జగదానంద కారకం - ఈనాడు - సంపాదకీయం - కర్లపాలెం హనుమంతరావు

 

సంపాదకీయం : 

జగదానంద కారకం

కర్లపాలెం హనుమంతరావు 

( ఈనాడు - సంపాదకీయం - ( 25 -01 - 2012 )  

నాదాధీనం  జగత్ సర్వమని సామవేద వాదం.  బ్రహ్మ సామవేద గానాసక్తుడు . వాణి  వీణాపాణి.  శంకరుడు నాదప్రియుడు.  అనంతుడు సంగీత స్వరాధీనుడు. మతంగ, భరత, శుక, శౌనక, నారద, తుంబుర, ఆంజనేయాది రుషిసత్తములందరూ మోక్ష సామ్రాజ్యాన్ని సాధించింది నాద బ్రహ్మోపాసనా మార్గంలోనే అన్నది శ్రుతి స్మృతి పురాణేతిహాసాదుల మాట.  

సామవేదం ప్రకారం- చేతనా చేతనాలైన సమస్త భూతకాలాన్ని ఆకర్షించే  ఐహికాముష్కి  కాలైన  చతుర్విధ పురుషార్థాలను ప్రసాదించే శక్తి ఒక్క సంగీత విద్యకే సొంతం. 

' సరిగమపదని' సప్త స్వరాల పునాదులపై నిర్మించిన భారతీయ మహా సంగీత హార్మ్యం  ఎంతో పురాతనమైనది. ప్రారంభంలో ఒకే లక్ష్య లక్షణ సంప్రదాయంతో విరాజిల్లినప్పటికీ  విజాతీయుల పాలనా  ప్రభావం ఉత్తర దక్షిణాలు అనే  అంతరాన్ని ఏర్పరచింది. 

ఆంధ్ర కవితా పితామహుడని ఖ్యాతి  పొందిన నన్నయకు చాలాముందునుంచే ఏలపాటలు, తుమ్మెదపాటల వంటి జానపద గేయాది వాజ్ఞ్మయ కుసుమాలు గుబాళిస్తుండేవి. అన్నమాచా ర్యులు, పురందరదాసు, క్షేత్రయ్య వంటి వాగ్గేయకారులు ప్రచారం చేసిన జనసాహిత్యమూ అపారమే! 

సంగీతమంటే 'తంజావూరు పాటే'  అన్నంతగా స్థిరపడిన నాయకరాజుల పాలనలో తెలుగునేల నుంచి గుర్తింపుకోసం తరలిపోయిన సంగీత విద్వాంసులు ఎందరో? వలసపో యిన అటువంటి  కాకర్లవారి వంశంలో సుస్వర జనసంగీత పునరుద్ధరణార్థం  భువికి దిగివచ్చిన అపర పరమేశ్వరుడిలాగా 'శ్రీరామ తారక' మహా మంత్రోపాసన మహిమతో అసంఖ్యాకమైన భగవత్ సంకీర్తనా సాహిత్యాన్ని సృజించిన సంగీత వైతాళికుడు- త్యాగరాజు.  పద్దెనిమిదో శతాబ్ది పూర్వార్ధంలో తంజావూరు క్షేత్ర సంగీత సాహిత్య వృక్షాల అంటుగా వెలసిన త్యాగరాజమనే కొమ్మ చల్లిన ఫల పుష్ప బీజాలే నేటికీ నేల నాలుగు చెరగులా పరిమళాలు వెదజల్లుతున్నాయి. 

సరిగమలతో పరిచయం లేని సామాన్యుని  సైతం సమ్మోహ పరచే ఆ సంగీతమాయా వినోద మూలాలు- రాగంలో అంతర్లీనంగా ఒదిగే పదాల పొదుగులోనే ఉన్నది  . పండితుల బొడ్డు  సొమ్ముగా భావించే సంగీత సాహిత్యాలు రెండింటినీ తన అజరామరమైన సృజన శక్తితో జనసామాన్యపరం చేసిన రాగబ్రహ్మ- త్యాగయ్య.  ప్రాచీనాంధ్ర సాహిత్య లోకంలో ముగ్గురే కవిబ్రహ్మలు' అంటారు డాక్టర్ సర్వేపల్లి రాధాకృష్ణ.  తిక్కన, పోతన. . వారిద్దరి తేటతనం, భక్త్యావేశాన్ని వాగ్గేయ రూపంలో శుద్ధిపరచిన త్యాగరాజు. 

త్యాగయ్య పల్లవులు, చరణాల నిండా కండగల కలకండ తెలుగు పలుకులే . నిత్య వ్యవహారం నుంచి పక్కకు తప్పుకొన్న అచ్చతెలుగు దారిలోనే పునర్జీవం  ప్రసాదించిన త్యాగయ్యది భాషాశాస్త్రవేత్తల దృష్టిలో వైతాళిక పాత్ర . 

సానుభూతి అనే అర్ధంలో సాధారణంగా మనం వాడే 'జూలి ' - త్యాగయ్య నగు మోము కనలేని' అనే కీర్తనలోని 'నా జాలి తెలిసి నను బ్రోవగ రాద'  చరణంలో 'నిస్సహాయత'గా మారిపోయింది. 

