ఈనాడు - సంపాదకీయం
కళ్యాణమస్తు
రచన- కర్లపాలెం హనుమంతరావు
( ఈనాడు - సంపాదకీయం - 08 - 11 - 2009 న ప్రచురితం )
వివాహమనేది ప్రతి మనిషి జీవితంలో తప్పక జరగాల్సిన శుభకార్యం. వహ్ అంటే పొందటం- వివాహ్ అంటే విశిష్టంగా పొందటమని అర్థం. వధూవరులకు వంశాభివృద్ధి, పితృదేవతలకు రుణ విముక్తి, పిల్లనిచ్చినవారికి బ్రహ్మలోకప్రాప్తి ఏకకాలంలో సిద్ధింపజేసేదే కల్యాణం. 'బాటసారి, బ్రహ్మచారి, యోగి, గురువు, విద్యార్థి, పోషకుడు, ఏపనీలేని బిచ్చగాడనే ఏడు రకాల పక్షులకు గృహస్థుడనే మహా వృక్షమే జీవనాధారం. కనుక కల్యాణం లోకకల్యాణం కోసమనీ అను కోవాలి' అని చెబుతోంది మనుస్మృతి. లోకం ఎంతగా మారిపోతున్నా. దేశ కాలాలకు అతీతంగా సర్వమతాలు పెళ్ళిని ఒక ధర్మసూత్రంగా సమ్మతిస్తున్నాయంటే అసలు కారణం దీని వెనుకున్న క్రమశిక్షణే' అంటాడు వెస్టర్ మార్క్ అనే సామాజిక శాస్త్రవేత్త తన ' హిస్టరీ ఆఫ్ మ్యారేజ్' గ్రంథంలో. మనువు కోసం ఓపికున్నంత వరకు ఓ కన్య కొట్టే కొరడా దెబ్బలను సహించే ఈజిప్టు దేశ పాతకాలపు ఆచారం నుంచి మగతోడు కోసం రాఖీసావంత్ వంటి తారలు టీవీల సాక్షిగా స్వయంవరాలు నిర్వహించుకుంటున్న ఈకాలం దాకా పెళ్ళి కళ నానా టికీ పెరుగుతూనే ఉంది. పెళ్ళి వట్టి రెండక్షరాల పదం మాత్రమే కాదు... రెండు నిండు జీవితాలను ఒక పథాన నడిపించే అందమైన బంధం కూడా . సీతారాముల కల్యాణాన్ని ఏటేటా వైభోగంగా జరుపుకుని మనం మురిసిపోతున్నాం. తిరుమలేశుడి కల్యాణోత్సవాలు సరే సరి. ' భారతీయతకు కుటుంబం పునాది. కుటుంబానికి వివాహం నాంది' అని నాగరిక సమాజం నమ్ముతున్నది కనకనే మనిషి జీవితంలో పెళ్ళికి పెద్దపేట పడింది.
యాజ్ఞవల్క్య స్మృతి ప్రకారం వివాహాలు ఎనిమిది విధాలు. ఇప్పుడు మనం ఆచరిస్తున్న ప్రాజాపత్య సంప్రదాయంలోని 35 కాండలు కాలానుగుణంగా అవసరార్ధం పద్నాలుగుకు కుదించుకు పోయాయి. ఏడు రోజులు ఘనంగా జరిగే కల్యాణ మహోత్సవాలు క్రమంగా ఒక్కరోజులో ముగించే ముచ్చటగా మారిపోయాయి. ఒక్క పూటయినా, గంటయినా పెళ్ళంటే వెళ్ళే .. నూరేళ్ళపంటే! పరస్పరం వరించుకోవటం వరకే పిల్లల వంతు. నిశ్చితార్థం నుంచి అప్పగింతల దాకా నిర్వహించటం పెద్దల తంతు. ప్రాచీన ఆర్ష సంప్రదాయం ప్రకారం జరిగే వివాహపర్వంలోని ప్రతిఘట్టానికి ఓ ప్రత్యేక ప్రయో జనం ఉంది. కాశీయాత్రకని బయలుదేరిన బ్రహ్మచారిని కాబోయే బావమరిది సోదరినిచ్చి పెళ్ళిచేస్తామని వేదిక మీదకు తోడ్కొని రావటం, ఎదురుకోలు, వరాగమనం, మధుపర్కాలంటూ వీడియో వెలుగుజిలుగుల్లో హడావుడిగా సాగిపోయే ప్రతి తంతు వెనక ఉన్న అంతరార్ధం తీరికున్న వారు తరచి చూసుకుంటే అంతులేని ఆశ్చర్యం కలుగుతుంది. 