ఆతిథ్యం - కథానిక- కర్లపాలెం హమమంతరావు - అచ్చంగా తెలుగు - ప్రచురితం

ఆతిథ్యం - కథానిక- కర్లపాలెం హమమంతరావు - అచ్చంగా తెలుగు - ప్రచురితం 

నాగపూర్ స్టేషన్లో రైలు దిగేసరికి సాయంత్రం నాలుగయింది. చలికాలం కావడంవల్ల అప్పుడే నీడలు పొడుగ్గా సాగుతున్నాయి.

రాష్ట్రం సరిహద్దులు దాటడం నాకిదే మొదటిసారి. 'బొడ్డూడని పిల్లలు కూడా పొలోమని ఉద్యోగాల కోసం, చదువుల కోసం విమానాలెక్కి దేశాలుపట్టి పోతుంటే పక్కనున్న రాష్ట్రం పోవడానికి పస్తాయిస్తావా?' అని మామయ్య ఎద్దేవా చేస్తుంటే పౌరుషం ముంచుకొచ్చి ఈ సాహస యాత్రకు సిద్ధపడ్డా.

నిజానికి మా ఊళ్ళో నాకు ఇల్లూ, ఆఫీసూ .. దారిలో నా అవసరాలకు సంబంధించిన షాపులతో తప్ప వేరే  పరిచయాలే లేవు. 'మీ అమ్మ బిడియం నీకు వచ్చి పడిందే! ఆ కాలం కాబట్టి ఆడవాళ్లకి సరిపోయింది.. 'ఉద్యోగాలు చేస్తాం.. ఊళ్లేలుతాం.. మగాళ్ళకన్నా మేం మాత్రం ఎందులో తక్కువ?' అని మహా గొప్పలు పోతున్నారుగా ఈ మధ్య మీ ఆడంగులు! ఏదీ మరి చూపించు నీ తెగువ.. భారతనారీ!' అని మా మామయ్యే..  నేనెక్కడ భయంకొద్దీ వచ్చిన ప్రొమోషన్ని వదులుకుంటానోనని మరీ మరీ రెచ్చగొట్టి పంపించాడీ నాగపూరుకి.

సిండికేట్ బ్యాంకులో క్లర్కుద్యోగం ఇప్పటిదాకా. ఆడపిల్లనని, ఇంకా పెళ్లి కాలేదన్న మిషతో  ఎట్లాగో మా బెజవాడలోనే బండిని నెట్టుకొచ్చానిన్నాళ్ళూ. ఇప్పుడొచ్చిన ఆఫీసరు పోస్టును ఏక్సెప్ట్ చేయాలంటే ఔటాఫ్ స్టేట్ పోస్టింగునీ రూలు ప్రకారం ఒప్పుకు తీరాల్సిందే.

'ఫస్టు పోస్టింగే పక్క రాష్ట్రంలో రావడం.. మీరు చాలా లక్కీ! వదులుకోవద్దు!' అని ఎక్కబెట్టారంతా ఆఫీసులో కొలీగ్సు. పక్క సీటు ప్రసాదుగారైతే నా అవస్థ చూసి 'నాగపూరులో మా అక్కా వాళ్ళుంటారు. మా బావగారు అక్కడ డిఫెన్సులో సీనియర్ ఎక్కౌంటెంటు. ఎకామిడేషన్ ప్రాబ్లం వాళ్ళు సాల్వు చేస్తార్లేండి! మనం మాట్లాడదాం' అంటూ నా ముందే అన్ని వివరాలూ చెప్పి ఫలానా తారీఖున ఫలానా బండికి వస్తున్నది.  స్టేషనుకొచ్చి రిసీవ్ చేసుకోవడం మర్చి పోవద్దు' అని ఒకటికి రెండు సార్లు గట్టిగా చెప్పాడు కూడా. అన్నింటికి 'ఓకే.. ఓకే' అంటూ భరోసా ఇచ్చిన పెద్దమనిషి.. ఇప్పుడు అయిపూ ఆజా లేకుండా పోయాడు!

బండి దిగి అరగంటయింది. ముందుగా అనుకున్న ప్రకారం నా ఫోటో కూడా మెసేజికి ఎటాచ్ చేసి పంపించాడు ప్రసాదుగారు. గుర్తుపట్టలేక తిరిగి పోవడానికి ఆస్కారమే లేదు.

అక్కడికీ ప్రసాదుగారు ఇచ్చిన ఆ బావగారి సెల్ నెంబరుకి అరడజను సార్లు కాల్ చేసాను.  ఒక్క సారీ లిఫ్టు చేయలేదు.. వూరికే రింగవడం తప్ప.

