పనికిమాలినవాడు- ఆంధ్రప్రభలోని ఒకనాటి నా కథ

అనుకోకుండా ఆన్ లైన్లో దొరికిందీ నా కథ. పేరు 'పనికిరావివాడు'- ఆంధ్రప్రభ వారపత్రిక 03-07-1985 సంచికలో ప్రచురితం. అప్పట్లో రోజుకో కథ రాస్తుడేవాడిని.. ఎడా.. పెడా! కనపడిన పత్రికకు పంపించేవాడిని. తిరుగు స్టాంపులు గట్రాలు పెట్టడాలు ఉండేవి కావు. అచ్చేసే వాళ్లు వేసే వాళ్లు. పత్రిక కాంప్లమెంటరీ ఇంటికి వస్తేనో.. దయ తలచి ఎవరైనా పారితోషికం పంపిస్తేనో తప్ప కథ అచ్చయిన విషయం తెలిసేది కాదు. ఆట్టే పట్టించుకొనేవాడిని కాను. అదో చాదస్తం అప్పట్లో! 32 ఏళ్ల కిందట కదా! ఎక్కువ కథలు ఆంధ్రప్రభలోనె వచ్చినట్లు గుర్తు. అయితే అప్పట్లో ప్రాంప్టుగా పారితోషికం పంపే  మంచి పత్రికల్లో ఆంధ్రప్రభ ముందుండేది. అది ఆంధ్రప్రభ ఒక వెలుగు వెలిగిన రోజులు.  ఆంధ్రప్రభకు ఆంధ్రపత్రికకు మధ్య మంచి పోటీ ఉండేది. అందులో కథలు రాసే వాళ్లకు ఇందులో,, ఇందులో కథలు రాసే వాళ్లకి అందులో సాధారణంగా అవకాశం ఇచ్చేవాళ్లు కాదు. నా కథలు అధిక భాగం ఆంధ్రప్రభలోనో.. ఆంధ్రజ్యోతిలోనో వస్తుండేవి. ఆంధ్రజ్యోతికి వనితాజ్యోతి అని మరో మహిళా పత్రిక కూడా ఉంటుండేది. దానిలోనూ మా శ్రీమతి గుడ్లదొన సరోజినీదేవి పేరుతో చాలా కథలే ప్రచురితం అయేవి. ఏవీ కాపీలు తీసి పెట్టుకొనే అలవాటు లేనందు వల్ల ఏవేవి ఎక్కడ ఎందులో పడేవో.. ఏవి చెత్త బుట్టలో పడేవో.. అప్పుడే తెలీనప్పుడు ఇహ ఇప్పుడు ఏం తెలుస్తుంది? 'కొండయ్యగారి గుండు జాడీ' పేరుతో విజయవాడ ప్రయివేటు బస్సుల ఆగం మీద అప్పట్లో రాసిన హాస్యకథకు మంచి స్పందన వచ్చినట్లు గుర్తు. అలాగే హాలివుడ్ యాసలో  మాట్లాడే  ఇంగ్లీ షు సినిమాలకు  క్రమం తప్పకుండా వెళుతుండే వాళ్లం. బొమ్మల్ని బట్టి కథ ఫాలో అవడమే కాని.. సంభాషణలు అర్థమయేవి కావు... ఇంగ్లీషు చదవడం రాయడం వచ్చేదే కాని.. అమెరికన్ ఎక్సెంట్ ఫాలో అయేటంత పట్టు అప్పటికి ఇంకా ఏర్పడలేదు.  సినిమా ఎప్పుడు ఐ పోయిందో అర్థమవక ఒక్కో సారి ఇంటర్వెల్ బెల్లుకే బైటికి రావడమ్.. మరో సారి సినిమా ఐ పోయినా ఇంకా ఉందని కుర్చీలోనుంచి లేవకుండా కూర్చోడం. మేమే కాదు.. మాలాగాఎందరో ప్రేక్షకులు అప్పట్లో అలా! ఆ తరహా సన్నివేశాల మీద సిట్యుయేషనల్ కామెడీ దట్టించి రాసిన 'సినిమా.. సినిమా' అనే మరో కథకూ మంచి స్పందనే వచ్చింది. ఇలాగా ప్రత్యేక సంచికలకు కథలు పంపమని అడిగి రాయించుకున్న రోజులూ ఉన్నాయి. విజయ బాపినీడు విజయ అనే మాస పత్రిక కొత్త పంథాలో

