ఒంటిగంట కావస్తోంది. సోమవారాల్లో సాధారణంగా బ్యాంకుల్లో
రద్దీగా ఉంటుంది. పేరుకి కో-ఆపరేటివ్ బ్యాంకే అయినా మంచి బిజినెస్ సెంటర్లో ఉండటం
వల్ల దానికీ కష్టమర్సు తాకిడీ ఎక్కువగానే ఉంది.
లంచ్ బ్రేకుకి ఇంకో గంట టైముందనగా అయ్యర్ మెల్లగా మేనేజరు
ఛాంబర్లోకి వచ్చి కూర్చున్నాడు. బ్రీఫ్ కేసులోనుంచి ఒక డిపాజిట్ బాండు బైటికి తీసి
మేనేజరుగారి ముందుంచి అన్నాడు 'సార్! ఈ
బాండివాళ మెచూరవుతుంది. కాస్త తొందరగా ఇప్పించరా! రెండుగంటల బండికి చెన్నై చేరాలి.
ఇవాళ ఈవెనింగు నా భార్యకి ఆపరేషన్. మనీ అర్జంట్ ప్లీజ్'
మేనేజరుగారు ఆ బాండు అందుకొని చూసి' మీరేనా అయ్యర్?' అని
అడిగారు.
'అవును సార్!' అంటూ ఐడి తీసి చూపించాడు అయ్యర్.
బాండు వెనక డిశ్చార్చ్ సంతకం తీసుకొని కంప్యూటర్ మీద వెరిఫై
చేసుకొని సంతృప్తి చెందిన తరువాత 'ఓకె! ఒక్క హాఫెనవర్ వెయిట్ చేయండి!క్యాషియర్ లంచికి వెళ్ళినట్లున్నాడు.
రాగానే ఎరేంజ్ చేస్తాను' అంటూ బాండుతో సహా హాలులోకి
వెళ్ళిపోయాడు.
అద్దాలలోనుంచి ఆయన ఎవరో ఆఫీసరుతో ఐడి చూపించి
మాట్లాడుతూండటం.. ఆ ఆఫీసరు మధ్య మధ్యలో తలతిప్పు ఇటు చూస్తూ ఉండటం కనిపిస్తూనే
ఉంది.
మెనేజరుగారు ఎటో వెళ్ళిపోయాడు.. బహుశా లంచికేమో! ఇంకో
ముప్పావుగంటకు అటెండరు వచ్చి ' సార్!
క్యాష్ రడీగా ఉంద్సి. అటొచ్చి తీసుకోండి!' అన్నాడు.
అయ్యర్ బ్రీఫ్ కేసుతోసహా వెళ్ళి క్యాష్ కౌంటరుముందు
నిలబడ్డాడు. లంచ్ అవర్ జస్ట్ అప్పుడే అయిపోవడంవల్లనేమో హాల్లోనూ బైటా జనమాట్టేలేరు.
ముందే అరేంజి చేసినట్లున్నాడు.. వందనోట్లు రెండు బండిల్సు, చిల్లర పన్నెండువేలు కౌంటరుమీద పరచి
చూపించాడు క్యాషియర్. 'సారీ సర్! మండేగదా! హెవీ పేమెంట్స్
వచ్చాయి. పెద్ద డినామినేషన్ అరేంజి చెయ్యలేకపోయాను' అని
నొచ్చుకొన్నాడు కూడా.
బండిల్ అంటే పది ప్యాకెట్ల కట్ట. మొత్తం ఇరవై ప్యాకెట్లు.
పదులు పది ప్యాకెట్లమీద రెండూ! 'చిన్న
సూటుకేసులో సర్దుకోవడం కుదరక సతమతమవుతున్న అయ్యర్ని చూసి అన్నాడు
అప్పుడే వచ్చిన మేనేజరు 'బాలప్పా! ఊరికే అలా చూస్తూ
కూర్చోకపోతే మనదగ్గరేమన్నా మంచి సంచి ఉంటే చూసి ఇవ్వరాదా!'
బాలప్ప లోపలికి పోయి
బాక్సొకటి కాస్త పెద్దదిగ ఉన్నది తెచ్చి డబ్బు అందులో సర్దుతుంటే అయ్యరు
మేనేజరుగారికి 'థేంక్స్' చెప్పాడు.