ఇహ తప్పక చివరికి ప్రసాదుగారికే ఫోను చేయాల్సి వచ్చింది. మూడో పిలుపుకి గానీ లైన్లోకి రాలేదా మహానుభావుడూనూ. 'సారీ! శ్యామల గారూ! మా బ్రదరిన్లాగారి మదర్ అనుకోకుండా పోయారుట రాత్రి. ఉన్నఫళంగా ఫ్యామిలీ అంతా తెనాలి వెళ్ళిపోయారు. జర్నీలో ఉండటం వల్లనుకుంటా సిగ్నల్స్ సరిగ్గా అందక మీకు రెస్పాండవక పోవడం. ఐ యామ్ ఎక్స్ ట్రీమ్లీ సారీ!' అనేసాడు.

'సారీ' సంగతి ఆనక. ఇప్పుడు నా పరిస్థితి ఏంటి? ఈ బ్రదరిన్లాగారి భరోసామీద ప్రత్యామ్నాయ ఏర్పాట్లేవీ చేసుకోకుండా బైలుదేరాను. సరే! ఇహ తప్పేదేముంది? దగ్గర్లో ఉన్న ఏదైనా ఓ హోటల్లో దిగి రేపు భ్యాంకులో జాయినయినాక అప్పటి పరిస్థితుల్నిబట్టి షిఫ్టింగు సంగతి అలోచించుకోవచ్చు.

చలిగాలికి తోడు బైట వర్షమూ మొదలయింది. రెండు సూటుకేసులు.. ఒక షోల్డరు బ్యాగు. ఒక్కత్తినే ఎలాగో తంటాలు పడుతూ స్టేషను బైటికి రాగానే ఆటోవాళ్ళు గండుఈగల్లా మూగి రొద చేయడం మొదలు పెట్టారు. మరాఠీలో కొందరైతే.. హిందీ.. ఇంగ్లీషు తుంపుడు ముక్కల్తో కొందరు. 'ముందు వీళ్ళ వేధింపుల్నుంచి తప్పించుకుని  బైటపడటమెలాగురా భగవంతుడా!' అనేటట్లుంది అక్కడి వాతావరణం.

అప్పుడు వచ్చాడు దేవుడిలాగా ఆ పెద్దమనిషి. మూడొంతుల బట్టతల, నల్లగా నిగనిగలాడే నుదురు. కొబ్బరి చవురు రాసుకున్నట్లుంది మొహమంతా! తెల్లటి దుస్తుల్లో ఉన్నాడు. నడికారు వయసు దాటుతుందేమో! పిలవకుండానే దగ్గరికొచ్చాడు. 'తెలుంగువాళ్ళేనా? ఫ్రమ్ విజయవాడా?' అని పలకరించాడు. నా జవాబుకోసం ఎదురుచూడకుండానే ముందు ఆ ఆటో గండుఈగల్ని తరిమేశాడు.

క్వశ్చన్ మార్కు మొహంతో నిలబడ్డ నన్ను చూసి 'అట్లా ఆశ్చర్యపోకండి మ్యాడమ్ గారూ! మీ యాసనుబట్టి కనిపెట్టేసా.ఇందాకట్నుంచీ మీరదేపనిగా ఫోన్లో మాట్లాడుతున్నారు కదా! గుర్తు పట్టేసా. ఇదేమంత గొప్ప విషయం?చిత్తూరు సైడు 'తట్ట' అంటే ఒంగోలు సైడు 'కంచం' అంటారుగదా తినే పళ్లేన్ని. అట్లాంటి విద్యే అనుకోండి నాదీనూ. దేశం నాలుగు చెరగులా నాలుగు రోజులు చెడతిరిగొస్తే సరి 'రాం.. రాం'కీ 'వణక్కా'నికీ ఒకే అర్థం అని తెలిసొస్తుంది.  బై ది బై.. మై నేమీజ్ రామసుబ్బు. ఆరిజన్ కేరళ. ఖైతాన్ కంపెనీలో సేల్స్ ఎగ్జిక్యూటివ్ గా దేశం మొత్తం ఒక సారి కాదు.. ఏడాదికొకసారి చెడతిరిగాను. తిరిగి చెడ్డానేమో కూడా! మీ బెజవాడలో బస్టాండు దగ్గరున్న మమత హోటల్నుంచి..  గాంధీనగర్ సందులో ఉండే మడత మంచాలు అద్దెకిచ్చే ప్రశాంత్ లాడ్జింగుదాకా అన్నీ నాకు కొట్టిన పిండే!' అంటూ తనమానాన తాను టివీ యాంకర్లను మించిన జోరుతో చెప్పుకుపోతున్నాడు. 'స్మాల్ కమర్షియల్ బ్రేక్' కోసం ఎదురుచూస్తూ నిలబడ్డమే నా వంతయింది.

