మనిషి భూమ్మీద పడక ముందే దేవుడు రెండు అవతారాలెత్తి సిద్ధంగా ఉంటాడట.. ఒకటి అమ్మ.. రెండు నాన్న.
అమ్మ తోలపాట అయితే, నాన్న నీతి కథ . వెరసి, ఇద్దరూ ఒక పెద్దబాలశిక్ష .
తల్లిదండ్రుల ప్రేమ ఊటబావి లోని నీటిపాయలాంటిది. ఎప్పుడూ మన జీవితాలని చెమ్మగానే ఉంచుతుందది .
బిడ్డ కడుపునిండితే తల్లికి త్రేనుపొస్తుంది. కొడుకు ఘన కార్యానికి ముందుగా పొంగేది తండ్రి ఛాతీనే:
తల్లిదండ్రుల ప్రేమలోని మాధుర్యానికి ద్రాక్ష నల్లబడి పోయింది. చక్కెర రాయిలాగా మారిపోయింది. అమృతం చిన్నబోయి స్వర్గానికి పారిపోయిందని ఓ కవి చమత్కారం.
భూమ్మీద పడగానే బిడ్డ ముందుగా చూసేది అమ్మనే . ముందుగా పలికేది అమ్మ అనే శబ్దాన్నే. ఆ అమ్మ చూపించే నాన్నే క్రమంగా ఆ బిడ్డకు అన్నీ అయిపోతాడు.
'నాన్న' అన్న పిలుపులోనే 'నా' అన్న భావం దాగుంది కదా ! అమ్మ ఒడి గుడి అయితే, నాన్న ఒడి బడి. మనం ఎదగటానికి ముందుగా కొలమానంగా భావించేది. ముందున్న అమ్మా నాన్న వ్యక్తిత్వాలనే గదా!
సంతానంకోసం సంతోషన్నంతా వదులుకొని కారాగారంలో యౌవనం వృథాచేసుకున్న దేవకీ వసుదేవుల కథ మనకు తెలుసు. కాకైనా , కోకిల అయినా బిడ్డలను గాంధారీ దృతరాష్ట్రుడిలా గుడ్డిగా ప్రేమించటమే తల్లిదండ్రులకు తెలిసిన విద్య.
వినాయకుని రూపాన్ని గేలి చేసినందుకు చందమామకు పార్వతమ్మ శాపనార్థాలు పెట్టింది! పుత్రవియోగం తట్టుకునే శక్తి చాలక దశరథ మహారాజు ప్రాణాలు చాలించాడు .
బిడ్డకోసం బిడ్డనే మూపున కట్టుకుని కదనరంగంలో కత్తి ఝళిపించింది ఝాన్సీరాణి ! లోకం, కాలం, ఏదైనాసరే- తల్లిదండ్రుల లోకం మాత్రం పిల్లలచుట్టూనే ప్రదక్షిణచేస్తుంది. .
ఈ ప్రేమాకర్షణ శక్తి ప్రభావం ఏ విజ్ఞానశాస్త్ర సూత్రానికి అందనంత విచిత్రమైనది.
సంతానం తమకన్నా మిన్నవారు కావాలని పగలు కూడా కలలు కనేవారు కన్నవారు . తమ ప్రాణాలను సైతం తృణప్రా యంగా సంతానం కోసం ఇవ్వటానికి సదా సల సిద్ధంగా ఉండేవాళ్ళలో అందరికన్నా ముందువరసలో ఉండేది అమ్మానాన్నలే.
పిల్లకాయలంటే తల్లిదండ్రులకు కళ్ళముందు తిరిగే తమ గుండెకాయలు. మనకోసం గాలిమేడలు కట్టేయటమే కాదు .. క్రమం తప్పకుండా వాటి దుమ్మూ ధూళీ కూడా దులిపే పనిలో నిమగ్న మై ఉంటారు. మనమూ నాన్నలమైనదాకా మన వారంటే ఏమిటో అర్థం కాదు. అందుకే అనేది.. ఎన్ని తరాలు గడిచినా అ అంటే 'అమ్మా' అని అంటేనే ఏ జాతైనా నిలబడేదని. నాన్న చెప్పులో కాళ్ళు పెట్టుకుని చిన్నతనంలో నడిచినవాడు నాన్న అడుగుజాడల్లో పెద్దయిన తరువాత కూడా నడవ టానికి చిన్నతనం అనుకోరాదని.