'ధర్మేచ, అర్థేచ, కామేచ ఏషా నాతిచరామి' అంటూ ఆ వరుడు స్వయంగా ప్రమాణం చేయటమే కాకుండా సహచరి చేత కూడా సర్వదేవతల సాక్షిగా ప్రతిజ్ఞ చేయించడం హిందూ వివాహ పద్ధతి . శుభఘడియ వేళ వధూవరులిద్దరూ ముసిముసి నవ్వులతో తెరమరుగునుంచే ఒకరి శిరస్సుమీద ఒకరు జీలకర్ర-బెల్లం మిశ్రమాన్ని అద్దుకునే ఆ అపురూప దృశ్యం మరే ఇతర వివాహ పద్ధతుల్లోనూ లేదు. ' వధువు కాలివేళ్ళకు వరుడు వెండి మట్టెలు తొడిగి అగ్నిచుట్టూ ఏడు అడుగులు నడిపించుకుని పోయే సప్తపది' అత్యంత ప్రాధాన్యం గల ఘట్టం. నాతో ఏడడుగులు నడిచి నాకు స్నేహితురాలివయ్యావు. బాహ్యేంద్రియాల వినియోగంలోని అన్ని నియమాలను కలిసిమెలిసే ఆచరించుకుందాం' అనే ఈ పెళ్ళినాటి ప్రమాణాల్నే జీవితాంతం నిజాయతీతో ఆచరించటంలోని మన భారతీయుల నిబద్ధతే ప్రపంచజాతులలో మనల్ని గౌరవస్థానంలో నిలబెట్టింది.
మహాకవి కాళిదాసంతటివాడు కూడా ఆదిదంపతులను ప్రార్థించే వేళ 'వాక్కు , అర్ధంలాగా కలిసి ఉన్న పార్వతీ పరమేశ్వరులకు ప్రమాణం' అన్నాడు. పెళ్ళిలో మగవాడికి బేచిలర్ డిగ్రీపోయిందా... స్త్రీకి మాస్టర్ డిగ్రీ వచ్చిందా .. అనే వాదన వినోదం వరకు పరిమితం చేసుకుని- ఇంటా బైటా జంట కవులవలె అంటుకు తిరుగుతూ కంటి పాపలుగ చంటి పాపలను కని మంచి పౌరులుగా పెంచితేనే ఆ జంట జీవితం పండేది!
మాతృస్వామ్యంలోనైనా, పితృస్వామ్యంలోనైనా, ప్రజాస్వామ్యంలోనైనా చల్లని సంసారానికి కావలసింది భార్యాభర్తల సమభాగస్వామ్యమే అనే ప్రధానమైన విషయం విస్మరిస్తే విశ్వకవి ఠాగూర్ ఓ సందర్భంలో చెప్పినట్లు సంసారం నిజంగానే ' కనపడని ఇనుముతో చేసిన పంజరంలాగా మారిపోతుంది 'నీ ఆ హృదయం నాది .. నా ఈ హృదయం నీది కావాలి' అని వరుడు వివాహసందర్భంలో వధువు ఎదురు ఎదమీద చేయి పెట్టి ఓ ఘట్టంలో పలికే మంత్రం అంతరార్ధం మనసుకు పట్టించుకుంటే ఆ సంసారం పూల రథంలాగా సాగిపోతుంది. ' పెళ్ళిళ్లు స్వర్గంలోనే జరిగినా భూమ్మీద బ్రహ్మాండంగా విజయవంతమవుతాయి' అని చాటాలంటే ' మేడ్ ఫర్ ఈచ్ ఆదర్' లాగా లోకానికి ఆదర్శంగా మెలగాలి. అలాంటి కల్యాణమే మస్తు అలాంటి జంటలకే కల్యాణమస్తు. దేవుడి పెళ్ళికి అందరూ పెద్దలే అయినట్లు అలాంటి వారందరి పెళ్ళికి తానే పెద్దగా మారి ఈ మధ్య ఏడుకొండలవాడు సామూహికంగా చేయించిన వందలాది కల్యాణాలకు శుభమస్తు,
రచన- కర్లపాలెం హనుమంతరావు
( ఈనాడు - సంపాదకీయం - 08 - 11 - 2009 న ప్రచురితం )
No comments:
Post a Comment