నా అవస్థ గమనించినట్లున్నాడు. 'సారీ! కాస్త ఓవరయిందనిపిస్తుందనుకుంటా మీకు.కానీ అవసరమే మ్యాడమ్ జీ ఒక్కోసారి. మీ తీరు ఎప్పట్నుంచో గమనిస్తున్నా. ఫ్లాట్ ఫామ్మీద ఈ బరువులు మోసుకుంటూ ఎవరికోసమో గంటల తరబడి విఫల వైయిటింగు చేస్తున్నారే గానీ.. అప్పాయింటుమెంటిచ్చిన ఆ హోస్టుగారెవరో హ్యాండిచ్చాడని నిర్థారణకు రాలేకపోయారు. చొరవ లేకపోవడమంటే ఇదే మరి! సారీ! ఫర్ ది కామెంట్! మా అమ్మాయిదీ డిటో క్యారెక్టరే! అందుకనే మిమ్మల్నీ తేలిగ్గా గుర్తు పట్టగలిగా! పదిమాటలకొక మాటైనా జవాబు రాని మీలాంటి వారినుంచి మినిమమ్ నాలుగు మాటలు రాబట్టాలంటే ఎన్నొందల రకాలుగా మాట్లాడాలి!' చురుక్కుమని కాలింది నాకు. ముక్కూ మొగం తెలీని మనిషితో మాట్లాడే తీరిదేనా! నేనేంటో నాకే సరిగ్గా తెలీదు. చూసి అరగంటైనా కాలేదు. అప్పుడే నా మెంటాలిటీని గురించి లెక్చర్లిస్తున్నాడు మహా! ఎవరిచ్చారీ పెద్దమనిషికీ అధికారం?

నా ఆలోచనల్నప్పుడే చదివేసినట్లు న్నాడు. 'సారీ!ఐ డోంట్ మీనిట్! మీరేదో ఇబ్బందుల్లో ఉన్నట్లున్నారు.  హెల్ప్ చెయ్యాలన్నదే నా ఉద్దేశం. మే ఐ హెల్ప్ యూ!'

ఎంత విచిత్రమైన మనిషి! హెల్ప్ చేస్తానన్న మనిషి మాటమాత్రమైనా చెప్పకుండా చెయ్యిచ్చి పోయాడు ఒక వైపు! ముక్కూ మొగం కూడా ఎరగని వాళ్ళని పట్టుకుని హెల్ప్  చేస్తానని వెంటబడుతునాడింకో మనిషి మరో వైపు!  ఏమై ఉంటుంది ఇందులో ఇతగాడి వ్యూహం?  ఏ లాభం లేకుండా ఎవరైనా సాయం చేయడానికి ముందుకొస్తారా ఈ రోజుల్లో?  ఒంటరి ఆడపిల్లనని పసిగట్టేసాడా?

ఊళ్ళు చెడతిరిగానంటున్నాడుగా! సొంత ఊళ్ళో మంచి లాడ్జింగేదో తెలిసే ఉండాలి. ఆ వివరాలు చెప్పించుకుని వదిలించుకోవడం మంచి దనపించింది. అదే అడిగాను. 'లాడ్జింగులకేం మ్యాడమ్! నన్ను కట్టుకుని పోయేటన్ని! సెంట్రల్ ఇండియా కదా! టూరిస్టుల తాకిడి జాస్తీనే! రిజర్వేషను లేకుండా మంచి హోటల్సు దొరకడం కష్టం. ఓవర్ బ్రిడ్జి దాటి గాంధీబాగ్ లోకి వెళితే కాస్ట్లీ హోటల్సున్నాయి. ఓ మాదిరివి కావాలంటే చుట్టూ తిరిగి మార్కెట్ ఏరియాలో వెదకాలి. మంచివే దొరుకుతాయని గ్యారంటీ లేదు. మీ వాలకం చూస్తుంటే సత్యహరిశ్చంద్రుడిక్కూడా దుర్భుద్ధి పుట్టేటట్లుంది. సారీ! మీరేమనుకోక పోతే నాదో ఆఫర్! ఇక్కడికి దగ్గర్లోనే మా ఇల్లుంది. హోటలంత సౌకర్యాలుండక పోవచ్చుగానీ.. ఒకటి రెండు పూటల వరకు ఓకే! వచ్చేయండి మ్యాడమ్! వానలో.. కొత్త చోట్లో.. చీకట్లో.. వయసులో ఉన్న ఆడపిల్లలు ఇట్లా అసహాయంగా ఆట్టేసేపు నిలబడటం .. జనాల కంటబడ్డం .. మంచిది కాదు. మా ఊరి సంగతి తెలిసి చెబుతున్నా. మా అమ్మాయి   మరేదన్నా ఊళ్లో ఇట్లాంటి పొజిషన్లో చిక్కుకున్నప్పుడు ఏం సహాయం కావాలని కోరుకుంటానో.. అదే నేనూ మీకు ఆఫర్ చేస్తున్నది! వచ్చీ రాని భాషతో కంతిరి ఆటోవాళ్ళను నమ్ముకుని ఎక్కడ బడితే అక్కడ దిగేకన్నా.. ఇదే మంచిది! కాస్త రిలాక్సయిన తరువాత ఏం చేయాలో రేప్పొద్దున తీరిగ్గా ఆలోచించుకుందురుగానీ! ముందు పదండి!'అనేసాడు.