'ఇట్సాల్ రైట్! ఇందులో నేను చేసింది మాత్రం ఏముందండీ! ఎవరి
మనీ వారికి సేఫుగా అందేట్లు చూడ్డమేగా యాజే మేనేజరు.. నా ప్రైమరీ డ్యూటీ!ఆల్రెడీ
టూవో క్లాకయింది. ఈ టైములో ఆటోలు దొరకడంకూడా కష్టమేనే! బాలప్పా! బైట మన రెడ్డిఆటో
స్టాండులో ఉందేమో చూడు! సార్ ని స్టేషనులో దిగబెట్టి రమ్మను' అంటూ తన క్యాబిన్లోకి వెళ్ళిపోయాడు
మేనేజరుగారు.
అయ్యర్ బైటికి వచ్చాడు, బాలప్ప అప్పటికే చెప్పి పెట్టినట్లున్నాడు .. అతను చూపించిన ఆటోలోకి ఎక్కి
కూర్చున్నాడు. బాలప్ప అందించిన బ్యాగు అందుకోవడమే ఆలస్యం.. ఆటో బాణంలా ముందుకు
దూసుకుపోయింది.
ఆటో వేగంకన్నా ఎక్కువ వేగంగా అయ్యరు గుండెలు
కొట్టుకొంటున్నాయి 'ఒకటా! రెండా! రెండు లక్షల
చిల్లర! ఇంత ఈజీగా పనయిపోతుందనుకోలేదు. ఒక్కోసారంతే! ఇట్టే అయిపోతాయనుకొన్న పనులు
ఏళ్లూ పూళ్ళూ గడిచిపోతున్నా ఒహ పట్టాన తెగవు. అసలు తెమలనే తెమలనుకొనేవి.. ఎవరో
తరుముతున్నట్లు.. ఇదిగో.. ఇలా.. చక చకా జరిగిపోతుంటాయి! లేచిన వేళా విశేషం!
ఎన్నేళ్ళు కష్టబడితే ఇంత డబ్బొచ్చి వళ్లోపడుతుంది!' వళ్లోని
డబ్బుసంచీని మరింత ఆబగా దగ్గరికి తీసుకొన్నాడు అయ్యరు.
అప్పుడు చూసాడు బ్యాగుమీది ఆ ఆమ్మాయి బొమ్మను. ఎక్కడో
చూసినట్లుంది ఆ పాప ఫొటో!
'ఆఁ! గుర్తొచ్చింది. గోవిందరెడ్డి కూతురు ఫొటో కదూ అది!
రెడ్డికి ఆ పాపంటే ప్రాణం. లాఢికొచ్చినప్పుడు చాలా అల్లరి చేస్తుండేది.
లాడ్జికికూడా కూతురుపేరే పెట్టుకొన్నాదు రెడ్డి. 'మంగతాయారు లాడ్జి'.అలివేలు మంగ అనుకొంటా ఆ పాప
పేరు!తను ఈ బ్యాగులోనే తను అప్పుడు.. లాడ్జి డబ్బులు బ్యాంకుకి తెచ్చి డిపాజిట్
చేసింది. అప్పటి బ్యాగింకా బ్యాంకులోనే భద్రంగా ఉందా! నిజానికి ఈ సొమ్ము న్యాయంగా
దక్కాల్సింది సాంబశివుడికి. చచ్చి ఏ లోకాన ఉన్నాడో.. పుణ్యాత్ముడు!'
అయ్యరు ఆలోచనలు ఒక్కసారి పదేళ్ళు వెనక్కి వెళ్ళాయి.
మంగతాయారు లాడ్జిలోఆ రోజు రాత్రి అట్టహాసంగా దిగిన చెన్నయ్
చేట్టియార్ తెల్లారేసరికల్లా బెడ్ మీద శవంగా మారిపోయాడు. తెల్లావారు ఝామున
బెడ్-కాఫీ ఇవ్వడానికని వెళ్ళిన తనే అందరికన్నా ముందా విషయం కనిపెట్టింది. క్యాష్
కౌంటర్లో పడి నిద్రపోతున్న సాంబశివుడిని లేపి తీసుకువచ్చి చూపించిందీ తనే! తరువాత
పోలీసులు రావడం.. సాంబశివుడిని గుచ్చి గుచ్చి ప్రశ్నించడం.. తను అక్కడక్కడే
తచ్చర్లాడుతూ అంతా గమనిస్తూనే ఉన్నాడు. అంత గందరగోళంలో కూడా సాంబశివుడు తనపేరు
బైటపెట్టలేదు! ఎందుకో ఆ మధ్యాహ్నం పూట తెలిసింది.
