలేక పోయింది ....
.. అన్నీ తెలిపే వేళకి నిలువులోతు రొంపిలో కూ రుకుపోయినట్లు తెలిసిపోయింది.
నిస్సహాయంగా ఆ దుర్మార్గుడి వత్తిడికె బలైపోయింది .
"ఆ దురదృష్టకరమైన రోజు తనకింకా బాగా గుర్తే! ...”
"బయట భోరున వర్షం. చలిగాలికి దేవుడికి తిరిగి దగ్గు ఆరంభమయింది . ఆ బాధచూడలేక కబురంపితే శేషు ప్రత్యక్షమయాడు.
ఇంజెక్షన్ ఇచ్చిన తరువాత మత్తుగా పడుకొన్నాడాయన .
"చలి గాలి తగలకూడదు . తలుపులేసి రమ్మన్నాడు శేషు.
వేసి వస్తుంటే హఠాత్తుగా చేయి పట్టుకున్నాడు.... అసహ్యంతో తన ఒళ్ళంతా కంపించింది... ! కోపంగా చేయి విసిరికొట్టింది .
" నీ దేవదాసు నీకు దక్కాలంటే నా కోరిక మన్నించాలి" అని చిన్నగా నవ్వాడతను . "నీ మొగుడిప్పుడు చావు బ్రతుకుల్లో ఉన్నాడు, నే నిప్పుడిచ్చిందిమామూలు మత్తు ఇంజెక్షన్ కాదు . ఆ ప్రత్యేకమైన మందు ప్రభావంతో ఒక్క గంటదాకా ఆతనికిక్కడ జరిగేదీ తెలిసే అవకాశం లేదు.తరువాత ట్రీట్ మెంట్ సాగకపోతే మాత్రం ఇంజెక్షన్ ప్రభావంవల్ల మరింత బాధపడుతాడు. ఇదే అతని చివరి రాత్రి అవుతుంది . నీకు భర్త కావాలో.. నీ శీలమే కావాలో తేల్చుకో."
"నువ్వేమనుకొన్నా ఫర్వాలేదు.. నువ్వీ రాత్రికి నాకు కావాలి. కాదంటావా! నా ఫీజు నాకు పారేయి.. వెళ్ళిపోతా.."
" ఎక్కడ నుంచి తేగలదంత డబ్బు ఆక్షణంలో! ఇంకో గంటలో స్పృహ వచ్చి బాధతో ఈయన మెలికలు తిరిగిపోతూ మెల్ల మెల్లగా మృత్యు ముఖంలోకి జారి పోతుంటే నిస్సహాయంగా ఎలా ఊరుకోగలదు ! ఎక్కడికని పోగలదీ అర్ధరాత్రి? .... ఎవరినని యాచించగలదు మాంగల్యం కాపాడమని!...
" భగవాన్! ఏ ఆడదానికీ ఎదురవ్వ రాని దౌర్భాగ్యపు పరీక్ష! ఇంత లోకంలో ఒంటరిగా ఒక ఆడది దిక్కులేక భర్త ప్రాణం కోసం తనను తాను అర్పించుకోవాల్సిన పరిస్థితి ఎందుకు కల్పించావ్!.....
తాను నమ్మిన భూమే తన కాళ్ళకింద తొలుచుకుపోతుంటే,
తానేదో అంతు లేని అగాథాలలోకి అణగివేయబడుతున్న చప్పుళ్లు !
... ఆ చీకటిరాత్రి... చిన్న గదిలో ... భర్త ఎదుటే... మరో మగాడి కామానికి బలయిపోయిన ఆ దౌర్భాగ్యపు క్షణాలు తనా జీవితంలో మాయని మచ్చ!
చచ్చిపోదామన్న పిచ్చి కోరిక చాలా సార్లు కలిగింది. కాని... దేవుడిని అల్లాంటి స్థితిలో వదిలిపోలేని బలహీనత! ... బలవంతాన తననిలా కట్టి పడేస్తుంది...
మధ్య మధ్య జరిగిందంతా అతనికి చెప్పేయాలన్ని పిచ్చి ఉద్రేకం ముంచు కొస్తుంది... కాని... చెప్పి... చే జేతులా అతని ప్రేమను దూరం చేసుకోలేదు ...
అదేనేమో తనలోని బలహీనత ..
అందుకే... ఇలా... అందర్నీ దగా చేస్తూ... తనను తాను దగా చేసుకుంటూ బతుకు ఈడ్చుకొస్తున్నది. .......!
శేషు:
"మనిషి మనసు మహాచిత్రమైంది. అదెంత స్వచ్ఛమయిందో అంత స్వేచ్ఛకలది కూడా.
దానికి వావివరుసలు, నీతి నియమాలు, న్యాయాన్యాయాలు, కట్టు బాట్లు ఏవీ. . పట్టవు. బుద్ధి బలమైనదైతే తప్ప మనసు వెర్రి పోకడకు అడ్డుకట్ట పడటం కష్టం.