ఆశ్చర్యం! నిజంగా అత్యాశ్చర్యమే! మధ్యలో వాళ్లమ్మాయిని గూర్చి  ఆ రెండు ముక్కలుగాని అనక పోయుంటే ఈ పెద్దమనిషితో ఈ రోజు నిజంగానే నాకు పెద్ద దెబ్బలాటయి ఉండేదే! ఓ వంక కామెంట్ సు  చేస్తున్నాడు. మరో వంకనుంచి హెల్ప్ ఆఫర్ చేస్తున్నాడు! ఎట్లా అర్థం చేసుకోవాలీ సిట్యుయేషన్ని? ఈ మనిషి మంచి స్థితిలో ఉన్నట్లేనా?

నా అనుమానాలు నన్ను పీకుతూనే ఉన్నాయి. నా అనుమతి లేకుండా ఎప్పుడు పెట్టించాడో.. సగం లగేజి అప్పుడే అక్కడే ఉన్న ట్యాక్సీలో సర్దించేసాడు! ఆలస్యం చేస్తే నా సామానుతో సహా ఉడాయించినా ఉడాయించేయచ్చు.

ఎటూ పాలుపోక మిగతా సామానుతో సహా ట్యాక్సీలో ఎక్కి కూర్చున్నాను.'చూద్దాం. ఏం జరుగుతుందో చూద్దాం!' అన్న తెగింపూ వచ్చేసింది విచిత్రంగా!

'మీ డౌటూ అర్థం చేసుకోదగ్గదే! ఇవిగోండి నా వివరాలు. సెల్ ఫోన్ నెంబరుతో సహా అన్నీ ఉన్నాయి. ఈ విజిటింగు కార్డు దగ్గరుంచుకోండి! అంతగా అవసరమనిపిస్తే పోలీసు కంప్లెయింటుకి పనిక్ వస్తుంది.. ట్యాక్సీ నెంబరు కూడా నోట్ చేసానందులో! ఉంచుకోండి' అంటూ బలవంతంగా ఓ విజిటింగు కార్డు నా చేతిలో ఉంచాడు. ఇంకేమాలోచించగలం ఇంత నిజాయితీ ప్రదర్శిస్తుంటే!

ట్యాక్సీలో మాటల మధ్యలో నేనిట్లా బ్యాంకులో ఆఫీసరుగా జాయినవడానికని వచ్చినట్లు పసిగట్టాడు. 'ఈ కాలంలో అందరూ ఇంజనీర్లూ.. సాఫ్టువేర్లూ అంటూ కలవరిస్తున్నారు.సొంతగడ్డను వదులుకొని పరాయి పంచన చేరైనా సరే నాలుగు రాళ్ళు ఎక్కువ గడించడానికే పేరెంట్ సూ ప్రోత్సహిస్తున్నారు.అనింటికీ భిన్నంగా మీరిట్లా మతృదేశాన్నీ,మాతృభాషని నమ్ముకుని ఉండటం చాలా ముచ్చటేస్తోంది. మీ తల్లిదండ్రులకు నిండుమనస్సుతో నమస్కారం చేయాలనిపిస్తోంది' ఇట్లా సాగుతోంది ఆయన మాటల ధోరణి. ఇన్ని మంచి విషయాలు మాట్లాడే అతనిలో దురాలోచనలు ఉంటాయంటే నమ్మలేం!

'నాగపూర్ చాలా కామ్ సిటీ. ముంబై వెస్టుసైడులాగా కాదు. రేపు  బ్యాంకులో జాయినయి ఎకామిడేషన్ ఎరేంజయినదాకా ..మీరు మా ఇంట్లోనే ఉండవచ్చు. మా శ్రీమతి కూడా ఊళ్లో లేదు. వాళ్ల పిన్నిగారు పోయారని బెనారస్ వెళ్ళింది. పదిరోజులదాకా రాదు'

‘అంటే ఈయనగారు తీసుకెళ్లే ఆ ఇంట్లో ఆడవాళ్లెవరూ లేరనేగా అర్థం! ఎంత చల్లగా చెబుతున్నాడూ ఇప్పుడీ వార్త!

