ఈనాడు - సంపాదకీయం
కాల మర్మం
రచన- కర్లపాలెం హనుమంతరావు
( ఈనాడు - 05 -02-2014 న ప్రచురితం )
' ఒక్కనాటి ప్రపంచము ఒక్కటి వలెకాదు. ఒక్క నిమిషము వలె నొకటిగాదు' ఆధ్యాత్మిక ఆచార్యులు అన్నమయ్య కాలభావన అది. భారతీయుల కాలనివేదన వేదకాలం నాటిది. బ్రహ్మప్రోక్తాలని ప్రతీతి కలిగిన వేదాలు సూర్యుడినీ ఉషాకన్యానాథుడిగా ప్రస్తుతించాయి. (రుగ్వే 1 ము 75 రుక్క) బ్రాహ్మణాలైతే నక్షత్ర మండల ప్రస్తావనలూ తీసుకొచ్చాయి. కల్పం, బ్రహ్మకల్పం వంటి కాలాపేక్ష సిద్దాంతాలు పురాణేతిహాసాలనిండా బోలెడన్ని. 'ద్వంద్వాన్ని' సమదృష్టితో చూడటమే కాలాన్ని జయించడం'గా భావించాడు ఆంగ్లరచయిత తత్వ వేత్త హక్స్ లీ. మన శంకర భగవత్సాదులు ప్రబోధించిన 'మాయాకల్పిత దేశకాల కలనా వైవిత్ర్య చిత్రీకృతం' సిద్ధాంతంలో ఇమిడిఉన్నది ఇదే రహస్యం. ' అతీతాది వ్యవహార హేతు: ' అని కాలాన్ని యుగాల కిందటే నిర్వచించిన మహానుభావులు మన ప్రాచీన జ్ఞానులు. కాల చింతనే మహా వింతైనది. భూమి పుట్టుకనుంచీ బుద్ధిజీవులను వేధి స్తోంది. బమ్మెర పోతనామాత్యుడు భాగవతంలో ' ప్రారంభ సంపత్తి కాధారం బెయ్యది ? ' అని సందేహపడితే ' ఎందులోనుంచి ఎప్పుడు ఎలాగ పుట్టింది కాలం' అని ఆరుద్ర ' త్వమేవాహం'లో తర్కం లేవదీశాడు. ' మొదలూ చివరా తెలియని/ అనాది గర్భాన్ని చీల్చుకుని ఊపిరి పోసుకున్న క్షణాన /నాకు తెలియదు ఈ అనంత కాలవాహిని పొడవెంతో ' అనే మధన మనిషికి ఆకులు అలమలు మేస్తూ కారడవుల్లో తారాడే నాటినుంచే వెంటాడుతోంది.
కాలం- పదార్ధం నాలుగో పరిమాణమమన్న సాపేక్ష సిద్ధాంతం అర్ధం కానంతకాలు కంటిముందు కాలంచేసే గారడీ అంతా దేవలీలే. 'జనయిత్రి గర్భకోశమున బిండము జేసి యవయవంబుల దాన నల వరించి/ శిశురూపమున దానిక్షితి తలంబునద్రోయడం మొదలు కర్ర చేతను బట్టించి కదలలేని స్థితికి తెప్పించడం దాకా కాలమహత్తత్వంబు నిట్టిదనుచు వర్ణనము చేయటం వశం కాద' న్న బ్రహ్మశ్రీ రాజలింగ కవి విస్తుబాటే ఇందుకు ఉదాహరణ. కాలమర్మం అవగాహన కావాలంటే స్థల కాల పరస్పరాధారిత సిద్ధాంతం బోధపడాలి. రెండు సంఘటనల మధ్య ఉండే అంతరం 'కాలం' అని రెండు పదార్థాల మధ్య ఉండే దూరం 'స్థలం' అనుకునే సాధారణ భావజాలం నుంచి బైటపడాలి. ప్రకృతి గుణకల్పవల్లి చూపించే చిత్రాలన్నింటిని కాలపురుషుడు కల్పించే లీలావిలాసాదులుగా మనిషి భ్రమించేది ఆ నారికేళపాక సిద్ధాంతం తలకెక్కకే . ' ఒక తరి సంతోషము. వే/ రొక తరి దుఃఖంబు, మరియొక తరి సుఖ మిం/కొక తరి గష్టము ' కూర్చే తలతిక్క కాలానిదని తూలనాడేది అందుకే. మనిషి కంఠశోషే గాని కాలాని కేమన్నా కనికరం ఉంటుందా? కుంటుతూ కులుకుతూ తూలుతూ గునుస్తూ ఇలా సాగుతుందేమిటి చెప్పుమా కాలమా? ' అని బుగ్గలు నొక్కుకోవడానికి సమయమేమన్నా సౌందర్యస్పర్ధలో సుందరాంగుల అంగవిన్యాసమా ? కాలం ఒక క్షణం వెనక్కన్నా చూడదు . ఏమి సాధించాలనో ఈ నిబద్ధత? దువ్వూరివారు 'వనకుమారి ' లో అన్నట్లు కష్టజీవి కన్నీటి కాల్వకైన గాల చక్రము నిలవదు/ ధారుణీపాల పాలనా దండమునకు/ వెరచి యాగదు' కాలం. బోసి పాపలని నవ్వించడం , పగటికలలు కనే మగతరాయుళ్లను కవ్వించడం, చావుకబుర్లు వింటూ స్వగతంలో విలపించే వృద్దులను దీర్ఘ నిద్రకై దీవించడం - కాలం ధర్మం.