అమ్మ పేగు ఇస్తే . . నాన్న పేరు ఇస్తాడు. పేగు తెంచు కుని పుట్టిన బిడ్డ తమ పేరు నిలబెట్టాలని ఏ తల్లితండ్రులు కోరుకోరు ? తమ సర్వస్వాన్నీ ఇచ్చి బదులుగా మరేమీ కోరని పిచ్చి అమ్మానాన్నలు తప్ప రీ వ్యాపార ప్రపంచంలో పాపం, ఇంకెవ కుంటారు?
మబ్బులు కమ్మిన ప్పుడు సూర్యుడు, డబ్బులేనప్పుడు బంధువులు, అధికారం పోయినప్పుడు లోకులు, శక్తి తగ్గినప్పుడు సంతానం చులకన చేయవచ్చు.. కానీ, ఉన్నప్పుడూ లేనప్పుడూ కూడా ఒకేలాగా ఉండేగలిగే వాళ్లు మాత్రం జన్మనిచ్చిన అమ్మానాన్నలే!
హిమాలయాలు దేశానికి ఉత్తరానే ఉన్నాయి. ఎత్తులో వాటిని మించిన ప్రేమాలయాలు ప్రతి ఇంట్లోనూ అమ్మా నాన్నల రూపాల్లో ఉన్నాయి. వాళ్ళ అనురాగం అరేబియా సముద్రంకన్నా విశాలమైనది . బంగాళాఖాతమైనా లోతులో చాలా చిన్నది . హిందూ మహాసముద్రం కన్నవారి ప్రేమాభి మానాలముందు పిల్లకాలువే సుమా!
ఈ గజిబిజీ జీవితంనుంచీ ఎప్పుడైనా విరామం దొరికినప్పుడు నువ్వు పుట్టిన ఊరుకు వెళ్ళు. నువ్వు కోతీకొమ్మచ్చి , దాగుడుమూతలాడుకున్న ఆ ఇంటి ఆరుబయట మంచం వేసుకుని ఒంటరిగా పడుకో.
ఆకాశంలో అమ్మ నీకు గోరుముద్దలు తినిపిస్తూ రారమ్మని పిలిచిన ఆ చందమామను పలకరించు. మీ అమ్మ నీకోసం ఎన్ని కమ్మని కబుర్లు , కథలు చెప్పేదో గుర్తుచేస్తాడు. వెన్నెల్లో మీ నాన్న నిన్ను మోకాళ్ళమీద కు ఎత్తుకొని ఎంత సరదాగా గుర్రమాట ఆడేవాడో చెబుతాడు. అయినదానికి కానిదానికి మీ అమ్మ నీకు తీసే దిష్టి. . కానిదానికి అయినదానికి మీ నాన్న నీకోసం పడే హడావుడి .. మళ్ళా గుర్తుకొస్తే కళ్ళు చెమ్మగిల్లకుండా ఉండవు.
అనగనగా ఓ అమ్మ. ఆ అమ్మకు బుడి బుడి అడుగులు బుడతడు. గడపదాటి పోకుండా ఆ గడుగ్గాయి నడుముకి తన చీరె కొంగు ముడి వేసుకుని పనిపాటలు చూసుకునేది అమ్మ .
పాపాయిదిప్పపుడు పాకే వయసు. బైట కనబడే చెట్టూ చేమా, పుట్టా గుట్టా రారమ్మని బుడతడినిప్పుడు తెగ ఊరిస్తున్నాయి. బుడ్డితండ్రి కి తల్లి కొంగు బంధనమయింది !
