ఉషోదయమంటే!-కవిత

తపోభంగమైన మునిపుంగవునిలా

కల

ఎప్పుడు నిద్ర లేచిందో మసీదు

మీనార్ మీదనుంచీ ఆర్తిగా పిలుస్తోంది

బాట పొత్తిళ్ళలో  పాలప్యాకెట్ పాపాయిల సందడి

ప్రపంచాన్ని పేపర్లో చుట్టేసి మెదడు కారిడార్లలోకి

గురిచూసి విసిరే పసిబైసికిళ్ళు

రాత్రిచీకటి

రోడ్డువార విసిరేసిన రహస్యాలని

సైడుతూముల్లోకి వూడ్చేసే ఝాడూకర్రలు

నైడ్డ్యూటీదిగి దాలిగుంటల్లోకి

సర్దుకుంటున్న వీధిసింహాల విరామాలు

దారిపక్కన తాళపత్రాసనంలో

వచ్చేపోయే దృశ్యమాలికలను

అర్థనిమీలిత పత్రాలతో అవలోకిస్తూ చెట్లు

నింగిచూరుకు దిగాలుగా వేలాడే

బెంగమొగం  ముసలి చంద్రుడు!

వెలుగు రాకను

దండోరాలేసే పులుగు రెక్కలు

సాక్షినారాయణుడి దివ్యదర్శనార్థం

అభ్యంగస్నానాలాచరించి

ముగ్గుదుస్తుల్లో ముస్తాబయే ముత్తైదువుముంగిళ్ళు

భక్తజనసందోహం సుప్రభాతసేవార్థం

మడిబట్టల్లో నిలబడ్డ గుడి మెట్లు

చదివిన పాఠాలే!

అయినా

పునశ్చరణ చేసుకునే

ఉదయ వ్యాహ్యాళులు

గతించిన శూన్యసమయాన

అందాల బంధ గంధాల అరగతీతలో

ఏ  గంధర్వలోకాల

ఎన్ని పుష్పమాలికలకు

వికాసభూమికలు ఏర్పడ్డాయో!

మౌనంవ్రతం ముగించుకుని

తూర్పువాకిలి తలుపు తెరిచుకుని

వీధిమొగదలకు కదిలి వస్తోంది

ఉదయరాగసంధ్య

సూర్యనమస్కారాలకోసం సిద్దమవుతోంది లోకం

రాత్రి ఏకాంతంలో

తెల్లహృదయం మీద

ఏ రంగుభావాలని పొదిగి

సొమ్మసిల్లిందో కవిసమయం!

తొలికిరణం  కరచాలనంతో గానీ

రంగూ.. రుచీ.. వాసనా తేలదు

ఉషోదయం అంటే

రాత్రిబావిలోపడ్డ లోకంబంతిని

మెల్లగా బైటకు తీయటమేనా!

మరో ముప్పూట   సమావేశాల కోసం

సమాయాత్తమయ్యే

భువనభవనపు అంతరంగానికి వేసే

మొదటి వైట్-వాష్ కోటింగు కూడా కదా!

***

కర్లపాలెం హనుమంతరావు