'మీ భయం అర్థమైందిలేండి మ్యాడమ్' అని చిన్నగా నవ్వాడు రామసుబ్బు. మా శ్రీమతి లేదన్నానుగాని మా పనివాళ్ళు లేరన్నానా! ఇల్లు చూసుకునేందుకు రెడ్డి, వాడి పెళ్ళాం ఎప్పుడూ అక్కడే హాజరు. మనం వీధులు పట్టుకునిలా బలాదూర్లు తిరుగుతుంటామని మా ఆవిడగారు చేసిన ఏర్పాట్లు లేండవి' అన్నాడు. మనసు కుదుట బడింది. అనవసరమైన అనుమానమేగానీ రామసుబ్బుగారి ఆహ్వానంలో కల్మషమేమీ లేదు.

ట్యాక్సీ ఆగిన ఇల్లు మరీ చిన్నదేమీ కాదు.'ఈయన తన్నుగూర్చి తాను చెప్పుకున్నది చాలా తక్కువ.' అనిపించింది.. ఇంటిముందు లాన్.. కారు గ్యారేజ్.. వగైరా ఆర్భాటం చూసిన తరువాత.

ట్యాక్సీకి బాడుగ తనే ఇచ్చేసాడు నేను పర్శు తీసే లోపలే. ‘చివర్లో చూసుకుందాంలేండి ఆ లెక్కలన్నీ. కొత్త చోట్లో సరిపడ్డంత క్యాష్ దగ్గరుండటం అవసరం. అచ్చంగా ఈ ప్లాస్తిక్ కార్డుల్ని నమ్ముకుంటే ఒక్కోసారి ఇబ్బందెదురవచ్చు' అని సలహా. నా కన్నా ముందు నా లగేజీని లోపలకి చేరవేయడంలో ట్యాక్సీ మనిషికి సాయం చేసాడు.

జేబులోనుండి తాళం గుత్తి తీసి అలవాటుగా ఓ కీ తో డోర్ అన్ లాక్ చేసి.. ఆదరాబాదరాగా లోపలికి పరుగెత్తికెళ్ళి వచ్చాడు.'అలారం సిస్టం ఉంది. తాళం తీసిన రెండు నిమిషాల్లో దాన్ని డిజార్మ్ చేయకపోతే సైరన్ ఎలర్టు మొదలవుతుంది. ఏంటో అంతా చాదస్తం! ఇన్నేసి జాగ్రత్తలు తీసుకుంటున్నా జరిగే అనర్థాలు జరుగుతూనే ఉన్నాయి’ అన్నాడు రామసుబ్బు నవ్వుతూ. నవ్వు ఆయన ట్రేడ్ మార్కనుకుంటా.

ఇంట్లో మనిషి అలికిడి లేకపోయినా ఇల్లు మాత్రం  చాలా పరిశుభ్రంగా ఉంది! 'రెడ్డీ!.. రెడ్డీ!'అంటూ రెండు మూడుసార్లు గావుకేకలేసాడు. సమాధానం లేదు.  సా'యమ్మా!.. సాయమ్మా!' మళ్లీ కేకలు. నో రెస్పాన్సు. 'వాడెక్కడో తాగి తొంగునుంటాడు. అదను చూసుకుని ఇది ఏ సినిమాకో చెక్కేసి ఉంటుంది. వీళ్లమీద మా  ఆవిడగారికి మా చెడ్డ భరోసా!'అని ఎద్దేవా చేస్తూ 'మీ సామానంతా ఇక్కడే కింద గదిలో వేసుకుని లాక్ చేసుకోండి మ్యాడమ్ గారూ! కీ మీదగ్గరే ఉంచుకోండి!' అంటూ తనే లగేజీని ఓ మూలగదిలో సర్దేసి తాళం వేసేసాడు. కీ నా చేతిలో పెట్టేసాడు.

స్నానాల గది పైన ఉంది. నా షోల్డరు బ్యాగు ఓపెన్ చేస్తుంటే 'అవన్నీ ఇప్పుడెందుకు బైటికి తీయడం? ఉండనీయండి.. ఒక పూటకే గదా!'అంటూ ఇస్త్రీ చేసిన పొడి టవల్సును అందించాడు.

'ఏ మాత్రం భేషజంలేని మనిషి. ఈ కాలంలోకూడా ఇలాంటి వాళ్ళుంటారా!' అనిపించింది.