ఆ రోజు బ్రహ్మాండంగా వాన కురిసి వెలిసింది. తూర్పుదిక్కున కొండ కొమ్మున ఏడు రంగుల ఇంద్రధనుసు విరిసింది. పాపాయిని రారమ్మ ని పిలిచింది. తల్లి గాఢనిద్రలో ఉన్న . సందు చూసుకుని బుడతడు చీరకొంగు అడ్డు తొలగించుకుని కొండ కొమ్ము కేసి పాకసాగాడు . వెనక నుంచీ తోకలా అమ్మ చీరె కొంగు ముడి . ఇంద్రచాపమెక్కి జారాలని బిడ్డడి హడావుడి . ఆ తొందరలో పసిబాలుడు కాలు జారి పాచిబండ సందునుండి కింది నీటి సుడిగుండంలో పడబోతున్నాడు. . జారిపడే భడవాయిని చివరి గడియన కాపాడింది అమ్మ నడుముకు చీరె చుట్టి గట్టిగా వేసిన ... ముడి ! రెండు బండల సందున పడి అమ్మచీరె కొంగుముడి బాలుడిని అలా కాపాడింది !
అదే బుడతడు మరికాస్త ఎదిగాడు ఇప్పుడు . నాన్నతో ఆరుబయట పడుకుని ఉన్నప్పుడు ' నాన్నా! మనం పేద వాళ్లమా? 'అనడిగాడు. తండ్రి అగి ఆలోచించి ' కన్నా! మనం అందరికన్నా ధనవంతులం . అదిగో ఆకాశంలో కనిపిస్తుందే ఆ చందమామ..అచ్చంగా మనదే. అందులోని నిధులు నిక్షేపాలన్నీ మనవే!' అన్నాడు. 'అయితే మరి నాకు సైకిలు కొనొచ్చుగా?' అనడిగాడు బుడతడు . 'పెద్దయిన తరువాత నీకు రైలు కొనిద్దామని ఆగా . ఇప్పుడే తెచ్చుకుంటే అప్పటికి చాలవుగదా!' అన్నాడు నాన్న . ' అయితే నేను కూడా నీకు లాగే ఆఫీసు కెళ్లి డబ్బులు సంపాదిస్తా!' అన్నాడు కొడుకు . 'మరి . . ఆఫీసు పనికి మంచి చదువు కావాలి. అందుకు బడికి ఎగనామం పెట్టకుండా పోవాలి' అన్నాడు తండ్రి.
పిల్లవాడు క్రమం తప్పకుండా బడికెళ్లి చదువుకుని ఓ ఉద్యోగంలో కుదురుకున్నాడు. పెళ్లయి ఓ బాబు పుట్టి పెరిగిన తరువాత ఓ రోజు అలాగే డాబామీద ఆరుబయట పడుకున్నాడు. పక్కనే పక్కలో ని కొడుకు 'నాన్నా! మన దగ్గర డబ్బు లేదా' అని ఆడిగేసరికి- ఆకాశంలోని చందమామ నవ్వుతున్నట్లనిపించింది. నాటి తండ్రి ముఖం తలపుకొచ్చి నేటి తండ్రి కళ్లలో తడి కనిపించింది.
నిండుమనసుతో రెండు చేతులూ జోడించి మనస్సులోనే నమస్కారం చేసుకున్నాడు. ఒక చేయి అమ్మ చీరె కొంగు ముడికి. మరో చేయి తండ్రి ఇచ్చిన రైలు బండికి .
కన్నవారి తీయని తలుపులకు ఈ అంతర్జాతీయ అమ్మానాన్నల దినోత్సవాలే కావాలా?
పేరెంట్స్ నీడ్ అవర్ ప్రెజన్స్... నాట్ అవర్ ప్రెజెంట్స్!
రచన - కర్లపాలెం హనుమంతరావు
( ఈనాడు - ప్రచురణ - 26-01-2009)
No comments:
Post a Comment