 ఆకర్షణీయంగా నడుపుతుండేవారు మద్రాసు నుంచి. వాళ్ళు అడిగి మరీ ప్రచురించేవారు నా కథలు.. హాస్య వ్యాసాలు. చాలా వచ్చాయి వాటిలో. స్వాతి అప్పటికి మాస పత్రిక మాత్రమే. మా పక్క బజారులో చిన్న ఇంట్లో ఉండేది. రాసిన కథలు స్వయంగా వెళ్ళి చేత్తో ఇచ్చి వస్తుండే వాళ్లం. కొమ్మూరి వేణుగోపాలరావు గారి వీధిలో ఉండేవాళ్లం మేం. ప్రముఖ సినీ నిర్మాత అశ్వనీదత్ రెండతస్తుల మేడను ఆనుకొన్న వాటాల్లోనే మా చిన్న కాపురం. వాళ్ల ఇంట్లోని టీవీని కిటికీ గుండా వింతగా చూస్తుండేవాళ్లం. అప్పటికి ఇంకా టి వి పెద్దవాళ్ల లక్జరీగానే ఉండేది. మా సంబంధాలన్నీ ఎక్కువగా ఆలిండియా రేడియో విజయవాడ కేంద్రంతోనే. మూడు నెలలకు ఓ సారి కచ్చితంగా ఓ అరగంట హాస్య నాటిక నాది ప్రసారం అవుతుండేది. ప్రమోషన్ వచ్చి నాగపూర్ వెళ్లినదాకా ఇలా రచనా కార్యక్రమాలతో చాలా బిజీ బిజీగ్గా సరదాగా సాగింది మధ్య తరగతి జీవితం అప్పట్లో రాసినట్లున్నాను ఈ కథ! ఇవాళ ఉదయం ఏదో ఉబుసుపోకకు సర్ఫ్ చేస్తుంటే అప్పటి ఈ నా పాత కథ ఎవరి బ్లాగులోనో పి.డి.ఎఫ్ రూపంలో కనిపించింది. ఆ కాపీ డౌన్ లోడ్ చేసుకొని ఇలా షేర్ చేస్తున్నానన్న మాట. ఇదేమీ అంత గొప్ప కథ కాదు. ఒక చదువుకున్న చాదస్తుడు చేతి కొచ్చిన పాత నోటును ఎలా మార్చుకోవాలో తెలీక తలకిందులు అవుతుంటే..  చదువు సంధ్యలు లేని బడుద్ధాయ్ ఒకడు తనకు అబ్బిన లోకజ్ఞానంతో ఆ నోటును ఎంత చులాగ్గా చలామణి చేస్తాడో.. దాన్నుంచి లాభం ఎలా పొందుతాడో చెప్పే చిన్న కథ. అప్పట్లో ఇలాంటి కథలే ఎక్కువగా కమర్షియల్ పత్రికలు ప్రచురిస్తుండేవి. వాటికే పాఠకుల ఆదరణ కూడా! ఇప్పుడు చదువుతుంటే.. నాకే నవ్వొచ్చింది నేనేనా.. ఈ 'చిల్లర' కథ రాసిందీ అని! ఓపిక ఉంటే మిత్రులు కూడా ఒక సారి చదవవచ్చు. ఈ కథ మిషతో ఏదో పాత సంగతులు కొన్ని మళ్లీ నెమరు వేసుకోవడానికి కుదిరింది.

-కర్లపాలెం హనుమంతరావు

19 -06 -2018

https://drive.google.com/file/d/1yFrFivaKvbVjT6Uu3MJlI0CL04u2047F/view?usp=sharing