పాటక జనం నిత్య వ్యవ హారంలో దగ్గరివారిని చనువుతో పిలుచుకొన్నట్లు రాముడిని ' రారా .. మా ఇంటిదాకా' అంటూ మనసారా ఆహ్వానించడం వెనుక ఉన్న  మర్మం  రాముడిని ఎప్పుడూ  త్యాగయ్య మానవాతీతుడిగా భావించకపోవడమే. 

తెలుగు వాజ్ఞ్మయంలోని  గేయ సంప్రదాయాన్ని స్వీకరించి, ఉత్తమోత్తమమైన సంగీత సాహిత్యాలను సమపాళ్లలో ప్రజాబాహుళ్య ప్రయోజనార్థమై   మేళవించిన జన వాగ్గేయకారుడు త్యాగయ్య.   

అంతకుమించి వైదేశిక రాటుపోట్లతో అగ్గలమైపోయిన తెలుగు వాణిని సముద్ధరించిన శుద్ధ భాషా సేవకుడు. 

ఉపనిషత్తుల ప్రకారం అన్నం, ప్రాణం , మనసు, విజ్ఞానం, ఆనందం - అనే ఐదు అంచెల  సోపాన మార్గం ద్వారానే ఈశ్వరతత్వం సాధ్యం. తాగరాజ స్వామి ఘనరాగ పంచరత్నమాల అంతస్సూత్రమూ  అదే. ఈశ్వరాత్మతో  తాదాత్మ్య తార్థం   సాధించవలసిన  బ్రహ్మానందం కొరకు  ఆలపించే  జగదానందకారక కీర్తనాలాపనకు మిగిలిన నాలుగు ఘనరాగరత్నాలను  సోపానాలుగా రాగయోగి మలచిన తీరు నిరుపమానం.  ఆనందమయ, అన్నమయ, ప్రాణమయ, మనోమయ, విజ్ఞానమయ కోశాల శుద్ధిని ఉద్దేశించి సృజించినవే ఘనరాగ పంచరత్నాలని యోగ శాస్త్రజ్ఞులే  నిర్ధారిస్తున్నారిప్పుడు.  

రామకృష్ణుడు ప్రవచించిన సర్వమత సూత్రాన్ని తన సంకీర్తనలు, ప్రవర్తన ద్వారా ఎలుగెత్తి చాటిన సంఘసంస్కర్త త్యాగయ్య.  

రాగ కళకు రాగద్వేషాలతో నిమిత్తమే లేదని త్యాగయ్య శిష్యులలోని  తమిళులు చాటిచెబుతున్నారు. 

జయదేవుని కడ క్రోధమైన రాధ చరణాలు- ముద్దుల మౌళిపై మోసి మోసి/ అన్నమాచార్యుల సమక్షమందు ఏడు  కొండల- నొంటిగా కాపురముండి యుండి/ క్షేత్రయ్య రసమయ్య క్షేత్రాన పలునాయి- కలబిగి కౌగిళ్ల నలిగి నలిగి / విసిగిపోయి సుంత విశ్రాంతికోసమై- సీత తోడ అనుగు భ్రాతతోడ/  విశ్వమయుడు ప్రభువు వేంచేసియున్నాడు- రాముండగుచు త్యాగరాజునింట' అంటారు కవి కరుణశ్రీ.  నిజానికి ఆ రామ చంద్రుడు- లౌకికమయన  చీకాకులకు అలసి రవ్వంత సాంత్వనను ఆశించే మనలోని ఆత్మారాముడికి ప్రతీక 

' ఇంద్రియ జ్ఞానానికీ ఆత్మానందానికీ మధ్య స్థానాన్ని సంగీతం ఆక్రమిస్తుంది' అన్నది  ప్రముఖ ఆంగ్లకవి బ్రౌనింగ్ భావన.  ఎంతో అదృష్టం ఉన్నప్పపుడే  నిజమైన ఆ 'లో - చెవి' కలిగిన సంగీత సాహిత్యవేత్త కాగలిగేది.  త్యాగరాజస్వామి అంతటి అదృష్టవంతుడు. ఆ స్వామి తెలుగువాడు కావడం మనందరి అంతులేని అదృష్టం.  

స్వామి తన్మయ సమాధి స్థితినుంచి తన్నుకొచ్చిన సంగీత ఝరిని దోసిళ్లుపట్టి శిష్యులు స్వరసాహిత్యంగా పదిలపరచకపోయి ఉంటే జాతికి ఈ మాత్రమైనా సుస్వరగంగ సేదకు మిగిలి ఉండేదా?  

ఏళ్లాదిగా  అఖండంగా వెలిగిన ఆ త్యాగరాగ జ్యోతి ఓ బహుళ పంచమినాటికి 'నచ పునారావర్తి' పదవిని అలంకరించి సంగీతప్రియులు  ఏటా జరుపుకొనే త్యాగరాజ ఆరాధనోత్సవాలను  స్వరసాహిత్య మహోత్సవాల కింద మలచి ధన్యత సాధించింది. 

- కర్లపాలెం హనుమంతరావు 

( ఈనాడు - సంపాదకీయం - ( 25 -01 - 2012 )