స్నానాలవీ ముగించుకుని వచ్చే లోగానే.. ఎప్పుడు ఆర్డరు చేసి తెప్పించాడో.. డైనింగు టేబుల్ మీద ఇద్దరికీ భోజనాలు రడీ. అనుపాకాలు హోటలువే ఐనా కూరలో కారం ఎక్కువైనందుకు, పప్పులో ఉప్పు లేనందుకు తను నొచ్చుకున్నాడు.'ఇంట్లో వాళ్ళుండు ఉంటే మీ కీ ఇబ్బంది ఉండేది కాదు' అని ఆయన బాధపడుతుంటే సముదాయించడం నా వంతయింది.

అప్పటికే రామసుబ్బును గురించి ఆశ్చర్యపోవడం మానేసాను. ఎన్నింటికని నోరు వెళ్లబెట్టను! జరిగేదంతా ఆస్వాదించడానికే ప్రిపేరయి ఉన్నాను.

ప్రసాదుగారి బావగారివల్ల ఏర్పడ్డ ఇబ్బంది ఇలా ఎక్కడినుంచో ఊడిపడ్డ రామసుబ్బుగారి అదరణతో పరిష్కారమవుతుండటం వింతల్లోకెల్లా వింత! 'వట్టి మాటలు కట్టిపెట్టి గట్టి మేల్ తలపెట్టవోయ్' అన్న గురుజాడవారి పాట గుర్తుకొస్తున్నదెందుకో ఈయన్ని చూస్తుంటే!

మర్నాడు  ఉదయం తయారై.. బ్యాంకుకి పోయి జాయినింగు రిపోర్టు ఇచ్చిందాకా దగ్గరే ఉన్నాడు రామసుబ్బు.'సాయంకాలం మళ్లీ వస్తాను. మీ అకామిడేషన్ ఫిక్సయితే ఫోన్ చేసి చెప్పండి. లగేజీ డ్రాప్ చేస్తాను. కుదరకపోయినా ఇబ్బంది లేదు . మన ఇల్లు ఉండనే ఉందిగా.. పది రోజులదాకా నో ప్రాబ్లం' అని భరోసా ఇచ్చి మరీ వెళ్ళిపోయాడు.

జరిగిందంతా విన్న మా మేనేజరుగారు చాలా నెగెటివ్ గా స్పందించారు. 'ఎలాంటి ఎలాంటి మనుషులున్నారో లోకంలో! తెలివిగలవాళ్ల మనుకంటున్నాంగానీ మన ఊహక్కూడా అందనంత విడ్డూరంగా జరుగుతున్నాయి నేరాలు. ఈ మధ్యిలాగే ఇక్కడ ఓ కొత్త చోట్లో కెమేరా కన్నుకి బేర్ గా దొరికిపోయి చాలా ఇబ్బందులు పడిందొక అమ్మాయి.చేతులు కాలింతరువాత ఆకులు పట్టుకునేం లాభం లేదు. ముందు మీ లగేజీ షిఫ్టు చేయించండి! ముక్కూ మొగం తెలీని మనిషి కష్టడీలో దాన్నలా వదిలేసి రావడమేంటి? సాయంకాలంలోపు మన బ్యాంకు క్వార్టర్సులో ఎక్కడన్నా ఎకామిడేట్ చేస్తాను. మన స్టాఫు లొఖండేని వెంట తీసుకుపోండి! ఏదైనా ప్రాబ్లముంటే తను టేకిల్ చేస్తాడు. లోకల్ మనిషి. పొలిటికల్ ఇన్ ఫ్లుయన్సూ జాస్తి!' అని ఆయన అన్ని రకాలుగా బెదరగొట్టిన తరువాత నా మనసూ తిరిగిపోయింది.

నిన్న స్టేషన్లో దిగినప్పటినుంచి జరుగుతున్నదంతా నాకే ఒక సినిమా కథలాగా ఉంది. మానేజరుగారనేముంది! రామసుబ్బు కథ చెబితే ఎవరికీ నమ్మబుద్ధి కాదు.

సాయంకాలం ఐదు కాకుండానే రామసుబ్బు నెంబరుకి కాల్ చేసాను. 'మేనేజరుగారరు ఏర్పాటు చేయించిన ఎకామిడేషన్లోకి నా లగేజి షిఫ్టు చేయించుకుంటాను. థేంక్స్ ఫర్ ది టైమ్లీ హెల్ప్!' అని ధన్యవాదాలు చెప్పే నెపంతో ఝంఝాటం వదిలించుకోవాలని నా ఆలోచన.

ఫోన్ రింగవుతుందికానీ మహానుభావుడు..ఎంత సేపటికీ ఎత్తడే! ఒకసారి కాదు పాతిక సార్లు ట్రై చేసాను. మొదట్లో వూరికే రింగయిన ఫోను తరువాత 'స్విచ్డాఫ్' అని వస్తోంది! ఇంటికి పోయి చూడటం తప్ప మరో మార్గాంతరం లేదు. ఎందుకైనా మంచిదని మరో గంట ఆగి లొఖండేని వెంటబెటుకుని బైలుదేరాను.