లంచ్ సప్లైకని వెళ్ళిన తనను బాత్రూంలోకి ఈడ్చుకెళ్ళి ఈ
బ్యాగే చేతిలో పెట్టి చెప్పాడు 'ఇందులో
యాభైవేలున్నాయ్! ఇప్పుడే పోయి పండ్లబజారులో ఉన్న కో=ఆపరేటివ్ బ్యాంకులో డిపాజిట్
చెయ్యి.. నీ పేరున! ఈ హడావుడంతా తగ్గిన తరువాత నిదానంగా ఆలోచిద్దాం ఏం చెయ్యాలో!'
ఆ సాయంత్రమే గోవిందురెడ్డిని పోలీసులు పట్టుకుపోయారు.
సాంబశివుడు గాయబ్! భయమేసి తనూ చెన్నయ్ పారిపోయాడు.
కేసునుంచి బైటపడటానికి రెడ్డి చాలా కష్టపడ్డాడని విన్నాడు
తను. ఏడేళ్ల కిందట సాంబశివుడూ ఏదో రోగమొచ్చి పోవడంతో ఈ డిపాజిట్ విషయం అతగాడితోనే
సమాధి అయిపోయింది.
మధ్యలో రెండు మూడుసార్లు వచ్చినా బాండును గడువుకన్నా ముందే
సొమ్ముచేసుకొనేందుకు ధైర్యం చాలలేదు.
ఇవాళా బ్యాంకులో ఉన్నంతసేపూ ప్రాణాలు పింజం పింజం అంటూనే
ఉన్నాయి. ఆ ఏడుకొండలవాడి దయవల్ల ఏ ఇబ్బందీ లేకుండానే పెద్దమొత్తం చేతికొచ్చింది. ఈ
చిల్లర పన్నెండు వేలూ ముందు తిరుపతి వెళ్ళి హుండీలో వేస్తేగానీ మనశ్శాంతి లేదు.
ఆటో ఠకాల్మని ఆగిపోయింది. డైవర్ సెల్లో మాట్లాడ్డానికి
అపినట్లున్నాడు.
మళ్లా స్టార్ట్ చేయబోతే ఒక పట్టాన స్టార్టు కాలేదు.
డ్రైవర్ బండిని ఓ వారకు లాక్కెళ్ళి ఆపి 'ఆయిల్ అయిపోయినట్లుంది. ఇక్కడే పెట్రోలు
బంక్.. చిటికెలో వచ్చేస్తాను సార్!' అంటూ ఓ బాటిల్ పట్టుకొని
మాయమైపోయాడు.
తిరిగి వస్తూ ఓ పోలీసాయన్ని వెంటబెట్టుకొని వచ్చాడు! ఆ
కానిస్టేబుల్ కూడా ఎక్కంగానే బండి స్టార్టయిపోయింది ఏ ఆయిల్ పోయకుండానే! ఆటో
రైలుస్టేషనుముందుగాక పోలీసుస్టేషనుముందు ఆగడంతో సీను అర్థమైపోయింది అయ్యరుకు.
పారిపోవడానిక్కూడా లేదు. క్యాషుబ్యాగే కాదు.. చెయ్యికూడా కానిస్టేబుల్ అధీనంలో
ఉందిప్పుడు. మారుమాట్లాడకుండా కానిస్టేబులుతోపాటు పోలీసుస్టేషనులోకొచ్చాడు అయ్యరు.
బ్యాంకు మేనేజరుగారూ అక్కడే ఉన్నారు!
'నిన్నెందుకు అరెస్టు చేసామో తెలుసా? పదేళ్ళ కిందట మంగతాయారు లాడ్జిలో చెన్నై
చెట్టియారుకి కాఫీలో విషం కలిపి చంపినందుకు!' అన్నాడు సి.ఐ
తాపీగా.
'నో! అబద్ధం!' పెద్దగా అరిచాడు అయ్యరు.
తననింకా బ్యాంకులో దొంగతనంగా డబ్బు దాచినందుకు అరెస్టు
చేసారు అనుకొంటున్నాడు ఇంతదాకా!
'మర్డరు కేసా?! యావజ్జీవమో.. ఉరిశిక్షో!' పెళ్లాంబిడ్డలు
గుర్తుకొచ్చారు .'చెట్టియార్ చావుకీ నాకూ ఏ సంబంధమూ లేదు
సార్!' బావురుమన్నాడు అయ్యరు.