"నా మనసు చాలా సున్నితమైంది. ఒకసారి వోడిపోతే జీవితాంతం మరిచి పోలేని నైజంనాది. పగబట్టి కసి తీర్చుకుంటే గాని మనసు తృప్తి పడదు, మనసుకు బావిసను నేను . అందుకే విధి ఆడించిన ఆ విషాద నాటకంలో నేను విలన్ పాత్రనే పోషించానేమో.. నాకు తెలీదు.
జీవితంలో మళ్ళీ కవించదనుకున్న శారద ఆరోజు తిరిగి తటస్థ పడింది.
అదీ... నా కంటి ముందు... నా అనుగ్రహం కోసం పరితపిస్తూ ..
ఒకప్పుడు తన కోసమే నేను రాత్రింబవళ్ళు పరితపించి పోయింది ... ఆమె ప్రేమమ పొందాలని... ఆమె అందాలనన్నింటిని అందుకోవాలని వెర్రెత్తి పోయాను ...
కాని అప్పుడు ఎంత కర్కశంగా తిరస్క రించిందీ! ....
'ఛీ ! నీ మొహానికి తోడు ప్రేమొకటే తక్కువ..." అని ఎద్దేవా కూడా చేసింది. నేను ఆర్తిలో రాసినా ప్రేమలేఖను చించి నా కళ్లెదుటే చెత్తబుట్టలోకి విసిరేసింది!
ఆ సంఘటన నేను జన్మలో మర్చి పోగలనా?
" ఆదంతా ఈ దేవదాసు అండ చూసుకునే అని అప్పట్లో నాకు తెలీనేలేదు....”
మళ్ళీ శారద రాకతో ప్రశాంతంగా సాగుతున్న నా జీవితంలో తుఫాను చెలరేగింది.
' ఎంత వద్దనుకున్నా గతం ముల్లులా గుండెల్ని కెలకసాగింది. వచ్చిన ఆ అవకాశాన్ని వదులుకో దలుచుకో
లేదు.'
నిజానికి శారద భర్తదంత సీరి యస్ కేసేమీ కాదు. ప్రథమస్థాయిలో ఉన్న క్షయ మాత్రమే. చాలా తేలికగా నయం చేయవచ్చుకూడా.
కానీ, ఓ నెలరోజుల పాటు అతన్ని మా హాస్పిటల్ లో అడ్మిట్ చేయించుకొని దాన్ని బాగా ముదరనిచ్చాను. అదే మరో రోగినైనా , మరో డాక్టరయినా నెల రోజుల్లో మామూలు మనిషిని చేయవచ్చు. కాని, శారద ఆర్థిక స్థితి చాలా హీనంగా ఉందని గ్రహించాను.
ఇద్దరూ పెద్ద వాళ్ళను కాదని ప్రేమ వివాహం చేసుకుని అందరికీ దూరమయి అల్లాడుతున్నారని తెలుసు కోవడానికి ఆట్టే సమయం పట్టింది కాదు.
శారద నిస్సహాయ స్థితి చుట్టూ నా వలను మరింత నేర్పుగా బిగించాను. నెలరోజుల ట్రీట్ మెంట్ కు ఒక్క పైసా అయినా తీసుకోకుండా ఎంతో ఉదార బుద్ధి నటించాను. నా ఉచిత సహాయానికి పాపం, దేవదాసెంత కుచించుకు పోయేవాడో!
"మీ ఋణం ఎన్ని జన్మలెత్తినా ఎలా తీర్చుకోగలను డాక్టర్!" అని అతనెన్ని సార్లన్నాడో!
అప్పట్లో శారదను అనాథను చేయటమే తన లక్ష్యం. కానీ క్రమంగా శారద ప్రవర్తన నాలోని అహాన్ని మరింత రెచ్చ గొట్టింది.
గతాన్ని మర్చిపోయినట్లు లేదావిడ. నా మంచి తనాన్ని నమ్మినట్లు కూడా లేదు. నా మనసు తెలిసినట్లు నాకు దూర దూరంగా తప్పుకు తిరిగేది. తప్పని సరి పరిస్థితుల్లో నా సహాయాన్ని స్వీకరించాల్సి వచ్చినట్లు ప్రవర్తించటం నన్ను మరింత కవ్వించింది.
" అందుకే క్రమ క్రమంగా నా పథకంమార్చేశాను . మరింత క్రూరమైన పద్ధతి ద్వారా శారద జీవితాన్ని ఛిన్నా భిన్నం చెయ్యనిదే నా పగ చల్లారదు .
అందుకే ఆ రాత్రి వచ్చిన అవకాశాన్ని ఉపయోగించుకున్నది ....
తప్పో ఒప్పో నాకు తెలీదు. నా పగ తీరి అహం తృప్తి చెందడం ప్రధానం.... “
అందుకే ఆ వర్షం రాత్రి శారద పిలిచినప్పుడు మెడిషన్ లో పాత మార్ఫియా కూడా తీసుకువెళ్లాను,
బాధతో మెలికలు తిరుగుతుతున్న దేవదాసుకు ప్రమాదకరమైన మందు ఇంజెక్షన్ లా ఇచ్చాను
నిజానికి ఆ డోసుకు మనిషి పూర్తిగా మగతలో వెళ్ళలేడు . పరిసరాలలో ఏమి జరుగుతుందో తెలుస్తూనే ఉంటుంది. కాని, ఏమీ చేయలేనంత అశక్తుడవుతాడు ...