అనంతమైనది భూతకాలం. అశేషమైనది భావికాలం. నడిమధ్యలో కాసింతసేపు కాలు ఝాడించినంత మాత్రాన సర్వం తెలుసని అనుకోవడం అజ్ఞానం. ' దైవరూపంబు కాలంబు దానికెపుడు లోటు గలుగదు మన బుద్ధి లోపంబుగాని' అన్న పానుగంటివారి ' కల్యాణ రాఘవం' మాట నిజం. 'బాలు కంట తాబేలు వలెను/ వృద్దు కంట లేడిరీతి` పర్వెత్తు కాలం నిరూపించేదీ ఈ సత్యాన్నే. కాలాన్ని దేవతలైనా వంచించలేరు అనిగదా కౌటిల్యుడి సూక్తి! మానవమాత్రుల శక్తియుక్తులు ఇక దాని మహత్తు ముందెంత! భర్తృహరి వైరాగ్య శతకంలోని పది శ్లోకాలు చాలు- కాలం ఎంత బలీయమైనదో తెలియజెప్పేందుకు . 'భావినుంచి గతంలోకి వర్తమానం గుండా సాగే క్షణసముదాయాల నిరంతర ప్రవాహం'గా కాలాన్ని నిర్వచించారు అధునాతన కాలశాస్త్రవేత్తలు స్టీఫెన్ హాకింగ్, ఐన్ స్టీన్, లైబ్ నిజ్, కాంతివేగాన్ని మించి ప్రయాణిస్తే గతంలోకి తొంగి చూడటమూ సాధ్యమేనని హెచ్.జి.వెల్స్ ఊహ. అది వాస్తవమైతే ఎంత బాగుంటుందో ! రాయలవారి భువన విజయాన్ని పునర్దర్శనం చేసుకోవచ్చు. ఫెళ్ళుమనె విల్లు- గంటలు ఘల్లుమనె-గు/ భిల్లుమనె గుండె నృపులకు- ఝల్లుమనియె జానకీ దేహమొక నిమేషమ్ము నందే- అని కరుణశ్రీ వర్ణించిన 'శివధనుర్భంగ దృశ్యాన్ని కమనీయంగా పునర్వీ క్షణ చేసి పులకించిపోవచ్చు. ఊహకు అవధులు లేకపోవచ్చు కాని దానిని భావించే బుద్ధికి ఉన్నాయిగా హద్దులు! కాలానికే గనుక నిజంగా కళ్లుంటే 'నాజూకుగా ఉండే మనుషులలో బూజు పట్టిన భావాలు చూసి/ కొత్తచివుళ్లు తొడిగిన పాత చెట్ల చాటున/ పువ్వుల మిషతో నవ్వుకుంటుందా? విసుగూ విరామం లేకుండా.. / అభి వృద్దీ, వినాశనం, క్షామం, క్షేమం విప్లవం... విశ్వశాంతి అని కలవరించే మనిషిని చూసి కలత పడుతుందా? ఎక్కడ బయలుదే రిందో, ముందుకే ఎందుకు కదులుతుందో, ఎప్పుడు ఆగుతుందో...ఏమీ తెలియదు. మనిషికి తెలిసిందల్లా కాలంతో కలిసి ప్రస్తుతంతో ప్రయాణించడమే. ఆ ప్రస్థానంలోని మలుపురాళ్ల గుర్తులే సంవత్స రాలు. నడచివచ్చిన దారివంక మరోసారి వెనక్కి తిరిగి చూసుకో వడం, గడపవలసిన దూరాన్ని బుద్ధిమేరా ఒకసారి బేరీజు వేసుకుని... కాలూ చేయీ కూడదీసుకోవడం... ఏడాది మొదటివారం బుద్ధిమంతులందరూ చేసే పనులు.. చేయవలసిన విధులు . కాలాన్ని సద్వినియోగపరచుకునే ఘన సంకల్పమిది!
రచన- కర్లపాలెం హనుమంతరావు
( ఈనాడు - 05 -02-2014 న ప్రచురితం )
No comments:
Post a Comment