'ఏ సంబంధమూ లేకపోతే ఎందుకలా పారిపోయావ్ బే!' అని ఠప్పుమని దవడమీద లాగి కొట్టాడు సి.ఐ. 'ఇంత డబ్బు నీకెక్కడిదిరా? ఏం పాడుపని చేస్తే
ఇంతొచ్చింది? దీనికోసమే నువ్వు చెట్టియారును చంపావని
పోయేముందు సాంబశివుడు వాజ్ఞ్మూలం
ఇచ్చాడురా పుండాకోర్!'
ఠపాఠపా పడుతున్న లాఠీ దెబ్బలకు అయ్యరుకళ్ళు బైర్లు కమ్మాయి.
పోలీసు దెబ్బలెలా ఉంటాయో మొదటిసారి తెలిసొచ్చింది అయ్యరుకి. 'అట్లా ఎందుకన్నాడో నాకు తెలియదు సార్! సత్య
ప్రమాణకంగా చెబుతున్నా! చెట్టియారు చావుకి,
నాకూ ఎట్లాంటి లింకూ లేదు సామీ! నా బిడ్డాలమీద ఒట్టేసి చెప్పమన్నా
చెబుతా! కావాలంటే ఈ డబ్బంతా మీరే తీసేసుకోండి! ఈ ఒక్కసారికి నన్ను క్షమించి
వదిలేయండి!'
' అట్లా అని రాసిస్తావు బే!' ఆనడిగాడు సి. ఐ సీరియస్ గా!
తలూపాడు అయ్యరు.
ఐదునిమిషాల్లో బ్యాంకుమేనేజరు తయారుచేసిన స్టేటుమెంటుమీద
కళ్ళుమూసుకొని సంతకం పెట్టేశాడు అయ్యరు.
అయ్యరును బైటికి తీసుకుని వచ్చి ఆటోలో కుదేసిపోయాడు
కానిస్టేబుల్.
దారిలో అన్నాడు ఆటో డ్రైవర్ 'అయ్యరంకుల్! నన్ను గుర్తు పట్టారా? నేను.. సాంబశివుడి
కొడుకు.. శ్రీనివాసుని. గోవిందరెడ్డి కూతురు మంగతాయారుతో ఆడుకోవడానికి
లాడ్జికొస్తుండేవాణ్ణి. మాఅయ్యా, నువ్వూ చేసిన పాడుపని నాకు
తెలుసు. అయ్యే చెప్పాడు పోయ్ ముందు. మీరిద్దరూ చేసిన పనికి గోవిందురెడ్డి
జైలుపాలయ్యాడు. కేసునుంచీ బైటపడటానికి బోలెడంత డబ్బు ఖర్చు చేసాడు. పరువుపోయిన
అవమానంతో ఎక్కువ కాలం బతకలా!' అంటూ ఓ పాతకాలం ఇంటిముందు ఆటో
ఆపాడు. 'రెడ్డికూతురు మంగతాయారు ఇప్పుడుంటున్నది ఈ అనాథ
శరణాలయంలోనే! దానికి పోయిన తండ్రిని ఎలాగూ తిరిగి ఇప్పించలేం. పోగొట్టుకొన్న
సొమ్ములోనైనా ఏదో కొంతమొత్తం తిరిగిప్పిచ్చాలని నేనే ఈ పథకం పన్నింది. ఈ
డబ్బుతో ఏదన్నా మంచికాలేజీలో చేరి
చదువుకుంటే దాని బతుకు ఓ గాడిన పడుతుందని నా ఆశ. ఇవాళ ఈ డిపాజిట్ మెచూరవుతుందని తెలుసు.
బ్యాంకుసారు.. సి.ఐ.సారు కో-ఆపరేషన్ ఇవ్వబట్టి ఇప్పుడీ
ఆపరేషన్ సక్సెసయింది. దిగంకుల్! నీ
చేత్తోనే మన తాయారుకి ఆ డబ్బిచ్చేస్తే బాగుంటుది' అంటూ సి.ఐ సారిచ్చిన బ్యాంకు క్యాష్ బాక్సుతో ఆటో దిగాడు శ్రీనివాస్.
-కర్లపాలెం హనుమంతరావు
( చిత్ర- సకుటుంబసచిత్ర
మాసపత్రిక- నిర్వహించిన క్రైం కథల పోటీలో సాధారణ ప్రచురణకి అంగీకరించి జూన్, 2011 సంచికలో ప్రచురించినది)