కావాలనే నా పని చేశాను... శారదకు, నాకు మధ్య జరిగే వ్యవహారంతా ప్రత్యక్షంగా విని అతని మనసు విరిగి పోవాలనే ఆ పని చేశాను .
తను ప్రాణానికి ప్రాణంగా ప్రేమించిన భార్య తన కళ్ళెదుటే మరో మగాడికి త్య శీలాన్ని సమర్పిస్తుంటే ఏమొగాడికైనా మనసు విరిగి ముక్కలు చెక్కలవుతుంది.
తరువాత ఆ భార్యతో మనసారా సంసారం చేయలేడు,
నేను కోరుకున్నదీ అదే. బ్రతికినంత కాలం వాళ్ళిద్దరి మధ్య పెద్ద అగాధం సృష్టించడం.
శారదను G పరిస్థితుల్లో లొంగ దీసుకోవటమంత కష్టమయిన పనేమీ కాదు.
బలవంతంగానైనానేనాపనిచేసి ఉండే వాడినే.
కాని, దేవదాసు చివరి ఘుడియల్లో ఉన్నాడనీ సింపుల్ గా చిన్న అబద్దమాడి ఆవిడ బలహీనత మీద దెబ్బకొట్టి చివరికామె తనకు తానే లొంగిపోయేటట్లు చేయగలిగాడు...”
" శారదమీద నాకు అప్పుడు ఎలాంటి మోజూ లేదు. ఉన్నదల్లా కేవలం పగ... కసి... ! ఏ మనిషి అండ చూసుకుని నా స్వచ్ఛమయిన ప్రేమను తిరస్క రించి నా గుండెను గాయపరచిందో ఛీ! అని ఆ మనిషి చేతనే తిఁస్కరింపబడేటట్లు చేయడమే నా లక్ష్యం.. దాన్ని సాధించటానికి నేనెన్ని మెట్లు దిగజారినా లెక్క పెట్ట లేదు....
దేవదాసు:
"శీలం అంటే నా దృష్టిలో మానాసిక మైనది.
శారీరకంగా పవిత్రంగా ఉండి మానసిక వ్యభిచారం చేసే వాళ్ళని ఎంతో మందిని చూస్తున్నాను. వాళ్ళంటేనే నాకు అసహ్యం .
శారద మీద నాకున్న అభిమారం ఇప్పుడు కూడా రవంత తగ్గలేదు.
నాకే అంత నరకయాతనగా ఉంటే .. ఆ క్షణాలలో ఆమె ఎంత క్షోభకు గురయివుంటుందో ఊహించగలను.
శీలాన్ని గురించి ఆడవాళ్ళకుండే అభిప్రాయం .. సర్వస్యంగా భావించడం! అది ఆత్మాభిమానానికీ సంబంధించిన సంస్కారంగా భావిస్తారు. స్వంత ప్రమేయం లేకుండా యాదృచ్ఛికంగా మగాడు చేసే అఘయిత్రయంలో తాను పాపపంకిలం అయినట్లు కాదు . స్త్రీలను ఆవిధంగా ట్యూన్ చేసినవాడు మగవాడే . స్త్రీకి విధిగా ఉండాలని నిర్దేశించే ఆ సోకాల్డ్ ' శీలం ' తనకు మాత్రం ఉండనవసరం లేదా?
తాము చేయని తప్పులకు అమాయకంగా తమకు తామే శిక్షలు విధించుకోవడం! .. కుదరని పక్షంలో కుమిలిపోవడం ! ఎప్పుడు ఇది సరైన పద్ధతి కాదని అర్థమవుతుందో అప్పటి వరకు ఆ మిషతో మగఓాతి వికృత చర్యల కింద అణగారి పోవడం తప్ప మరో వికాసం ఉండదు.
శారద అదే కోవలో ఆలోచిస్తోంది . అదే నాభయం ఎక్కడ ఏ అఘా త్యానికి పాల్పడుతుందో!
ఏది ఏమయినా నేను త్వరగా కోలుకోవాలి . శారద కోసమైనా మళ్లా మనుషుల్లో పడాలి . జీవితాంతం నేను తనను ప్రేమిస్తూనే ఉంటానని భరోసా కలిపించడం భర్తాగా స్నేహితుడుగా, ప్రేలుకుడుగా తన తక్షణ కర్తవ్యం కూడా!
శారదను అపరాధ భావన నుంచి విముక్తి చేసేందుకు నేను త్వరగా కోలుకుని తీరుతాను . నాకా నమ్మకం ఉంది. నేను ఆశాశీవిని
***
రచన - కర్లపాలెం హనుమంతరావు
( ఆంధ్రప్రభ వారపత్రిక - 31 - 12 - 1977 సంచికలో ప్రచురితం )