ఆటో సగం దూరంలో ఉండగా రామసుబ్బే కాల్ చేసాడు. 'బ్యాంకుకి రావాలనే అనుకున్నాను మ్యాడమ్ గారూ! మథ్యాహ్నంనుంచి చిన్న ప్రాబ్లం వచ్చి పడింది. రాంకోటి రోడ్డులో ఎవరో చిన్నపిల్లాడు బస్సు ముందుచక్రాల కిందపడి గందరగోళం చేసాడు. పెద్ద యాక్సిడెంటు! ఎవరూ పట్టించుకోరే! పోలీసులొచ్చిందాకా పసిప్రాణాలు నిలబడతాయా? అర కిలోమీటరు దూరంలో ఉంది గవర్నమెంటాసుపత్రి. ఐనా ఏ ఒక్క గాడిదకొడుకూ రానంటాడే! పోలీసులతో పెంటవుతుందని భయం పిరికి వెధవలకు! నేనే భుజంమీద వేసుకుని తీసుకు వెళ్ళి ఆసుపత్రిలో చేర్పించాను. పిల్లాడి పేరెంట్ సు ఎవరో కనిపెట్టే పనిలో ఉన్నారు పోలీసులు.  ఈ గొడవల్లో ఫోనెత్తలేక పోయాను. సారీ! మీ కొత్త అకామిడేషన్ అడ్రసు ఇవ్వండి! ఎంత రాత్రయినా లగేజీ చేర్చే పూచీ నాదీ!' అని ఆగకుండా సంజాయిషీ ఇస్తుంటే ఇంకేమనాలో తోచకుండా ఉంది.  అదీగాక ఆయన ధోరణి నిన్నట్నుంచీ చూస్తుండీ అనుమానించడం మహా పాతకం' అనిపించింది. నా తటపటాయింపు చూసి లొఖండేనే కలగజేసుకున్నాడు తనే ఫోనులో 'మీకెందుకు శ్రమ? ఎవరిద్వారానైనా వెంటనే లగేజీ పంపించెయ్యండి సార్!' అన్నాడు గడుసుగా.

'విలువైన సామాను. మ్యాడమ్ గారు నన్ను నమ్మి నా మీద భరోసాతో వదిలేసి పోయారు. మధ్యలో ఏదైనా ఐతే నా మాట పోదా!  మంచితనంమీద జనాలకున్న ఈ కాస్త నమ్మకం వట్టిపోదా! అదంతా నా వల్ల అయేది కాదుగానీ.. నా మీద నమ్మకముంచండి సార్! తెల్లారేలోగా మ్యాడంగారి లగేజీ మీ కొత్త అకామిడేషన్ గుమ్మం ముందుంటుంది. సరేనా!' అంటూ నా కొత్త చిరునామా తీసుకున్నాడు. చేసేదేంలేక ఆటో వెనక్కి తిప్పుకుని వచ్చేసామిద్దరం.

పాతికమైళ్లన్నా దూరం ఉంటుందనుకుంటా  నా కొత్త అకామిడేషనుకి, రామసుబ్బు వాళ్ళింటికీ మధ్య దూరం. రాత్రి ఏ ఝాములో వచ్చి దించిపోయాడో.. తెల్లారేసరికల్లా గుమ్మం ముందు నా లగేజీ మొత్తం ప్రత్యక్షం! చెక్ చేసుకుంటే.. నాలిక గీసుకునే బద్దతోసహా ఎక్కడి సామాను అక్కడే భద్రంగా ఉంది!

రామసుబ్బు నెంబరుకి కాల్ చేస్తె ఎంతసేపటికీ ఎత్తడమే లేదు. ఎక్కడ ప్రజాసేవలో తలమునకలై ఉన్నాడో! ఎప్పుడు కాల్ చేసినా నో రెస్పాన్స్. రామసుబ్బులాంటి మనిషి చిన్నపిల్లల నీతికథల్లో తప్ప ఎక్కడా కనిపించడేమో! విచిత్రం!

తరువాత ప్రసాదుగారి బావగారిని కలిసినప్పుడు అంతకన్నా విచిత్రమైన విషయం బైటపడింది. రామసుబ్బు కథవిని.. విజిటింగ్ కార్డు చూసిన ఆయన విస్తుపోయాడు. 'ఈయనా రామసుబ్బంటే!

కేరళానుంచొచ్చి టీ పౌడరు వ్యాపారం చేసే నాయరు కొనుక్కున్నాడే ఆ ఇంటిని ఈ మధ్య! మా డిఫెన్సు క్యాంటిన్సుకి లిప్టన్ పౌడరు సప్లై చేస్తుంటాడు. కూతురు పెళ్ళికని  ఓ నెల రోజులపాటు ఊరికెళ్ళాడా మధ్యలో! మా కందరికీ రిసెప్షన్  ఇచ్చింది మీరున్న ఆ ఇంట్లోనే! యస్! నాకు బాగా గుర్తుకొస్తుందిప్పుడు. మీరు బ్యాంకులో జాయినవడానికి వచ్చిన రోజుల్లోనే జరిగిందా పెళ్ళి. నా దగ్గర ఇంకా ఆ ఇన్విటేషను కూడా ఉంది' అని ఓ పెళ్ళి పత్రికను వెదికి మరీ తెచ్చి చూపించాడాయన. దానిమీద రిసెప్షనుకని అచ్చొత్తిన చిరునామాలోనే  నేనారోజు రాత్రంతా రామసుబ్బుగారి ఆతిథ్యాన్ని చవి చూసింది!

'నాయరు ఇంటితాళాలు మీ రామసుబ్బు ఎలా దొరకబుచ్చుకున్నాడో!' అని ఆయన అంటుంటే నోరు వెళ్ళబెట్టడం నా వంతయింది.

లొఖండే విప్పాడా మిస్టరీ తన సోర్సులద్వారా సమాచారం రాబట్టి. ' మీ రామసుబ్బుగారికి మతి స్థిమితం తక్కువ. దయాగుణం ఎక్కువ. ఖైతాన్ కంపెనీ మనీ ఇలాగే దానధర్మాలు చేసి ఉద్యోగం పోగొట్టుకున్నప్పట్నుంచీ మొదలయిందట జబ్బు. మిమ్మల్ని ఎకామిడేట్ చేసిన భవంతి ఆయన ఫ్యామిలీ  ప్రాపర్టీనే. ఇల్లు గడవడంకోసం నాయరుకు అమ్మిన మాట నిజమే. ఆ నాయరు ఊళ్ళో నప్పుడు మీకక్కడ ఆతిథ్యం లభించిందన్న మాట. అమ్మకముందు అదాయన సొంత భవనమే కదా! పాత డూప్లికేట్ తాళాలతో పని నడిపించాడన్న మాట ప్రజా సేవకుడు!'

'పరాయి కొంపలో ముక్కూ మొగం తెలీని మనిషికి పడీ పడీ రాత్రిళ్ళు  సేవలు చేయడం ఏంటి?! ఇందులో ఆయనకొచ్చే లాభం ఏంటి?! ఒక్క క్షణంకూడా నాకు ట్రబులివ్వలేదా పెద్దాయన. పైపెచ్చు తన సొమ్మే బోలెడంత  ఖర్చు చేసాడు! ఎంత మతి స్థిమితం లేకపోతే మాత్రం ఇంత పకడ్బందీగానా ఆతిథ్యం?!'

'అదే శ్యామలగారూ ఇందులో ట్విస్టు. అసలు విషయం వింటే మీరు షాకవుతారు. ఇల్లు గడవని రోజుల్లో ఆయనగారి కూతురు ముంబైలో ఓ చిన్న ఉద్యోగం చేసేదిట. ఎవరో త్రాష్టుడు అమె వంటరిగా ప్రయాణం చేయడం గమనించి ఎడ్వాంటేజి తీసుకున్నాడంటున్నారు. చెట్టంత ఎదిగిన బిడ్డ అలా అన్యాయంగా బలై పోయినప్పట్నుంచి  మీ రామసుబ్బుగారి పిచ్చి ఇటు మళ్ళిందన్నమాట. స్టేషనులో కాపు కాయడం.. మీలాంటి ఆడకూతుళ్లెవరన్నా అసహాయంగా కనిపిస్తే సేఫుజోనులో చేరిందాకా వెంటబడి మరీ సేవల మిషతో కాచుకోవడం! మామూలు  చికిత్సకు లొంగక కొంత, లొంగే చికిత్సకు డబ్బు లేక కొంత ఇంట్లో వాళ్ళంతా ఈయన్ను పట్టించుకోవడం మానేసి చాలా కాలమైందట!’ 

సినిమా కథలనుకుంటాం గానీ.. కొన్ని జీవితాలు  సినిమా కథలకన్నా విచిత్రంగా ఉంటాయి.. ఇలా!'

రామసుబ్బుగారి మంచితనం, మాటకారితనం ఓ పిచ్చి వల్ల వచ్చిందా?! నమ్మబుద్ధికాకపోయినా ఇదో పచ్చినిజం! బాధతో నిట్టూర్చకుండా ఉండలేకపాయాను.

***

రచన 

కర్లపాలెం  హమమంతరావు

( అచ్చంగా తెలుగు - ప్రచురితం )